1300 ha Griekenland

Gela begint zoals het gisteren eindigde. Alleen gaat nu de zon op en niet onder. Niet dat we die zien want ook nu is het zwaar bewolkt en valt er een spat regen.
In Gela hebben we verder niets meer te zoeken, maar later op de dag krijgen we een berichtje van Serena dat haar ‘nonna’ hier woont. Helaas Serena ;)

Na de boodschappen gaat het richting de Vallei van de Tempels. De zee kleurt smaragd groen en met de schuimend witte branding is dit een mooi contrast. Maar al snel draait de weg meer van de kust af en stijgen en dalen we tussen de heuvels. Mooi groen ook, al liggen de hellingen hier bezaaid met lappen plastic. De teelt van diverse producten, we hebben geen idee welke, wordt hier dus in plastic kassen gehouden. Car vermoedt dat het druiven zijn, maar ik betwijfel of je druiven onder plastic kunt telen. Wie het weet mag het zeggen. Maar het blijft jammer van het uitzicht op de mooie groene heuvels. Na een half uurtje rijden wordt de omgeving rotsachtiger en kennelijk gaat dat niet samen met plastic. Voor de boeren minder, maar voor ons prettiger om naar te kijken.

Nabij de plaats Agrigento komt de Vallei van de Tempels in zicht. Vanaf de weg zijn deze al goed te zien, maar de mooie ligging en de uitzonderlijke hoeveelheid historisch erfgoed kunnen we natuurlijk niet gewoon voorbij rijden. Tenslotte staat deze plek ook op de wereld erfgoedlijst van Unesco. Het is even zoeken naar de ingang hier, maar na wat rondjes om een rotonde, en een vergeefse poging om via een van de vele uitgangen ook binnen te komen lukt het uiteindelijk toch om de ingang te vinden.

Een behoorlijke rij voor de kassa helaas. Twee kassa’s zelfs, maar alles gaat hier piano piano. Voor €10,- pp mogen we naar binnen. Voor een plattegrond wordt nog eens 1,20 gerekend en wil je een gids of een telefoontje met info dan zijn dat weer extra’s. Wij hebben genoeg aan het basispakket. Dan volgt nog een heuse security check mét detectiepoortje. De tassen en inhoud van de broekzakken gaan in een bakje en worden betast en beknepen door een meneer die zelf ook niet gelooft in de effectiviteit van zijn visitatie. Hij knijpt en graait wat door mijn rugzak die zoals gewoonlijk weer ‘levensgevaarlijke’ cache attributen bevat, die altijd voor ophef zorgen bij de security op de luchthavens. Maar deze doet niet moeilijk en vindt alles op de tast prima. Baloe gaat samen met Car door het poortje dat meteen protesteert. Een van de twee is kennelijk te metalig maar de betaster gebaart achteloos dat ze door mogen. Hè hè, we zijn binnen.
En daar ligt 1300 ha oudheid voor ons. Acht tempels in Dorische stijl en verder nog vele andere zaken die in een oude stad voorkomen. In 430 vC gesticht en de best bewaarde tempels uit de Griekse oudheid. Uiteraard wordt ook hier het e.e.a aan gerestaureerd. In 2000 werd besloten om sommige delen van de tempels te vervangen door replica’s. Voor de een een gruwel, maar volgens de meesten de enige manier om het voor verder desastreus verval te behoeden.
Ik gruwel meestal van gerestaureerde ruïnes. Voor mij mag de tand des tijds gewoon verder gaan en heeft verval ook zijn charme. Maar ik snap dat ze voor onze oude Grieken graag een uitzondering maken. Het ‘park’ geeft voldoende informatie zodat na een paar uur rondlopen ons historisch besef weer aardig is opgepoetst en we de nodige mooie foto’s hebben kunnen maken. Zelfs Baloe heeft plezier beleefd aan de wandeling. Honden zijn hier welkom en op het terrein zijn zelfs een paar vriendelijke (zwerf?)honden. Car gaat nog even met de naakte Icarus op de foto. Hij kan zonder armen en benen niet veel meer maar zij kan haar handen weer eens niet thuis houden. Old Icarus laat zich alles welgevallen en gezien de glimmende plek op zijn edele delen hebben meer vrouwen / mannen deze pechvogel aangerand.

De lucht betrekt weer eens en als de eerste druppels vallen zoeken we de uitgang op. We hebben er zeker geen spijt van dat we de tijd hebben genomen om dit alles te bekijken.
Van Natasha hebben we de tip gekregen om vanaf hier richting Corleone te rijden. Dit is een erg mooie route en natuurlijk vinden we dat als je Sicilië bezoekt je ook de bakermat van de mafia moet hebben bezocht. Maar als de zon doorbreekt gaan we op de rem en stoppen in het dorpje Calamonaci. Een mooi ruim plein aan de rand van het dorp met standbeeld in het midden. En belangrijk voor camperaars, een kraan ! Dat betekent dat we de was kunnen doen zonder dat dit een aanslag is op de watervoorraad en dat we ook uitgebreid kunnen douchen...
Maar dan blijkt dat de kraan afgesloten is. Dat is even balen maar een wandeling door het dorpje levert een nieuwe kraan op die wel water geeft.
Tegen de avond komt nog een autootje aanrijden met twee aardige mannen. Kennelijk kennen deze de behoefte van camperaars want ze ‘verontschuldigen’ zich dat de kraan buiten werking is maar verwijzen ons meteen naar het andere tappunt iets verderop in het dorp en.... met de belofte dat ‘domani’ de gebroken waterleiding van deze kraan wordt hersteld. Met een ‘grazie mille’ nemen we afscheid van deze gastvrije dorpsbewoners.

Route: Gela-Agrigento-Ribera-Calamonaci
Gereden kilometers: 121
Coördinaten slaapplek : N 037° 31. 439’. O 013° 17. 430’