La Cosa Nostra

We worden wakker door het gebeier van de klokken van het naast gelegen kerkje. Het is 7 uur, een mooie tijd om in de vakantie op te staan. Op het sportveldje waar gisteren de plaatselijke jeugd nog aan het voetballen was, lopen nu twee oude mannetjes, mét stok, hun dagelijkse trimrondje. Fanatiek heen en weer, elke meter van het veldje benuttend. Ze staan even stil als wij de deur open gooien, er komt een vriendelijk ‘Bongiorno’ en dan wordt er weer flink de pas ingezet. Een half uur later, als wij zitten te ontbijten, stappen ze in de auto en hebben we het rijk weer voor ons alleen. En net als wij weg rijden komt de eerste voetballer weer op zijn fietsje aanrijden en met een flinke grijns op zijn gezicht zwaait hij ons gedag.
Voordat we de kust bereiken om de overtocht naar Sicilië te maken moeten we nog anderhalf uur slingerend door de bergen, de dorpjes waar we doorheen rijden lijken nog in diepe rust. En net daar waar de weg het smalst is, stuiten we op de plaatselijke markt. Geer moet flink manoeuvreren om er langs te kunnen, stoppen om even over de markt te struinen is helemaal geen optie.

Na anderhalf uur bereiken we Vila San Giovanni, de stad waar de ferry naar Sicilië vertrekt. Bij het ticketoffice zit een onvriendelijke vrouw achter het loket die zonder veel woorden vuil te maken zegt: “ 91 euro return, one hour wait for the boat,” .
Maar na goed een half uur mogen we al ‘boarden’. Over een kronkelige sluipweg vol gaten rijden we naar de boot, die een beetje achteraf ligt. Net als bij Ryan air. Hoe goedkoper, hoe verder weg. Maar hij vertrekt op tijd, dat dan wél weer. Om tien voor 1 varen we de haven uit, maar na een kwartiertje zien we de stad Messina, waar wij dachten van boord te gaan, steeds verder verdwijnen. Nog even denken we dat hij de route naar Malta neemt, we hebben bij het loket ook helemaal niet gevraagd of de boot überhaupt wel naar Sicilië vaart! Maar na 40 minuten varen duikt hij een onooglijke haven in, flink ten zuiden van Messina. Ook hier weer een sluiproute om op de grote weg te komen. Maar het scheelt weer een stuk rijden, we moeten toch deze kant uit want we willen mummies gaan bekijken.....

In het Middeleeuwse dorpje Savoca dat een eindje rijden landinwaarts ligt, staat een Kapucijnenklooster en hier liggen 32 gemummificeerde lijken uit de 17de eeuw. In die tijd was mummificatie een traditie onder adelijke families. In het dorp zien we het klooster hoog boven op een berg liggen, het is een hele klim, maar je moet toch wát... We zijn bijna boven en ik besluit toch nog maar eens Google maps te raadplegen of we op de goede weg zijn. En inderdaad, het klooster ligt de andere kant uit. Gelukkig gaat dat berg af en en staan we na twintig minuten voor ....een gesloten deur:) Als we nog even om het klooster heen lopen zie ik opeens een briefje hangen: You want to see the mummies? Ring the bell. Er komt een vriendelijk mannetje die ons de weg wijst naar de lijken die nog volledig gekleed zijn. De priesters, abten, advocaten en andere edelen moesten eens weten dat ze honderden jaren na hun dood nog zo bekeken werden. Ze zouden zich omdraaien in.... oh nee. Geen graf. We hebben natuurlijk tóch foto’s gemaakt, ook al hangen er overal bordjes dat dit ten strengste verboden is. We bedanken de vriendelijke man, laten een fooi achter en komen dan midden in de opnames van een Siciliaanse komische film. De hoofdrolspeler laat zich graag fotograferen en vertelt lachend dat iedereen in Italië hem kent. Hij grist mijn mobje uit mijn handen en laat tientallen filmpjes zien die ook op YouTube staan. Kijk maar eens op Uccio de Santis. Intussen vermaakt hij het publiek dat buiten staat te kijken naar zijn drukke gebaren en grollen. Wij verstaan er natuurlijk weer niets van, maar ook ernaar kijken is al genieten. Ik ga ook nog even met hem op de foto, tenslotte ontmoet je niet ieder dag een échte Italiaanse acteur.
Het plekje voor de nacht wordt een uitdaging. Op de ap vinden we er net eentje buiten Taormina, maar de weg vanuit Savoca ernaar toe is afgesloten en dus moeten we een heel eind terug over de autoweg om er te komen. Het laatste eindje wordt klimmen, de bus dan, smalle kronkelige straatjes waar zelfs in een bocht matrassen tegen de muur staan om eventueel beschadigen bij het indraaien te beperken. Ik zit met samen geknepen billen en mompel voor de zoveelste keer: “dit doen we nóóit meer, he!” Een instemmend gemompel van Geer. Totdat er weer een volgende keer komt. Eenmaal boven is het uitzicht op Isola Bella de moeite waard, maar ik hou mijn hart vast voor morgen als we dezelfde weg terug moeten.

Route: Fago Savini-Soriano-Mileto-Vila San Giovanni-Messina-Savoca-Taormina
Gereden kilometers: 159
Coördinaten slaapplek: N 037° 51.152’. O 015° 17.833’