-7 Beaufort

Als we vanmorgen wakker worden wijst de temperatuur buiten -7 aan. Het ijs staat op de ramen maar binnen is het nog steeds behaaglijk warm. Het kacheltje doet zijn best. Baloe ligt op een krulletje op zijn deken onder de tafel. Niets wijst er op dat hij naar buiten wil dus wij draaien ons ook nog even lekker om. Maar als de zon eenmaal het dal bereikt waar wij hebben overnacht, loopt de temperatuur al snel op naar +3. Een mooie tijd om op te staan dus:)
Uit de kraan in de douche komt echter nog maar net 1drupje en dan houdt hij er mee op. De display geeft aan dat we nog minstens 50 liter water moeten hebben. Conclusie: bevroren leiding! Wat een geluk dat we van de week een paar flessen water hebben gekocht, voor het geval dát. Dus dat wordt dan maar een snel kattenwasje. In de hoop dat de zon het ijs weer in water heeft verandert als we terugkomen, beginnen we aan de mooie wandeling door de bossen rond Beaufort. Klaterende beekjes, een zon die volop op de besneeuwde bomen schijnt en dan ook nog een serie caches die snel worden gevonden, maken de wandeling, ondanks de kou, meer dan de moeite waard.

In het dorp Beaufort zelf zijn we snel uitgekeken. Behalve Chateau Beaufort, een kerk en wat kleurrijke huisjes is er niets bekoorlijkst te zien. Als het niet het uitgangspunt van vele wandelingen zou zijn, zou je er zo doorheen rijden.

Na de lunch in het behoorlijk opgewarmde busje waar het ijs weer vloeibaar is geworden rijden we door de besneeuwde heuvels van het ‘Bon Pays’, zoals ze het hier noemen, naar Esch sur Sure.
Toen ik een jaar of 12 was hebben mijn ouders en ik hier een zomervakantie aan het stuwmeer Lac de la Haute Sure doorgebracht. Mijn vader wilde stoer zijn en dit meer over zwemmen. Maar omdat mijn moeder dat onverantwoord vond moest ik hem begeleiden. In mijn rubberbootje roeide ik naast hem tot aan de overkant. Of hij toen ook nog terug is gezwommen of dat hij bij mij in het bootje stapte, dat kan ik me niet meer herinneren.

Esch ligt aan de 173 km lange, smalle rivier die heel het groothertogdom doorkruist. Het dorp heeft niet meer dan 500 inwoners en ligt rond een in 927 gebouwde burcht. Het is een van de aantrekkelijkste dorpjes van het land maar ook nu weer uitgestorven. We beklimmen nog even de ruïne vanwaar we een prachtig uitzicht hebben over de meanderende rivier en de omringende heuvels, lopen een rondje door de smalle, verlaten steegjes en kruipen dan weer in het warme busje. De temperatuur buiten is inmiddels weer gezakt tot het nulpunt. Het kacheltje wordt nog eens extra opgestookt en dan vallen bij ons oog de ogen dicht. De wandeling en het geploeter door de sneeuw eisen zijn tol...
.