Vorstperikelen
Door: Gerard
Blijf op de hoogte en volg Carry
10 Februari 2018 | Duitsland, Ernzen
Donderdag, vrijdag, zaterdag 8,9,10 februari 2018
Het vertrek uit Sittard en in tweede instantie uit Landgraaf verloopt vlekkeloos. De eerste bestemming is Stadtkyll, waar Els en Wiel (zusje en zwager) wonen. De eerste stop is dan ergens in Duitsland waar de lunch verorbert wordt. Op de parkeerplaats maak ik dan de fout om water uit de kraan te tappen. Maar buiten, en achter de bagageruimte waar de boiler staat is de temperatuur dan nog beneden de 5°C. De ingebouwde vorstbeveiliging doet keurig zijn werk en opent de noodklep om het water uit de boiler te laten weglopen. Door het principe van overheveling loopt hierna de hele voorraad water uit de tank naar buiten.
Ik probeer de temperatuur van de vorstbeveiliging snel op te voeren door de Truma kachel/boiler aan te zetten, maar dan komt Murphy’s LAW ertussen en slaat de hele zaak op tilt. Wat ik ook probeer, het geavanceerde display toont alleen maar foutmeldingen en weigert verder elk commando. Ondertussen loopt gestaag 125 liter water de berm in. De geraadpleegde handleiding adviseert bij foutcode H255 de Truma servicedienst te raadplegen. De dealer in Culemborg wordt gebeld en via de telefoon krijg ik wat tips om de storing te verhelpen. Het resultaat is een nul komma nul. De monteur snapt het ook niet meer en gooit spreekwoordelijk de handdoek in de ring en verwijst me naar het dichtstbijzijnde servicepunt. Via een gesloten garage in Landgraaf kom ik bij een weigerachtige dealer in Sittard en tenslotte bij Ridderbex in Echt. Die blijken “echt geen tijd te hebben” maar als ik aandring en wat hulpeloos kijk worden een soort Peppie en Kokkie uit het bedrijf opgetrommeld die een poging doen om zich door het serviceprogramma te worstelen. Waarom ze het samen moesten doen blijkt al gauw, de blinde leidt hier de lamme. Resultaat is ook nu weer niks en vriendelijk hulpeloos adviseren ze me om maar een afspraak te maken voor ‘ergens na Carnaval’ want dit is ‘hogere Trumakennis/kunde waar ze geen kaas van hebben gegeten’.
Mijn humeur is inmiddels tot het nulpunt gedaald en terwijl ik Car bel dat we ons tripje wel kunnen vergeten ram ik nog even driftig op de knopjes van het display. En dan gebeurt er plotseling iets totaal onverwachts. Het apparaat reset zich en ik hoor de geruststellend zachte plofje van een startende verwarming....
En dan herinner ik me de dwingende instructie van een oud instructeur. ‘Werkt het? -> DAN OVERAL AFBLIJVEN!!’
Ik rij terug van Echt naar Landgraaf en duik na 166 km het bed in terwijl de kachel het busje opstookt.
De volgende ochtend blijkt het nog steeds te werken en kunnen we alsnog vertrekken naar Stadtkyll, nadat we eerst weer de watertank gevuld hebben. Water tappen laten we nog even achterwege.
In Stadtkyll is de ontvangst als vanouds super hartelijk. We vullen de middag en avond met bijkletsen en ook weer veel ouwe koeien uit de sloot halen. Dat doen oudere mensen nou eenmaal en volgens mijn kinderen doe ik dat al jaaaaaren. Kacheltje staat nog steeds op ‘ levensgevaarlijk’ ( afblijven is nog steeds het devies ) en we slapen (te warm) heerlijk.
Na het ontbijt nemen we afscheid van zusje en zwager en zetten we koers naar ‘De Teufelsschlucht’ een mooi stukje natuur op de grens van Duitsland en Luxemburg. Ik ben er niet gerust op of de vorstbeveiliging nu wel goed zijn werk gaat doen en duik op mijn rug onder de bus om de uitloopopeningen van de boiler met oorpluggen (..) te blokkeren. Een voorbijrijdende automobilist trapt schielijk op de rem en komt vragen of hij kan helpen als hij mij in de sneeuw onder de auto ziet liggen. Maar als een echte Mc Gyver lukt het me om de uitlopen te blokkeren.
En als ik daarna de vorstbeveiliging ook reset, blijkt deze nu ook goed te werken. Eind goed al goed. De boiler vult zich met water en warmt lekker op.
Tijd om een mooie wandeling te gaan maken in de Teufelsschlucht. We kiezen voor een wandeling van slechts 3,5 km maar uiteindelijk hebben we bij terugkomst 8,6 km op de teller staan. Toch wat bordjes gemist blijkt. Maar door de dikke laag sneeuw die hier ligt is de ‘kruip door, sluip door route’ een ware beproeving. Dikke plakken sneeuw en ijs op de rotsen zorgen ervoor dat we handen en voeten nodig hebben om de afdalingen en steigingen te trotseren. Maar het lukt, al ga ik toch een keer flink onderuit. Pijnlijke schouder en besmeurde kleren zijn het gevolg, maar ik breek geen heup. Dus een echte ouwe lul ben ik nog steeds niet.
De rest van de avond is gevuld met lekker eten, veel wijn en een verwarming die nog steeds op standje abnormaal staat. Car noemt dit heerlijk terwijl ik zit te puffen en zorgen heb dat ‘de karamelle mich neet aan de tuut gaon plekke’. De weersvoorspelling voor vannacht is -7° en kans op sneeuw. Hoe we hier hier morgen weg komen is van latere zorg.
Coördinaten slaapplek: N49°50.668’. E006°25.963’
Het vertrek uit Sittard en in tweede instantie uit Landgraaf verloopt vlekkeloos. De eerste bestemming is Stadtkyll, waar Els en Wiel (zusje en zwager) wonen. De eerste stop is dan ergens in Duitsland waar de lunch verorbert wordt. Op de parkeerplaats maak ik dan de fout om water uit de kraan te tappen. Maar buiten, en achter de bagageruimte waar de boiler staat is de temperatuur dan nog beneden de 5°C. De ingebouwde vorstbeveiliging doet keurig zijn werk en opent de noodklep om het water uit de boiler te laten weglopen. Door het principe van overheveling loopt hierna de hele voorraad water uit de tank naar buiten.
Ik probeer de temperatuur van de vorstbeveiliging snel op te voeren door de Truma kachel/boiler aan te zetten, maar dan komt Murphy’s LAW ertussen en slaat de hele zaak op tilt. Wat ik ook probeer, het geavanceerde display toont alleen maar foutmeldingen en weigert verder elk commando. Ondertussen loopt gestaag 125 liter water de berm in. De geraadpleegde handleiding adviseert bij foutcode H255 de Truma servicedienst te raadplegen. De dealer in Culemborg wordt gebeld en via de telefoon krijg ik wat tips om de storing te verhelpen. Het resultaat is een nul komma nul. De monteur snapt het ook niet meer en gooit spreekwoordelijk de handdoek in de ring en verwijst me naar het dichtstbijzijnde servicepunt. Via een gesloten garage in Landgraaf kom ik bij een weigerachtige dealer in Sittard en tenslotte bij Ridderbex in Echt. Die blijken “echt geen tijd te hebben” maar als ik aandring en wat hulpeloos kijk worden een soort Peppie en Kokkie uit het bedrijf opgetrommeld die een poging doen om zich door het serviceprogramma te worstelen. Waarom ze het samen moesten doen blijkt al gauw, de blinde leidt hier de lamme. Resultaat is ook nu weer niks en vriendelijk hulpeloos adviseren ze me om maar een afspraak te maken voor ‘ergens na Carnaval’ want dit is ‘hogere Trumakennis/kunde waar ze geen kaas van hebben gegeten’.
Mijn humeur is inmiddels tot het nulpunt gedaald en terwijl ik Car bel dat we ons tripje wel kunnen vergeten ram ik nog even driftig op de knopjes van het display. En dan gebeurt er plotseling iets totaal onverwachts. Het apparaat reset zich en ik hoor de geruststellend zachte plofje van een startende verwarming....
En dan herinner ik me de dwingende instructie van een oud instructeur. ‘Werkt het? -> DAN OVERAL AFBLIJVEN!!’
Ik rij terug van Echt naar Landgraaf en duik na 166 km het bed in terwijl de kachel het busje opstookt.
De volgende ochtend blijkt het nog steeds te werken en kunnen we alsnog vertrekken naar Stadtkyll, nadat we eerst weer de watertank gevuld hebben. Water tappen laten we nog even achterwege.
In Stadtkyll is de ontvangst als vanouds super hartelijk. We vullen de middag en avond met bijkletsen en ook weer veel ouwe koeien uit de sloot halen. Dat doen oudere mensen nou eenmaal en volgens mijn kinderen doe ik dat al jaaaaaren. Kacheltje staat nog steeds op ‘ levensgevaarlijk’ ( afblijven is nog steeds het devies ) en we slapen (te warm) heerlijk.
Na het ontbijt nemen we afscheid van zusje en zwager en zetten we koers naar ‘De Teufelsschlucht’ een mooi stukje natuur op de grens van Duitsland en Luxemburg. Ik ben er niet gerust op of de vorstbeveiliging nu wel goed zijn werk gaat doen en duik op mijn rug onder de bus om de uitloopopeningen van de boiler met oorpluggen (..) te blokkeren. Een voorbijrijdende automobilist trapt schielijk op de rem en komt vragen of hij kan helpen als hij mij in de sneeuw onder de auto ziet liggen. Maar als een echte Mc Gyver lukt het me om de uitlopen te blokkeren.
En als ik daarna de vorstbeveiliging ook reset, blijkt deze nu ook goed te werken. Eind goed al goed. De boiler vult zich met water en warmt lekker op.
Tijd om een mooie wandeling te gaan maken in de Teufelsschlucht. We kiezen voor een wandeling van slechts 3,5 km maar uiteindelijk hebben we bij terugkomst 8,6 km op de teller staan. Toch wat bordjes gemist blijkt. Maar door de dikke laag sneeuw die hier ligt is de ‘kruip door, sluip door route’ een ware beproeving. Dikke plakken sneeuw en ijs op de rotsen zorgen ervoor dat we handen en voeten nodig hebben om de afdalingen en steigingen te trotseren. Maar het lukt, al ga ik toch een keer flink onderuit. Pijnlijke schouder en besmeurde kleren zijn het gevolg, maar ik breek geen heup. Dus een echte ouwe lul ben ik nog steeds niet.
De rest van de avond is gevuld met lekker eten, veel wijn en een verwarming die nog steeds op standje abnormaal staat. Car noemt dit heerlijk terwijl ik zit te puffen en zorgen heb dat ‘de karamelle mich neet aan de tuut gaon plekke’. De weersvoorspelling voor vannacht is -7° en kans op sneeuw. Hoe we hier hier morgen weg komen is van latere zorg.
Coördinaten slaapplek: N49°50.668’. E006°25.963’
-
11 Februari 2018 - 11:22
Andrea :
De karamelle? Ik ben heel benieuwd naar de vertaling hiervan. -
11 Februari 2018 - 12:30
Riet:
O, wat zou ik sjagrijnig zijn geweest!! En verder: gewoon badkleding aan of heb je die niet meegenomen? -
11 Februari 2018 - 14:50
Tilly:
Hoi Gerard ik lig in een deuk je uitspraken en schrijfwijze zalig
Ps nu weet je langzaam hoe alles werkt bij je nieuwe bussie en zou je mij van de zomer een handje kunnen helpen met dat oude kreng krijg maar geen warm water en die verwarming al helemaal niet aan de gang
Groet aan Carry -
11 Februari 2018 - 18:18
Denise:
Hier blijkt ducttape om het boilernippeltje de beste manier om het water binnen te houden -
11 Februari 2018 - 20:27
Jeanny En Kees:
Uit dit verhaal blijkt maar weer dat we uiteindelijk niet voor 1 gat te vangen zijn en aan alle ellende komt wel een goed einde.
Daarnaast wat zachtere karamelle doen het ook goed.
Grt en nog een prettig verblijf met in ieder geval voor morgen een goed vertrek. -
12 Februari 2018 - 22:32
Yvonne Sormani-Simons:
Wat een gedoe met de vorstbeveiliging. Gelukkig is het goed afgelopen. En beter te warm dan te koud. Te koud, dan had je met mij toch een gezicht onder het vriespunt. Haha wat een uitdrukking " de karamelle neet aan de tuut plekke", leuk, weer wat geleerd. -
14 Februari 2018 - 12:02
Joke:
Goszijdank doet t bussie t weer
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
