Wicklow in a nutshell

Het is de bedoeling om de trein van 7 over 7 uit Landgraaf te pakken maar aangezien er weer bitter weinig van mijn nacht terecht is gekomen zet ik mijn koffertje en rugzak al een half uur eerder in een dan nog lege coupe.
Ik heb voor 16 euro een ticket gekocht dat me twee uur later met trein en bus op Eindhoven airport af zet. Ryan Air houdt zijn belofte en vertrekt met maar 20 minuten vertraging.
Volgens de piloot had dat te maken met de zaterdagdrukte op London Stansted, vanwaar zij vertrokken. Het scheelt anders maar een haar of ik had helemaal niet mee kunnen vliegen.
Terwijl we op weg zijn om te gaan boarden hoor ik opeens iemand roepen dat ze een boardingspas heeft gevonden. Blijkt dat ik die van mij ergens onderweg ben verloren.
Mijn handbagagekoffertje moet het ruim in omdat er niet genoeg plaats is voor alle rotzooi die iedereen tegenwoordig meezeult dus dat wordt in Dublin extra wachten aan de bagageband! ! Maar voor de rest gaat het prima:)

Dublin Airport is groot en Ryan Air heeft natuurlijk weer het meest achteraf plekje gekozen om zijn vliegtuig neer te zetten, dus na de landing moeten we nog ruim 1,5 kilometer lopen eer we bij de douane zijn. De bagagebanden liggen nog een stuk achter de douane. Klinkt niet echt logisch, toch?

Ondertussen hebben Trish en ik al geapt, zij wacht me op in de aankomsthal. Ik heb haar vorig jaar januari het laatst in Thailand gezien toen Gerard en ik daar, net als zij, vrijwilligerswerk deden bij het olifantenproject. Een emotionele ontmoeting, hartelijk en vertrouwd terwijl we elkaar eigenlijk niet echt kennen! Maar soms is dat ook niet nodig. We hebben het in Thailand in die ene week dat zij er was ook wel erg leuk gehad.

De rit naar Delgany, het dorp waar zij en Cameron wonen, geeft al meteen een hele mooie indruk van de omgeving. De bergen aan de ene kant en de kust aan de andere kant. De kleuren zijn in dit jaargetijde schitterend. Maar waar ik terecht gekomen ben..... De oprijlaan, de naam van het huis: "The RoundHouse", het park er omheen, de grote vijver en de beek die door de tuin stroomt, tropische planten overal, mijn kamer met prive badkamer en toilet : Het lijkt wel een hotel!! Ik weet even niet waar ik moet kijken.
Cameron is druk bezig met het verbouwen van de keuken en verontschuldigt zich voor de "rotzooi" .

Trish heeft ondertussen wat kleine hapjes neergezet en na de lunch rijden we naar Powerscourt Estate dat een kilometer of 7 verderop ligt tussen de heuvels van Wicklow County. Powerscourt House ligt midden in een 1000 acre groot gebied omgeven door verschillende prachtige tuinen die in de Wereld top 3 staan (National Geografic) met meer dan honderd verschillende bomen en Ierlands hoogste waterval.

Na wat te hebben rondgestruind rijden we terug naar het hotel, oh nee, het huis van Trish en Cameron. Als cateraar van de Britse ambassadeur in Ierland en van Prins Charles en Camilla die Ierland met een bezoekje vereerden in 2015 verwacht ik vanavond natuurlijk wel een maaltijd om U tegen te zeggen:) En het is lekker: Vergeten groenten uit de tuin, aardappeltjes met knoflook en rozemarijn en kip met wilde paddestoelen. En als toetje een passion fruit merengue! De foto's zeggen genoeg!

En dan vallen me de ogen dicht, de mond is me al eerder dicht gevallen van al het moois om me heen!