Vroege vogels en ALWEER een bekeuring

Dinsdag 15 september

Om twintig voor negen rijden we Siena binnen. Hoe vroeg moet je zijn om de drukte te ontwijken? Ik denk dat het in deze stad nooit rustig is. Maar we vinden nog een parkeerplaats op ongeveer 600 meter van de oude stad verwijderd. We nemen keurig een kaartje uit de automaat, betalen 4 euro voor ongeveer drie uur, maken een waypoint aan om de auto later weer terug te vinden en lopen op ons gemak naar het oude centrum. Door het labyrint van steegjes, en langs de vele paleizen wandelen we naar het meest glorieuze plein van het land: De Campo. Beroemd om zijn jaarlijkse paardenraces: de Palio, het spectaculairste festival van Italië. Tweemaal per jaar vindt er een adembenemde race op ongezadelde paarden plaats rond deze Campo. Een traditie van meer dan 700 jaar oud. Van de dertien verschillende wijken in Siena worden de beste ruiters en paarden gekozen . De strijd om de overwinning is heftig, snel, gevaarlijk en vaak gewelddadig. Zowel voor paarden als ruiters omdat alle regels overtreden mogen worden. Paarden krijgen doping en het is ook al voorgekomen dat paarden of ruiters werden ontvoerd. Een nederlaag is bitter en leidt vaak tot geweld. De foto's van het festival hangen door de hele stad verspreid, de verschillende vlaggen die in de straten hangen geven de verschillende wijken aan.
Nadat we (alweer) een lekkere pizza naar binnen hebben geslagen zoeken we het busje op en al van verre zie ik dat het weer prijs is. Een grote, witte prent achter de ruitenwissers. Waarom? We hebben toch betaald en we zijn toch op tijd terug. Nadat we nog eens de Italiaanse tekst op de parkeerautomaat proberen te ontcijferen zien we dat ons kaartje alleen geldig is aan de kant waar de automaat staat en niet aan de overkant. Daar mogen alleen de inwoners parkeren. Twee bekeuringen en een inbraak. Het kan niet op hier in Italië. "Laat ze de bekeuring maar opsturen naar Nederland, IK betaal toch niet" zegt Geer.
Nadat we de drukke stad, die op dit tijdstip wordt overspoeld met vele bussen vol toeristen, achter ons hebben gelaten rijden we oostwaarts door de Crete. Een typisch landschap van haast kale, door de zon doordrenkte kleiheuvels rond het dorp Asciano. Hier in het dorp vinden we een camperparkeerplaats waar we onze was kunnen doen, tenminste: IK doe de was en Geer laat weer eens zien hoeveel kracht hij in zijn lijf heeft door het water er tot op de laatste druppel eruit te wringen. ( ik moet hem eens wat vaker ophemelen, dus bij deze Geer). We tanken water en doen de andere normale sanitaire dingen.
Het landschap wordt steeds mooier , de heuvels, de kleine gehuchtjes vaak met niet meer dan twee huizen. De landgoederen met lange, door cipressen omzoomde oprijlanen. Geen wonder dat zoveel Nederlanders hier naartoe trekken. En rust!! Heerlijk rustig is het!
De kleinere, maar erg mooie weg zuidwaarts voert naar de Abazzio di Monte Oliveto Maggiore. Een grote, mooi gelegen 14e-eeuwse abdij. Even binnen kijken wordt ons op norse toon verboden door een pater die iets mompelt van "No cane" ( geen hond) en die afkeurend kijkt naar mijn korte rokje en blote armen. In het grote park dat er omheen ligt gaan we dan maar op zoek naar een cache. Volgens de beschrijving moet hij hoog in de muur achter de tombe liggen, dus dat wordt klimmen op een vochtig en smal paadje. Maar we vinden hem redelijk snel en dus kunnen we weer een smiley op onze lijst toevoegen.
In het mooie, maar erg kleine Middeleeuwse dorpje Buonconvento gaan we op zoek naar een restaurantje. De parkeerautomaten in de verschillende dorpjes en stadjes worden door ons steeds vaker gevoed met de nodige muntjes, maar in dit dorp hadden we ons de moeite kunnen besparen. Er is niets, maar dan ook echt niets wat op een restaurantje lijkt. Het enige dat met zijn twee tafeltjes buiten , geopend is, serveert pas vanaf zeven uur een diner. Het is zes uur, maar wij hebben al van vanmorgen half twaalf niets meer gegeten en we rammelen dus. Nadat we nog snel aan de rand van het dorpje ons reisverslag online hebben gezet ( er is wel een vrije WIFI in het dorp) rijden we een paar kilometer voorbij het dorp een mooie picknickplaats op. Uitzicht over de Toscaanse heuvels, redelijk rustig en volgens Geer smaakt mijn maaltijd net zo goed als in een restaurant. De was hangt buiten tussen twee bomen te drogen, Beau ligt lekker buiten in de vallende duisternis en wij genieten van de warme avond.

Route: Montecognano-Siena-Asciono-Oliveto Maggiore-Buonconvento
Gereden kilometers: 63
Slaapplek coördinaten N 043.06.808 O 011.29.191