Toch(t) naar de top.

Maandag 21 september 2015

Vannacht is de temperatuur onder nul gedoken. Buiten is alles wit van de rijp. Vannacht hoorden we ook al eens de verwarming aanslaan, dus helemaal onverwacht was het niet. We staan in de schaduw van een bergtop dus de zon kan niet bij ons, hoewel die wel weer volop aanwezig is. Wat hebben we toch mazzel met het weer. Gisteren lukte het me om het wachtwoord te raden van de wifi van de nabijgelegen camping dus die "lenen" we nog even om het verslag en de foto's online te zetten.

En dan vertrekken we uit de schaduw en rijden via de S244 naar de 9 km verderop gelegen Passo di Falzarego. Volop zon hier, een prachtig uitzicht en tijd voor koffie. Er ligt op ongeveer 100 meter een cache en als we die hebben besluiten we nog een stukje verder te wandelen en het hogerop te zoeken. De wandelpaden hier zijn subliem aangegeven en omdat ik op mijn mobieltje een goede kaart heb met de wandelpaden is dat goed te doen. Bovendien hebben we onze GPS ook bij ons dus verdwalen kan niet. Een bont gezelschap van wandelaars trekt van hieruit ook de bergen in. Sommigen dik ingepakt met mutsen en handschoenen, maar er speert ons ook een figuur voorbij die slechts gekleed is in een superkort sportbroekje. Zijn bruingebrande torso vol met tatoos schijnt geen last te hebben van de temperatuur die nog maar net zo'n 5 graden is. Maar de gekozen route gaat behoorlijk stijl naar boven dus na een half uurtje gaat bij ons de fleece ook uit. De route die wij volgen gaat naar de 'Refugio Lagazvoi'. Niet dat we die ambitie hebben, want volgens de bordjes is dit een klim van 2 uur. Volgens de bordjes is het pad (nummer 402) halverwege afgesloten door de autoriteiten i.v.m. vallend gesteente. Maar met de nodige rustpauzes om uit te hijgen stijgen we toch gestaag. Ergens halverwege moet een tunnel zijn die een shortcut naar de top is. Kijken of we die kunnen bereiken. En dat lukt ons. De tunnel is een overblijfsel van het leger dat in de eerste wereldoorlog een strategische nederzetting op de top neerzette. De tunnel is alleen te bereiken via een z.g "klettersteig" en Beau moet afhaken. Hij blijft met Car achter als ik toch even moet gaan kijken hoe dat er uitziet, dus ik "kletter" nog even een stukje naar boven. Goed te doen, want op de route hangen staalkabels langs de rotswand, waar je steun aan hebt en je bij een uitglijder behoed dat je naar beneden klettert. Heel even de tunnel in, maar zonder licht moet ik al snel weer terug. Wat doen we? Terug naar beneden of trotseren we de afzetting en de plakkaten die aangeven dat het pad gesloten is? We polsen wat ervaren klimmers en die verzekeren ons dat het wel te doen is en de kans op een vallende steen ongeveer 10% is.
No risk no fun, is mijn motto. Car is weer lekker uitgerust en ook Beau heeft er zin in. Die loopt als een jonge hond ver voor ons uit en neemt de steilste stukken met een gemak waar wij jaloers op zijn. Verder dus. Het "gevaarlijke" punt valt reuze mee. Het pad ligt hier wat bezaaid met rotsblokken en is gedeeltelijk weggeslagen, maar best te passeren. Verder dus. Maar als we een lang stuk puinhelling nemen en een tegemoet komende wandelaar ons grijnzend vertelt dat we nog anderhalf uur tegoed hebben, zakt de bekende moed Car een beetje in de schoenen. Nog even door tot het plateau waar de een splitsing is met de 402 en de 401. Een prachtige indrukwekkende plek. Dit zou een mooi eindpunt zijn.
Maar van hieruit is nu ook de refugio te zien..... en dat ding heeft natuurlijk aantrekkingskracht. Verder dus. Het valt om de drommel niet mee maar het lukt ons wel ! Na ongeveer 4 uur bereiken we trots het punt waar we niet van gedacht hadden het te zullen halen. We schieten de nodige foto's en rusten een uurtje ui tin de felle zon met een lekker groot glas bier/ cola. De afdaling is een eitje, omdat we de skilift kunnen nemen.

Volgens de GPS zijn we 4 uur onderweg geweest, waarvan we 2 uur en 5 minuten hebben "bewogen". Voor ons was dit een topdag. Begonnen op de pas op 2105 meter en geëindigd op bijna 2800 meter hoogte! We eten een lekker bord spaghetti, genieten nog even van de zon, maar als die achter de bergkam verdwijnt daalt de temperatuur alras. Dus kacheltje op standje hoog en lekker languit achter een glas en wat nootjes nog wat lezen en TV kijken.


Route: Armentarola-Passo Falzarego
Gereden kilometers: 9
Slaapplek coördinaten: N 046.31.176 O 012.00.527