De laatste uurtjes

We vertrekken al vroeg naar het strand. De laatste dag dat we de Griekse zon op onze huid kunnen voelen voordat de herfst zich onverbiddelijk in ons kikkerlandje aandient.

Maar ons favo plekje met strandstoelen, gedeeltelijke schaduw, vrije wifi en een (te dure) barman op wenkafstand, heeft een complete metamorfose ondergaan. Strandstoelen, netten, vlonders en ander strandmeubilair zijn compleet verdwenen. Duidelijk 'einde seizoen' hier.

We rijden een paar kilometer verder langs het kustweggetje en in een volgend gehuchtje vinden nog een, verder verlaten, strand-ameublement en vlijen ons hier neer.
Toeristen zijn hier niet meer te bekennen. Wel zie je hier de Grieken in hun uppie het strand opkomen, hun handdoekje uitspreiden, een half uurtje ronddobberen, wat opdrogen in de zon, vervolgens weer in hun auto stappen en wegrijden.

Zo ook deze ochtend zien we de een na de andere, vaak wat ouderen, hun ochtendbad nemen. Een ander typisch iets is, dat het voor de dames hier heel normaal is om met breedgerande hoed te water te gaan. Verder is het niet ongebruikelijk dat volumineuze dames van ver boven de middelbare leeftijd zich nog in bikini's hijsen, ongeacht hoeveel vet en overtollig vel daarna nog over de rand van hun bikinibroekje hangt.
Het kost mij dan geen enkele moeite om mijn blik discreet af te wenden en de einder op te zoeken.

Maar een blitse knalgele cabrio met vrouwelijke bestuurster trekt toch weer mijn aandacht. Wat uitstapt is echter niet helemaal wat ik verwacht. De dame in kwestie heeft haar weelderige vormen verpakt in een hoog gesloten zwart soort trainingspak. Ze loopt zonder verdere bagage het strand over en blijft vervolgens voor het water staan en kijkt wat wezenloos voor zich uit. Dan doet ze en paar stappen naar voren en loopt tot haar kuiten het water in. Dat ze een lange broek aan heeft deert haar kennelijk niet want ze doet geen enkele poging de pijpen op te stropen.
Maar kennelijk lokt het water haar verder en tot mijn verbazing loopt ze heel langzaam steeds verder tot ver boven haar middel. Het trainingspak zuigt zich gulzig vol met water.
En dan plotseling maakt ze een heuse hoekduik en verdwijnt compleet onder water, om even later langzaam boven te komen en op haar rug gelegen op de golven te drijven. Uit haar keel ontsnappen steeds hoge kreetjes die verraden dat ze het reuze naar haar zin heeft. Na een paar minuten krabbelt ze het strand weer op om nog druipend meteen naar haar cabrio te lopen en drijfnat achter het stuur plaats te nemen.... Ik kan het niet laten om snel van deze waternimf wat foto's te maken.
Dat met die hoeden op zwemmen ben ik inmiddels gewend, maar het kan dus nog gekker.

Verder gebeurt er niks meer, maar de windstilte waar de ochtend mee begon verandert snel. Een stevige landwind steekt op en na een uurtje wordt die zo sterk dat we compleet gezandstraald worden.
Inpakken en wegwezen dus.

Ons balkon van het hotel ligt uit de wind en vol in de zon dus Car posteert zich op de ongemakkelijke stoeltjes om nog wat na te bruinen. Ik zoek binnen het ongemakkelijke bed op en houd een siësta

En dan volgt het laatste avondmaal. We hebben nog wat gerechten op de menukaart die we niet geproefd hebben en die ons ook lekker lijken, dus bestellen we ze nu maar erbij. Uiteraard krijgen we dat nooit op, maar het overgeblevene verpakken we in servetjes en daar maken we later op de avond een zwerfhond even heel blij mee.

Dan wordt het tijd om de koffers te pakken, want morgenvroeg is het vroeg dag. We nemen afscheid van Dimitri en familie en Bruno het rode katertje dat ons elke dag gezelschap kwam houden.
Een mooi tiendaags vakantie tripje zit erop. Car is toch nog even in haar geliefde Griekenland geweest. We hebben weer genoten maar.... over een ding zijn we het roerend eens. Griekenland met de camper...daar kan niks tegenop. Op één plaats blijven is niks voor ons. Dat blijkt maar weer eens dat we met het gehuurde Pandaatje toch zo'n 1000 km hebben afgelegd.

Lieve mensen die ons het reizen mogelijk maken: Janny en familie die liefdevol Beau verzorgt, Anja en Rene die elke dag weer de schildpadden verzorgen en Deni die mijn plantjes groen gehouden heeft... Weer bedankt!

En voor allen die dit reisdagboek meelezen en vooral ook degenen die reageren op onze schrijfsels.... Tot de volgende reis. !