Thessaloniki

Maandag 22 september 2014

Na zo'n dag van helemaal niks doen is het vandaag tijd om toch weer een beetje actief te zijn. En omdat we alle drie de "vingers" al hebben bezocht gaan we dus maar eens de grote stad verkennen. De stad die door de Grieken als eeuwige tweede stad van Griekenland wordt beschouwd , na Athene.
Omdat in de binnenstad de parkeerplaatsen dun gezaaid zijn en we het niet willen riskeren om weggesleept te worden, geloven we dit keer de Duitse reisgids maar weer eens, niet dat dat in de afgelopen dagen elke keer succes heeft opgeleverd, maar vooruit.

Al vroeg rijden we vanuit ons hotel richting het vliegveld, parkeren de auto op het terrein van Ikea en nemen van daaruit de bus naar de binnenstad. (Voor diegene die iets meer willen weten: sla op de laatste kruising voor het vliegveld rechtsaf en rijd ongeveer drie kilometer, Ikea aan de rechterhand.)
Naast het parkeerterrein staan de bussen al klaar en met lijn drie rijden we voor een bedrag van 90 cent in veertig minuten naar het centrum. De automaat geeft geen wisselgeld, daar komt Geer achter als hij er twee euro in gooit, dus voor hem een "dure "rit :) Na wel veertig stops, niet wetend wanneer we precies eruit moeten, stappen we op goed geluk ergens midden in de drukte uit. De Lefkou Pirgou, de dertig meter hoge witte toren die vroeger als gevangenis diende, is echter niet ver weg en is niet te overzien. Volgens de eigenaar van ons hotel moeten we daar op buslijn 50 stappen die langs alle bezienswaardigheden van de stad rijdt en waar je op bepaalde punten kunt uit- en ook weer instappen. En dat alles voor maar twee euro. Die Grieken kunnen toch zo ook nooit uit de geldproblemen komen. In de kiosk ernaast worden tickets verkocht voor de zo welbekende rode hop-on, hop-of bus die je in elke grote stad wel tegenkomt. Alleen zijn de tickets hier een stuk duurder: Negen euro welgeteld. Er staat een lange rij mensen te wachten en wij schuiven tien meter verder naar lijn vijftig. Terwijl de hop-on, hop-of bus volgepropt wordt, stappen wij in de praktisch lege bus die nu komt aanrijden. We krijgen een route met alle bezienswaardigheden in onze handen gedrukt en als we willen betalen zegt de chauffeur vriendelijk lachend dat het "vandaag gratis" is. En dat vinden Nederlanders natuurlijk leuk, wij dus ook!
Door de drukte van Saloniki gaat het vervolgens langs de bijzondere plekken in de stad. Slingerend volgt de bus de soms zeer smalle straatjes met dubbel geparkeerde auto's naar boven. Op de top stappen wij uit en lopen in de brandende zon de laatste vijfhonderd meter naar Eptapyrgou. Hier staan de restanten van de Byzantijnse vestingmuur uit de vierde eeuw. Een van de meest belangrijkste bezienswaardigheden van de stad. Er wordt druk gerenoveerd dus naar binnen kunnen we niet maar het uitzicht van hieruit over de imposante stad is geweldig. Alleen jammer dat het vandaag niet zo helder is.
En nu moeten we dus ook nog naar beneden. We zouden het met de toeristenbus kunnen doen maar slenteren door de oude bovenstad is natuurlijk veel leuker. De terrasjes lonken en onze magen knorren, het is tenslotte al half drie geweest. Dus bij het eerste het beste restaurantje dat we tegenkomen vallen we op de menukaart aan. De eigenaresse spreekt Nederlands, heeft in Rotterdam aan de kunstacademie gestudeerd, dus het ijs (oftewel het bier) is snel gebroken. Binnen no time staan er een paar heerlijke onbekende, maar door haar aanbevolen, Griekse gerechten op tafel die we ons goed laten smaken . Maar goed, al te lang kunnen we hier niet blijven zitten, het is nog een hele trip naar beneden. Als we goed en wel honderd meter op weg zijn, missen we onze fotocamera's. Terug rennen dus, ik dan! Want ik ben het natuurlijk weer schuld:) Maar de eigenaresse van het restaurantje staat er al mee te zwaaien, ze wilde ons net achterna komen. Pfff. Dat zou een duur etentje zijn geworden.
Door de kleurrijke steegjes en straatjes lopen we naar beneden, de fotocamera's worden veel gebruikt.
Nog een lekker echt Italiaans ijs op de mooie promenade die langs de zee loopt en dan wordt het tijd om lijn drie weer op te zoeken. Gelukkig stopt die ook weer bij de Witte toren en kunnen we na ongeveer veertig haltes onze auto weer bij Ikea ophalen. Als we willen betalen zegt een vriendelijke Griekse dat het tot zes uur gratis rijden is. Wat een mazzel weer, het is net kwart voor zes als wij instappen.
Omdat het nog niet echt donker is en er nog een paar caches op de terugroute liggen kunnen we het niet nalaten om die nog mee te pikken. Helaas liggen die op niet al te leuke plekjes en houden we het al snel voor gezien. Maar eentje ligt volgens de beschrijving op een wel erg mooie afgelegen plek, hoog boven zee aan een oud fort. Het is dan wel al wat donkerder maar volgens Geer moet het kunnen. De auto kunnen we kwijt op een verlaten camping , hoewel echt verlaten is die niet want als we uitstappen komen er meteen vier, een soort van herder puppies op ons afgestormd. Vriendelijk kwispelend volgen ze ons de laatste vierhonderd meter dwars door struikgewas en langs grazende paarden. De laatste meters durven ze echter niet meer mee, want daar zitten op deze verlaten plek toch nog een paar lui met wel echt grote honden die blaffend op ons afstormen.

Met het licht van de telefoon gaan we op zoek naar de cache maar hoe we ook zoeken, vinden doen we hem niet. Jammer trouwens dat het al donker is want zelfs bij het licht van de maan kun je zien hoe mooi het hier is.
Buiten het gezichtsveld van de grote honden zitten de vier puppies alweer kwispelend op ons te wachten en volgen ons trouw naar de parkeerplaats terug. Ik had ze best willen meenemen, maar ze passen jammer genoeg niet in de handbagage.
De vijfendertig kilometer terug naar Nea Kallikratiea gaat de eerste tien kilometers door de straatjes van de omringende dorpjes. Er lijkt geen eind aan te komen.
Laat in de avond komen we in het hotel aan. Het is een zwoele avond en dus zitten we nog lang op het balkonnetje. Geer genietend van zijn welverdiende bier en ik het reisverslag schrijvend. Eerlijk verdeeld! Hoewel.... volgens mij was HIJ vandaag aan de beurt om te schrijven:) Maar ik zal dit verhaal dan maar niet deleten, he!