Arrivée
Door: Carry
Blijf op de hoogte en volg Carry
01 Mei 2012 | Frankrijk, Parijs
We zijn het ondertussen al een beetje gewend: de nacht voordat we vertrekken is altijd een beetje een "Braggelnacht"zoals ik het altijd zeg. En dus ben ik al op voordat om half 6 de wekker afloopt! De oven aan, koelbox inpakken, douchen, snel een hapje eten en dan is het 10 over 6 als we bepakt en bezakt, (ook dat is inmiddels traditie) richting Parijs vertrekken. Het is 1 mei, Dag van de Arbeid, en er is geen kip op straat, ook in België en Frankrijk zijn de wegen onvoorstelbaar rustig. De Tom Tom Miep brengt ons in 1 keer goed naar het juiste adres in een buitenwijk van Parijs: La Courneuve. We worden hartelijk ontvangen in het , een beetje troosteloos aandoend hotel, en we krijgen meteen een parkeerplaats voor de auto aangewezen, die 100 meter verder op een afgesloten terrein kan staan. Dat is boffen en er wordt ook nog niets voor in rekening gebracht. Tenminste als we moeten geloven wat we geboekt hebben. De kamer is klein, heel kleurrijk maar alles is schoon en netjes. Even snel de koffer uitpakken en dan kunnen we op weg.
Het treinstation ligt op 200 meter van het hotel en binnen 12 minuten staan we op het plein voor de Notre Dame. We vallen meteen midden in een ellenlange stoet die volgens ons een betoging is van de Socialistische Partij. Als we 6 uur later weer terug zijn bij het treinstation blijkt dat de stoet nog steeds langs trekt, vrolijke muziek lokt ons om een stukje mee te trekken. Maar dat is aan het einde van de dag, rond half 8. Dan hebben we er al een wandeling van 12 km. op zitten, over het Il de la Cite, waar straatmuzikanten de mensen vermaken. De zon schijnt uitbundig ,jassen kunnen we uitlaten, de oevers langs de Seine lokken ons om meteen te gaan zitten en de meegebrachte gehaktballetjes (ja mam, dat heb ik van jou geleerd) zijn snel opgegeten. En dan wandelen we verder naar de Notre Dame, het Pantheon, waar vele beroemdheden begraven liggen en het palais du Luxembourg. De straatjes aan de overkant van de Notre Dame zijn zo aan het van de dag knoer gezellig, we pakken een broodje gyros en eten dit in de laatste avondzon op aan de oevers van de Seine. En dan is het nog even goed zoeken waar onze trein vertrekt, het station is natuurlijk snel gevonden, maar vanaf welk perron die vertrekt is een grote vraag. En aangezien het hier net Zimbabwe is qua kleur mensen, vertrouwen we maar op ons eigen gezonde verstand en zo komt het dat we een half uur later ons hotelletje binnenlopen, nog snel dit stukje schrijven en dan onder zeil gaan. De eerste dag zit er op!
.
Het treinstation ligt op 200 meter van het hotel en binnen 12 minuten staan we op het plein voor de Notre Dame. We vallen meteen midden in een ellenlange stoet die volgens ons een betoging is van de Socialistische Partij. Als we 6 uur later weer terug zijn bij het treinstation blijkt dat de stoet nog steeds langs trekt, vrolijke muziek lokt ons om een stukje mee te trekken. Maar dat is aan het einde van de dag, rond half 8. Dan hebben we er al een wandeling van 12 km. op zitten, over het Il de la Cite, waar straatmuzikanten de mensen vermaken. De zon schijnt uitbundig ,jassen kunnen we uitlaten, de oevers langs de Seine lokken ons om meteen te gaan zitten en de meegebrachte gehaktballetjes (ja mam, dat heb ik van jou geleerd) zijn snel opgegeten. En dan wandelen we verder naar de Notre Dame, het Pantheon, waar vele beroemdheden begraven liggen en het palais du Luxembourg. De straatjes aan de overkant van de Notre Dame zijn zo aan het van de dag knoer gezellig, we pakken een broodje gyros en eten dit in de laatste avondzon op aan de oevers van de Seine. En dan is het nog even goed zoeken waar onze trein vertrekt, het station is natuurlijk snel gevonden, maar vanaf welk perron die vertrekt is een grote vraag. En aangezien het hier net Zimbabwe is qua kleur mensen, vertrouwen we maar op ons eigen gezonde verstand en zo komt het dat we een half uur later ons hotelletje binnenlopen, nog snel dit stukje schrijven en dan onder zeil gaan. De eerste dag zit er op!
.
-
04 Mei 2012 - 07:26
Yvonne Sormani-Simon:
Leuk verslag Carry en mooie foto's, vooral van die muzikant en die clochard is aandoenlijk ( niet Gerard he!) maar die met die hondjes.
Ja Parijs heeft zo'n aparte en mooie sfeer, daar kun je altijd naar toe gaan en het blijft je steeds weer betoveren. Andere grote steden hebben ook hun charmes, maar toch -------Parijs!. Voor mij "le numéro un".
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
