Moskeeén, Paleizen, Sultans en nog meer Ottemanen

Maandag 13 februari 2012

Het voordeel van een dag afzien voor Car is dat ze nu WEL als een blok geslapen heeft. Zo zie je maar weer dat elk nadeel ook zijn voordeel heeft. Inmiddels hebben we nu ook aardig de route leren kennen en heb ik een waypoint aangemaakt waar het hotel is. Toch handiger om MET een GPS hier door de stad te zwerven.
Bovendien zou enige rectificatie op het voorgaande verhaal niet misstaan. De beschrijving van CC klopt maar ten dele, want de shortcut naar het hotel was prima uitgekomen als de plaatsaanduiding waarvan ZIJ zeker was dat daar het hotel ook lag ook had geklopt en ZIJ het niet nodig vond om de tram te nemen. Maar goed, dat gelijk ga ik toch niet krijgen en vandaag hebben we het anders gedaan. Meteen de goede route dus en op het einde van de dag keurig met de tram terug. ;)

Vandaag staat de Blauwe Moskee, de Topkapi, de Cisterne de Ayasofya Camii en de Galatatoren op het programma. Alles ligt op loopafstand van elkaar en het weer is in tegenstelling tot wat voorspeld was prachtig. Het kost wel moeite om ook datgene te doen wat we gepland hebben. Onderweg komen we langs de Grote Bazaar bijvoorbeeld en daar wordt je bijna automatisch naar binnen getrokken door het schouwspel dat je daar ziet. Onderweg is het straatbeeld trouwens ook steeds boeiend. Overal is wel iets te zien en dat komt niet in de laatste plaats door de enorme straathandel die hier leeft. Overal zie je bij voorbeeld mobile stalletjes, waar van alle soorten etenswaar verkocht wordt. Dan de honderden personen die reisgidsen, kaarten excursies of wat dan ook aan je proberen te slijten. Je komt ogen te kort.

Op kousenvoeten schuifelen we als eerste door de overweldigende grote Suttanameth Moskee die echter beter bekend is als de blauwe Moskee. Met zijn schitterende wanden en gewelfde plafonds van meer dan 20.000 tegels. Daarna gaan we de Topkapi in. Hier hebben we wel een paar uur nodig om al het moois te zien en dan nog kom je tijd te kort als je alles wilt bekijken. Het valt wel op hier alles zwaar bewaakt wordt. Voor de ingangen staan militairen met pistoolmitrailleurs en binnen de muren wemelt het van (touristen)politie. Bovendien wordt bij binnenkomst de bagage doorgelicht en moet iedereen door een detectiepoortje, zoals je dat ook op de vliegvelden tegenkomt. Toch is de sfeer niet gespannen en kuiert iedereen relaxed rond over dit prachtige complex en vergapen we ons aan de rijkdom van de sultans in dit Ottomaans tijdperk.
Als we deze bovengrondse architectonische meesterwerken hebben bewonderd, duiken we ondergronds de Cisterne in en vergapen we ons aan een ondergronds waterbasin dat gebouwd werd om het keizerlijk palijs en de stad Constantinopel van water te voorzien. Het ondergrondse bouwwerk is 8 meter hoog en het plafond wordt ondersteund door 336 zuilen die echter lang niet allemaal hetzelfde zijn. Zo is het vermoeden dat her en der zuilen gepikt zijn en hier weer zijn hergebruikt. De zuilen zijn op een speciale manier verlicht hetgeen het geheel een speciale sfeer geeft. Een zuil waarlangs voortdurend water sijpelt heeft een vreemd gat. De mythe zegt dat als je hier je duim insteekt en met je vingers een 360 graden draai maakt dit een heilzame werking op je lichaam heeft. Door de toeristen wordt dit dan ook massaal gedaan en ook Car moet natuurlijk even vingeren want je weet tenslotte maar nooit waar het goed voor is.

Dan vanuit de diepte via de Galatabrug naar een van de vele heuvels van Istanbul waar we de Galatatoren bezichtigen, van waaruit we een fantastisch uitzicht hebben over de stad, de Bosporus en de Gouden Hoorn.
Bovenin is ook een restaurant, maar de prijzen zijn hier aangepast aan de hoogte van de toren en aangezien dat we het een lowbudget reis hebben genoemd willen we dat ook zo houden. We bezoeken een van de velen café/restaurantjes onder de Galatabrug om wat te drinken en waar we een prachtig uitzicht hebben over de de Gouden Hoorn met zijn gekrioel aan boten en een woud aan vislijnen die vanaf de burg naar beneden worden gelaten in het water .
Aan beide zijden van de brug wordt namelijk van bovenaf door honderden mensen gehengeld. Ze staan hier werkelijk schouder en schouder van s'morgens vroeg tot s'avonds laat te vissen.

Dan storten we ons in de massa aan de kop van de brug. Hier op de trappen zitten horden mensen die allemaal een enorme homp brood met vis en sla naar binnen werken die op twee vervaarlijk schommelende boten gebakken worden en in rap tempo worden doorgegeven aan personeel op de kade die het verkopen. In een hand het in een stuk brood in de andere hand een stapel bankbiljetten, want de productie is ongekend hoog.

Inmiddels is de zon ondergegaan en is het een beetje gaan regenen en besluiten we met de tram terug te gaan richting het hotel. Als we instappen is de tram vol maar we kunnen er nog wel bij. Bij de volgende halte komen er nog meer mensen bij en is het overvol maar bij de daarop volgende haltes gaan we van overvol naar letterlijk propvol. Voordeel is dat je je nergens meer aan vast hoeft te houden want omvallen kan niet meer. Bij elke halte proberen er steeds meer mensen bij te komen maar doordat de deuren niet meer kunnen sluiten blijft de tram automatisch staan en moeten ze er dus weer uit. Doordat de ramen volledig beslaan en het donker is kunnen we niet meer zien waar we moeten uitstappen, maar Turken zijn heel behulpzaam en we worden keurig gewaarschuwd als we de halte bereikt hebben en worden we keurig naar buiten geperst. Nog even een restaurantje in de buurt en dan terug ons hotel in, waar ons bad en bed wacht.
Een superdag is het geweest.