Dag 8: 99 Luftballons haben ihren weg gefunden...

Nou ja, bijna dan, het waren er wel 80 !
Om half vijf horen we het hatelijk geluid van onze wekker en een half uur later staat Alie voor de deur die ons naar het vertrekpunt zal brengen. Zijn gebruikelijke grapjes zijn er dit keer niet maar dat zal wel aan het vroege tijdstip liggen. De maatschappij waarmee we varen heet Urgup Balloons. We worden ontvangen in hun lokaal waar een soort broodjes, donuts en koffie en thee klaar staan. We krijgen allemaal een badge omgehangen met een bepaalde kleur. Daarna worden er lijsten gemaakt van de passagiers. De piloten zijn allemaal keurig in uniform met rangonderscheidingstekens op de schouders. Elke streep staat voor 1000 vluchten wordt ons uitgelegd. De crew erom heen zijn allemaal in geelkleurige fleece gestoken. Het ziet er allemaal zeer professioneel uit. Daarna worden we met splinternieuwe volkswagen busjes, voorzien van airco, getinte ramen, luxe stoelen en een barretje aan boord naar de vertrekplaats gereden. Tientallen ballonnen worden met veel geraas opgeblazen. Het is een hectisch gedoe, maar alles gaat zeer gedisciplineerd. Iedere mand heeft een begeleider die steeds volgens de lijst checked of iedereen er is en aan boord gaat. Ook de ballon en de mand zien er zeer solide uit. Mijn scepsis over Turkse luchtvaardigheid is helemaal verdwenen. Dit zier er allemaal zeer vertrouwd uit! Onze piloot is Andy, een Engelsman die professioneel ballonvaarder is en over de hele wereld gevlogen heeft. Hij rangschikt Cappadocië onder de vijf meest mooie plaatsen ter wereld waar hij gevlogen heeft. We krijgen een veiligheidsinstructie vooraf over de manier waarop geland moet worden want het is mogelijk dat het een little bit bumpy wordt. En dan gaat het samen met nog 20 andere passagiers naar boven. De rest is niet te beschrijven, maar in een woord geweldig. De zon is net boven de horizon en verlicht de omgeving prachtig. Maar bekijk de foto's maar, die zeggen meer dan duizend woorden. Na een uur maken we een zachte landing en als iedereen uit de mand is worden er twee flessen champagne open gemaakt en toasten we op de geslaagde vaart. Onze piloot Andy en de crew doen het heel leuk. Ook onderweg hebben ze heel veel informatie gegeven over de streek, het ballonvaren en alles wat ermee te maken had. Na de champagne ontvangt iedereen nog een balloncertificaat en worden we weer keurig door de busjes bij ons hotel afgezet. In een woord prima geregeld allemaal! We zijn inmiddels drie uur verder en kunnen zo aanschuiven bij het ontbijt van het hotel. We zijn nog helemaal onder de indruk van deze prachtige dagopening en gaan meteen de foto's uploaden op de PC. Onze dag kan niet meer stuk!! Dit was het geld meer dan waard. We proberen de rest van de dag nog een vallei te belopen maar stranden op een hoge doorgang waar we niet tegen opgewassen zijn en moeten terug. Het kan de pret niet meer drukken. We kiezen een lekker plekje en gaan loom in het gras liggen en laten de ochtend rustig in de middag overgaan. Slenteren daarna nog even door en rond het dorpje en als ik onderweg even dringend de struiken in moet staat me onverwacht een kaplumba verbaasd aan te kijken. Ik hou mijn keutel nog even in om Carry die en eind verderop weer in het gras ligt deelgenoot te maken van dit mooie exemplaar. Uiteraard moet hij van boven en onder bekeken worden wat hij blazend toelaat. Ook de middag kan nu niet meer kapot voor Carry en als ze eindelijk uit geoeh en geaaahhht is kan ik met een aahhh mij sanitair ontspannen.