Inschepen en bootreis

Zaterdag/zondag 5/6 sept.2010

De eerste verhaaltjes zijn geplaatst.
Onderweg naar Ancona hadden we al snel het geluk om langs de doorgaande weg een onbeveiligd netwerk te vinden waarop we konden inloggen. Zodoende hebben jullie onze eerste belevenissen al kunnen volgen. Foto's volgen zodra we wat meer tijd hebben, tenslotte moesten we nu de boot halen.
Rond 11 uur reden we al de plek van bestemming op. De route was beter te vinden dan in Venetie. Bij de ticketbalie kreeg ik nog even de kriebels, ik had namelijk de hond niet opgegeven en we hoorden dat we hem niet mee konden nemen in de hut op de boot en in de camper mocht hij ook niet achterblijven. Omdat we 24 uur onderweg zouden zijn moesten we alles meenemen wat we nodig hadden voor die tijd! Maar de vriendelijke dame achter de balie zei dat er wel benches waren waar hij op het dek kon overnachten!!!! Dacht het dus niet, eenmaal aan boord hebben we hem stiekum de hut in gesmokkeld en onderweg hebben we gewoon met hem over het dek gewandeld. Hoewel gewoon!!! Hij vond het doodeng en zette zich overal schrap zodat we hem op een aantal plekken hebben moeten meesleuren. Plassen en poepen moest hij in de ruimte waar de benches waren, Na een aantal rondjes rond het dek kwam er eindelijk een flinke plas, hij opgelucht, wij opgelucht.
Precies volgens schema vertrok onze boot rond 17:00 uur richting Igoumenitsa. De avond hebben we ons vermaakt met rondslenteren over alle 5 de dekken en natuurlijk ons bij de prijs inbegrepen avondmaal. Het schip telde 11 verdiepingen in totaal maar de overige dekken waren dus voor de voertuigen. Bijna 1000 voertuigen kon dit bootje aan en nog eens 3000 passagiers. Daarna netjes op tijd de kooi in. Keurige cabins met douche en toilet. Wel twee eenpersoons bedjes dus deze keer mocht Beau tussen ons in slapen. Om 07:00 werden we gewekt door de omroepinstallatie die de passagiers voor Igoumenitsa verzocht de kooien te verlaten en zich gereed te maken om van boord te gaan. Wij konden ons nog een keer omdraaien. Op het moment dat de boot weer de haven uitvoer zaten wij aan het ontbijt op het dek. Flinke prijzen rekenen ze daar. Een vriendelijke Duitser ( ja ze zijn er) die vóór ons stond bij het inschepen zag me bij de kassa staan en drukte me een "truckerkaart" in de hand. "Abegeben beim Kasse" was de korte instructie. Het resultaat was 50% korting. Kijk zo ga ik Duitsers weer leuk vinden. Waarschijnlijk had ik die aardige geste te danken aan Beau. Deze vriendelijke zéér dikke Duitser was namelijk onderweg om zo'n 30 zwerfhonden uit Kreta op te halen om ze een beter thuis te geven in Duitsland. Dat deed hij zo'n 7 keer per jaar en omdat hij medisch afgekeurd was als truckchauffeur wilde hij zich op deze manier toch een beetje nuttig maken. (Ik vond hem hierna nòg leuker) Voor de rest hebben we nog kennis gemaakt met een Grieks stel uit Athene die op vakantie waren geweest in Toscane. Hier deed Carry voornamelijk het woord en doorpekte haar Engelse conversatie met de woorden die ze geleerd had in anderhalf jaar Griekse les. Ik snap er nog niet veel van maar hoor wel regelmatig "agapi moe" voorbij komen. Schijnt dat dat “mijn liefje” betekent. Beau en ik zijn er nog niet over uit we ze hiermee bedoelt.
Leuke mensen ook die ons nog wat tips gaven. Verder nog een Nederlands stel die ook op vakantie naar Kreta gingen (voor de tigste keer al) Deze begonnen hun gesprek met de openingszin dat ze tijden de vakanties aanspraak leuk vonden. nou dat hebben we gemerkt. In ruim een uur tijd kregen we hun hele doopceel te horen incluis die van hun kinderen (die zo goed terecht waren gekomen ... blerk...) Car had het geluk dat ze moest poepen en aansluitend moest Beau "ook nodig". Ik had meer moeite om me los te weken. Voor de rest hebben we lekker geluierd in de zon en ons uit laten waaien. De tijd vloog/voer voorbij en om 14:30 hadden we vaste grond onder de voeten. Beau kon weer gewoon lopen zonder trillende poten en het leek zelfs of hij het busje nu ineens leuk vond. Even een kwartiertje Patras uitrijden en meteen vonden we een leuk strandje, dus direct het water in, want de temperatuur is nog steeds rond de 30 graden hier. Na het eten nog even een stukje verder zuidwaarts en we staan nu ergens in the middle of nowhere, naast een kapelletje en een binnenmeertje. Heel mooi! Een nadeel, toen de zon onderging kwamen alle muggen uit dit meer naar ons toe. Autan lijkt voor die beesten hier een aperitief, dus we zijn naar binnen gevlucht. Met alle ramen open (met horren natuurlijk) is het best uit te houden. Kaarsje aan, drankje, wat te knabbelen en Griekse (jengel)muziek komen we helemaal in de stemming. Beau bleef nog buiten en die waren we even kwijt in het aardendonker. Meneer was nog even het meer ingelopen voor een avondduik en ligt nu nog even te drogen voorzover dat nog mogelijk is. Wel voelt Car zich nog een beetje "boterig" zegt ze, waarmee ze in goed Landgraafs bedoelt dat ze het "zwungele nog in de benen" heeft. Ik zit nog helemaal wakker achter mijn lappie en een glaasje ....ice-tea(..)
Morgen eerst wat griekse drank inslaan, want 's avonds mis ik toch mijn glaasje wijn.( ja he Tam ;))

Heel wat km's afgelegd de laatste 2 dagen maar slechts 56 km gereden.