Berg af en gas erop....

Die 130 PK waar Geer het gisteren over had die wil ik natuurlijk zelf ook eens uitproberen. Die ene PK die ik vroeger altijd onder mijn kont had, die kon ik wel hendelen, en met 2 PK’s, in iedere hand een, kon ik ook nog wel overweg. Maar 130 is wellicht toch anders. En nadat ik ooit een keer met weinig succes in Griekenland heb geprobeerd om het busje te verplaatsen ( zie: https://carrycoppes.waarbenjij.nu/reisverslag/3612297/belevenissen-rond-platamonas ..) heb ik nooit meer de behoefte gevoeld om dat stuur nog eens aan te raken. En toestemming daarvoor kreeg ik natuurlijk ook niet meer.
Geer is even wandelen met Baloe en ik grijp mijn kans. De parkeerplaats is flink groot en Geer is wel op kijk-afstand maar niet op roep-afstand. En tot zijn grote verbazing ziet hij mij opeens achter het stuur zitten en wat rondjes draaien. Achteruit, vooruit, rondje rechts, rondje links, en het gaat nog redelijk ook. “Rij straks maar eens op de autosnelweg”, zegt Geer. Maar dat gaat me te ver. Dat laat ik aan hem over, Ik zit er net zo graag naast.

Rond dit leuke dorp liggen nog een aantal caches, maar de temperatuur loopt al gestaag op en we zijn te lui om ze allemaal te voet te doen. Dus auto in, auto uit, even zoeken, loggen en weer verder. Fanatieke Geer wil toch nog even te voet de berg op omdat daar nog twee caches moeten liggen. Baloe en ik installeren ons voor het busje, met een prima uitzicht op de eventuele beren en wolven die voorbij zouden kunnen lopen. Bij ieder geritsel schrik ik toch nog even overeind, maar Baloe ligt rustig naast me. Dus ik hoef me nergens druk over te maken. Hoewel ik betwijfel of onze “waakbeer” wel een beer zou kunnen verdrijven. Ik denk dat hij eerder naar binnen zou vluchten. Geer komt wat later ook onverrichterzake terug. Geen cache te vinden.

Door het prachtige Abruzzo met de indrukwekkende Apennijnen massieven rijden we naar het oosten, richting Ancona. Het blijft jammer dat we dit mooie gebied en het naast gelegen Maiella Nationaal Park met zijn besneeuwde toppen vanwege tijd te kort niet beter kunnen bekijken.
Na de bergen komt de oostkust en daarmee dus ook de zee en het strand weer in zicht. De temperatuur is nog steeds erg hoog, het is heiig en flink bewolkt. Even naar buiten om de benen te strekken is dus geen pretje. De airco in het busje maakt nu overuren.
Iedere keer wanneer we de oversteek naar Griekenland maken vanuit de havenstad Ancona, vragen we ons af hoe het ten zuiden van de stad uitziet. Vanaf de boot kun je nog lang de stadjes zien die tegen de bergen aangeplakt lijken te liggen. Nu weten we het; de natuur , de bergen en de nationale parken op 2 uur afstand van de grote stad zijn de moeite waard om er nog eens op vakantie te gaan. Ancona zien we dus nu óók eens van de andere kant, maar over ruim twee maanden rijden we deze weg weer in tegengestelde richting, dan gaan we nog éven naar ons geliefde Griekenland.

We hebben ruim 400 kilometer gereden vandaag, waarvan de eerste uren door de bergen. Die laten we nu achter ons en bereiden ons voor op vele kilometers autosnelweg. In Cesena vinden we via de ap Park4night een mooie plek om te overnachten. Vlak naast de renbaan van de stad.
Lekker rustig, tot nu toe, want op de uithangborden is in grote letters aangegeven dat hier morgenvroeg om half 9 een motortreffen plaatsvindt. Ons kennende zijn we dan alweer op weg.....


Route: Pescasseroli-Ortona die Marsi-Cosulllo-Pescara-Ancona-Cesena
Gereden kilometers: 403
Coördinaten slaapplek: N 044° 08. 693’. O 012° 13.692’