Door de Val d`Orscia

Woensdag 16 september 2015

We worden wakker op de plek waar volgens de beschrijving van de cache die hier ligt, geesten ronddwalen. Die geesten hebben zich vannacht flink laten zien en horen in talloze regenbuien. Raampjes dicht, raampjes open. Raampjes dicht en raampjes weer open. Geer heeft vannacht de regen getrotseerd en is in zijn blote boddy naar buiten gerend om de was binnen te halen. Ik ben voor de vorm maar uit bed gestapt om alles aan te pakken :)Beau trekt zich niks van alle commotie aan en ligt heerlijk op zijn matje te dromen. Dus we hebben inderdaad een rusteloze nacht achter de rug en zijn al vroeg uit de veren.

De rit door het Crete-heuvellandschap brengt ons naar het dorpje Montalcino. Als we de parkeerplaats oprijden komt een vriendelijke, maar beslist ogende agente ons vertellen, dat daar "No Camper" mogen staan en of we maar even willen verkassen naar de verderop gelegen camperparkeerplaats. Spaart ons wel waarschijnlijk weer een bekeuring uit! We zien op een grote parkeerplaats allemaal auto's staan. Het bordje "verboden voor campers om in te rijden" zien we voor het gemak maar even over het hoofd. Er zijn geen blauwe parkeervakken te zien en er staat geen ticketautomaat. Op goed geluk dus.

Montalcino ligt op een heuveltop en is omsloten door wallen. Het bijbehorende kasteel heeft een prachtig uitzicht over de beboste hellingen van de Val d'Orcia en over de Crete heuvels. Het stadje is beroemd om een van de grootste rode wijnen van Italië: Brunello di Montalcino en zijn goedkoper neefje Rosso di Montalcino. De prijzen lachen er niet om, je moet al snel 2000 euro neertellen voor een van de beste wijnen. Geer kan het niet laten, gaat bij een van de winkeltjes naar binnen en koopt er meteen maar drie! 1 Brunello en 2 Rosso's! In de uitverkoop dus, want hij heeft mij bij zich:)

Het stadje is klein, weer middeleeuws, maar wel gezellig en heeft weer de nodige musea en kerken. Voordat de stroom toeristen op gang komt, zijn wij alweer op de parkeerplaats. En dit keer zit er gelukkig geen bon achter de voorruit. Als we dat geweten hadden, zou er misschien nog wel een echte oude Brunello hebben af gekund.

Tien kilometer ten zuiden van Montalcino ligt de Abbazia di Sant Antimo, de abdij die werd gesticht door Karel de Grote in de 8ste eeuw. We zouden er zo voorbij zijn gereden was het niet dat hier een cache ligt. En zo komen we dus weer op een van de mooiste plekjes in de omgeving.

Een kleine omweg, volgens de reisgids, maar een die beslist de moeite waard is, Bagno Vignoni. Ook ik heb het al ontdekt op mijn mobje, want: Cache. Het dorp heeft maar 29 vaste inwoners en is beroemd om zijn centrale plein. In feite geen plein maar een grote vijver bubbelend met heet water van 50 graden Celcius uit zwavelhoudende bronnen. De vijver mondt net buiten het gehucht uit in een klein stroompje waar ik, net als een paar andere toeristen met mij, mijn vermoeide voeten een heerlijk warm bad geef. Beau gaat er nog even in liggen, maar vindt het al snel te warm en de geur die er van af komt heeft ook niks lekkers. Zal wel niet aan al die voeten liggen, maar aan de reuk van de zwavel. De vele terrasjes en restaurantjes doen niet vermoeden dat hier maar zo weinig mensen wonen. Of ze moeten allemaal hun eigen eettentje hebben. Het bussie staat dus vanavond en vannacht, legaal en zonder te hoeven betalen, op de enige camperplek die het dorp rijk is. Wij gaanhier voorlopig niet meer weg.

Route: Buonconvento-Montalcino-St. Antimo-Castiglione d Orcia-Bagno Vignoni
Gereden kiilometers: 46
Slaapplek coördinaten: N 043.01.785 O 011.37.179