I teleftaíes iméres (fonetisch)

Maandag 27 september 2010

Route Megalo Papigo-Aristi-Kalpaki-Ioannina-Vrosina-Morfio-Ammoudia

Vandaag gaan we de bergen verlaten en reizen westwaarts richting de kust. Over drie dagen vertrekt de boot en de laatste dagen willen we nog even relaxed doorbrengen aan het strand. Rond de toppen van de bergen om ons heen zien we de wolken weer samen clusteren en hoewel ze soms dreigend donker worden blijft het droog. Steeds vaker breekt de zon door en het samenspel van schaduw, zon en mooie wolkenpartijen tussen de bergen en laaghangend in de dalen maakt het fantastische schouwspel compleet. Met een gezapig gangetje van zo'n 30 km per uur slinger ik de bus van haarspeldbocht naar haarspeldbocht, de camera's in de aanslag. Het wordt een supermooie tocht en ik hoop beren op de weg tegen te komen. Niet figuurlijk deze keer maar letterlijk. Helaas (Bert), hoewel deze prachtige dieren hier nog regelmatig gezien worden treffen wij het niet. ( Bert, is een schedel van een monnik ook goed ?? zie foto bij Meteoraverslag) Wel weer kuddes schapen, koeien, paarden, geiten, ganzen en zwerfhonden steken relmatig de weg over. Het is ook een kadaverroute deze keer, 1 maal dode hond, 2 maal dode eekhoorn (of zoiets), éenmaal dode vos, eenmaal dode das en niet te vergeten een dode koe, die ik maar ternauwernood kan ontwijken. Als we onderweg wee even pauzeren bij een kapelletje in de stam van een enorme boom, nadert een kudde schapen die de toch wel drukke weg moeten oversteken. Ben de beroerdste niet en ondanks dat het vakantie is regel ik even vakkundig het verkeer en drijf de dieren aan de overkant van de weg verder het veld in. De dieren begrijpen mijn onvervalste Nederlands aanwijzingen prima en de herder komt me nog even met een brede grijns om de mond de hand schudden voor de assistentie. Ach ja, het bloed kruipt waar het niet gaan kan toch? Car is helemaal gefocust op schildpadden. Ze beseft dat deze route mogelijk de laatste kans is om ze tegen te komen (en er eentje mee te smokkelen) Maar ook deze diertjes laten zich deze keer niet zien, zelfs geen dooie, dus de kans dat ik de douche op de terugweg moet delen met zo'n gepantserd reptiel wordt met de dag kleiner.
Rond 3 uur in de middag naderen we de kust en verschijnt het plaatsje Igoumenitsa op de bewegwijzeringborden, de vertrekplaats van onze boot. Shit, we worden eraan herinnerd dat dit het einde betekent van onze Griekse rondreis. Nog even niet vinden we en we koersen nog even zuid op zoek naar een leuke plaatsjes langs de kust. Pargá ziet er op de kaart leuk uit maar lijkt wat groot en vermoedelijk ook toeristisch. We zoeken wat kleins en de eerste en beste
smalle weg zuidelijk van Pargá, richting kust proberen we op goed geluk. Bingo! Na een steile afdaling zien we een prachtige baai tevoorschijn komen en een klein plaatsje genaamd Ammoudia. Mooi strand en de Asheronrivier mondt hier in zee uit. De visserbootjes zijn er ook weer en diverse andere campers hebben deze plek ook ontdekt. Er is echter plaats in overvloed zodat we elkaar niet op de lip staan. Prachtig plekje nabij het strand en in no time duiken we het water in en hebben een lekkere, ietwat late siësta. Nadat Beau de gebruikelijke griekse straathonden heeft ontmoet maken we een wandeling door het dorpje. We moeten hier even zoeken naar een open wifi, maar na wat rondslenteren door de straatjes vinden we die ook weer. Bakkertje en klein supermarktje worden ook ontdekt, dus we kunnen met een gerust hart gaan slapen. Morgen wordt dus een hang/zwem/strand dag. Ik schenk nog eens mijn glas vol met griekse wijn, terwijl Car onder douche duikt om het zout van haar lijf te spoelen. het temperatuurverschil met de bergen is duidelijk te merken. Zaten we gisterenavond nog met een fleece aan, nu zitten we met de ramen tegen elkaar open te luisteren naar de branding op de achtergrond en de krekels in de bomen rondom ons. Nog een glaasje dan maar......??

Gereden: 162 km.