Alles draait om een schildpad.

Laganas...
Niet dat we daar iets te zoeken hebben. Want wat mij betreft, en vele anderen, is dit het meest vreselijke oord van Zakinthos. Twee hoofdstraten die een aaneenschakeling zijn van bars, nachtclubs en discotheken. Aaneengeregen door schreeuwende reclameborden en souveniershops. Tot diep in de nacht is het hier een enorme herrie van lallende (voornamelijk) Engelsen die boven de discodreunen uitschreeuwen en met met hun gehuurde quads slippend door de straten scheuren. Waarom dan toch hier een stop? Zestien jaar geleden heeft Car in het naburige dorpje Aghios Sostis twee weken vakantie gevierd. Laganas was toen het plaatsje om uit te gaan eten en heeft een haventje.
In dat haventje was elke morgen een zeeschildpad te bewonderen tussen de vissersbootjes om de restjes vis op te vangen die de vissers als overbodig overboord kieperden. Te lui dus om zelf op visvangst te gaan in open zee. Hij had hierdoor de naam "Lazy Turtle" gekregen van de vissertjes. Car was heel benieuwd of hij na 16 jaar hier nog steeds zou rondzwemmen. En wie zouden dat nu het beste kunnen weten. We mengen ons tussen een groepje vissers en een van hen spreekt voldoende Engels om te begrijpen waar ze naar op zoek is. Hij vertaalt het voor de rest en inderdaad zwemt "Lazy Turtle" nog elke morgen zijn rondjes in het haventje om te schooien.
Maar we zijn wat laat volgens de mannen. Rond 8 uur is de beste tijd om hem te spotten, maar misschien is hij nog wel in de buurt en te paaien met een lekker visje. Car krijgt meteen een vis in de handen gedrukt en de plaats aangewezen waar ze de beste kans heeft om hem te spotten. Visje gaat met een boog het zilte nat in en dan is het afwachten. En ja hoor, we horen plotseling een jong (Nederlands) stel stuiteren op de kade. LT is gespot en zwemt tussen en onder de bootjes door. De jonge meid gaat het water in en met duikbril en snorkel probeert ze hem te volgen. Maar ze heeft meer angst dan doorzettingsvermogen en is snel weer op het droge. Even lijkt hij verdwenen maar dan komt hij ineens weer tevoorschijn. Car heeft inmiddels zoveel adrenaline opgepompt dat ze alles laat vallen, broekje en blouse uit, grijpt de duikbril uit de meid haar handen en springt zonder verder na te denken van de havenkant tussen de boten het water in. Een jonge Fransman volgt haar voorbeeld en springt haar na. Hij heeft voldoende conditie om het dier te volgen, maar Car komt snel tot de ontdekking dat ze toch wat adem en spierkracht te kort komt.
Maar de poging wordt op de kade alom gewaardeerd. Het vriendje van het Nederlandse meisje heeft zich over haar fotocamera ontfermt en maakt foto's van haar terwijl ik wat onwennig/onhandig met de pas aangeschafte GoPro pogingen doe. Car heeft ondertussen het beest oog in oog gehad en beweert dat als haar armen wat langer waren geweest ze hem had kunnen aanraken. (..) Na een poosje hijsen we haar weer op het droge, waarna ze discreet achter een door mij opgehouden handdoek haar natte kloffie verruilt voor droge. Ik bewonder haar spontane actie, maar realiseer me dat ze sneller voor een schildpad uit de kleren gaat dan voor mij. ;)

Inmiddels zijn we ook getuige hoe het gaat op de vele toeristenboten die het Carretta Carretta op het programma hebben staan. Als er een ontdekt wordt stuiven ze er met zijn allen op af en draaien rond het beest om iedereen aan boord een blik op het dier te gunnen. Ik vind het een trieste gebeurtenis en voor mij hoeft zoiets beslist niet.

We maken nog een wandeling langs het strand naar het naburige plaatsje Agios Sostis om te kijken of Car nog haar oude appartement kan ontdekken. Niet echt dus, en we zijn blij dat we snel de drukte kunnen ontvluchten en het binnenland in kunnen trekken. Heel wat beter toeven hier. We rijden nog wat prachtige uitzichtpunten langs en zoals ze vaak liggen hier dan ook geocaches. Vlak bij Keri worden twee plekken door de plaatselijke horeca aangeduid als "de mooiste zonsondergang van Griekenland," maar dat beweren ze wel over meer plekken in Griekenland. Maar het trekt wel lekker toeristen natuurlijk. En mijn beleving van een prachtige zonsondergang is nou niet bepaald samen met hordes toeristen, maar met een glaasje wijn, wat olijven en kaas en een lieve vrouw naast me.
Een van de caches leidt ons naar de "bron van Herodotus". We vinden een oude put waarvan de randen besmeurt zijn met een dikke zwarte laag pek. Ook op het aanwezige water drijft een oliefilm. We zijn ontstelt over zoveel onachtzaamheid voor de natuur van de Grieken, maar als we later in ons reisgidsje nog eens de omschrijving erbij zoeken, blijkt het een natuurverschijnsel te zijn dat reeds in de oudheid bekend was. De plaatselijke vissers gebruikten de pek namelijk om hun schepen te kalfaten. Sorry Grieken, voor dit domme toeristen vooroordeel van ons.
De dag vliegt voorbij zo. Bij het restaurant van gisteren eten we weer heerlijk en zoeken dan de afschuwelijke herrie op bij ons appartement. "Elvis' treedt vanavond live op. :( We zullen weten dat we in een van de meest toeristische stukjes Griekenland beland zijn.