Wateroverlast en meer

Het eerste dat Geer ziet als hij buiten komt vanmorgen is een loslopende hond: Beau! Zijn riem is op de een of andere manier kapot gegaan. Misschien dat hij vannacht gestoord is door een kat en gedacht heeft om daar eens lekker achter aan te gaan. Vergetende dat hij vast ligt aan de bus. Maar het is zo'n schijterd, weglopen komt niet eens in zijn gedachte op. De paardenlonge, waar hij normaal aan vast zit, zijn we gisteren vergeten mee te nemen vanuit Finikounda. Maar om daarvoor nu 50 kilometer terug te rijden is een beetje gek. Gelukkig maar dat we nog een aantal reserve riemen bij ons hebben.

Geer heeft gisteravond in Petrochori nog wat snorkelspullen gekocht. Altijd handig, aan het bijna-einde van de vakantie. Ha ha! Het lavastrand waar we nu staan is een prachtige plek om het hele spul uit te proberen. Het eerste uur is hij dan ook niet uit het water weg te slaan.

Heel enthousiast komt hij vertellen wat er allemaal te zien is, maar intussen heb ik mijn tante en buurvrouw aan de telefoon gehad. En er is heel slecht nieuws. Het hele plein waaraan ik woon is vannacht door het noodweer overvallen, in onze huizen sta je tot in de enkels in het water, en de brandweer is tot vroeg in de morgen bezig geweest om het water uit de kelders weg te pompen. Vanuit mijn kruipruimte liep het water naar de kruipruimte bij buurvrouw en vriendin Tiny binnen en haar zoon, die bij de vrijwillge brandweer werkt, is nu nog steeds bezig om al het water weg te pompen. Mijn tante Mia, nichtje Rianne en pap zijn de rotzooi in mijn huis aan het schoonmaken. Wat voel je je dan machteloos als je zo ver weg zit. Maar wat een geluk dat ik mijn schildpadden heb uitbesteed, die waren anders met zijn allen (40 stuks) verdronken. Mijn andere buurvrouw heeft haar bruiloft moeten afzeggen die vandaag in haar tuin zou plaatsvinden. Verschrikkelijk! Als we later de berichten op Facebook lezen, kunnen we er ons nog steeds geen voorstelling bij maken. Maar de foto's zeggen genoeg.

We hebben al 2 dagen geen mogelijkheid meer gehad om de reisverslagen online te zetten en omdat het strand vanwege de vele lavabrokken nu niet bepaald geschikt is om af en toe in te duiken, zoeken we in Marathopoli een terrasje aan de haven op. Het enige leuke aan dit met kaarsrechte straatjes aangelegde dorpje is het tegenoverliggende eiland Proti, dat door de inwoners "De krokodil" wordt genoemd. Het lijkt in de verste verte niet op een krokodil, maar wordt blijkbaar alleen vanwege zijn messcherpe klippen zo genoemd.
Vier kilometer ten noorden van dit gehucht ligt een prachtig zandstrand aan de baai van Langouvardos. Het busje kan tussen een paar bomen in de schaduw staan en Geer kan voor het eerst zijn in Thailand gekochte hangmat uitproberen. Ik sta klaar met de camera om het gestuntel vast te leggen maar wonder boven wonder ligt hij er binnen no time in. Als het zo goed gaat wil ik het ook wel eens proberen. Het gaat makkelijker dan ik had verwacht, maar dan: Bam, knapt het touw en knal ik met een smak op de grond. Dat ging nog vlugger dan er in klimmen. Gelukkig ligt mijn camera al binnen, anders was de foto vast op Facebook te vinden geweest, Geer kennende.

Tegen de avond verkassen we naar een plekje ongeveer 1 kilometer verderop. We zijn er vanmiddag al eens naartoe gewandeld om de omgeving te bekijken. Er staat een klein kapelletje aan het lavastrand met uizicht op het "Krokodil" eiland. Lekker rustig, mooi vlak terrein en ideaal voor Beau die ook hier vannacht weer buiten kan blijven slapen.

Route: Romanos-Marathopoli
Gereden kilometers: 20
Slaapplekcoördinaten: N 37.05.2287 O 021.34.891