We zijn beslopen...

Nachtelijke invasie op het strand, voor het geval dat je van een éénling ook van een invasie mag spreken.
Maar zij heeft haar werk grondig gedaan door een legertje nakomelingen op ongeveer een meter diepte in het warme zand achter te laten. Ondanks dat we met wijd open ramen slapen hebben we de besluiping niet gemerkt, hoewel de kraamkamer op amper 25 meter van het busje is gegraven.

Als ik echter in de vroege ochtend het strand op loop om mijn ochtendduik te nemen zijn de sporen overduidelijk aanwezig. Hier is een Caretta caretta aan het werk geweest. Jammer dat we dat niet gemerkt hebben en er getuige van zijn geweest.
Onze buren, een Oostenrijks echtpaar met een caravan, vertelt ons wel later die ochtend dat ze Beau hebben horen piepen. Dat wij dat dan weer niet gehoord hebben...

Inmiddels is de "begraafplaats" op de gebruikelijke wijze met stokjes gemarkeerd. Car heeft er een briefje aangehangen met de datum van het legsel. Na ongeveer 3 maanden zal een nog mooier natuurschouwspel zichtbaar worden als de honderden jonkies uit de eieren komen, zich uitgraven en een spurt aangaan naar het zoute water.

Vanavond gaan we met een oog en oor open slapen. De kans dat er nog meer aan land komen is niet ondenkbeeldig. En daarmee is dan ook het dagritme voor vandaag bepaald. Het wordt dus de volgende strand-hang-en-luierdag. Toen we hier zes jaar geleden voor het eerst aankwamen was deze plek ook al een verlaten camping. De restanten van de toiletgebouwtjes staan er nog. Iets slopen is niet het sterkste punt van de Grieken. Die laten de natuur graag het werk doen, waardoor de zaak snel overwoekerd. Maar inmiddels is een optimistische strandtenthouder er zaken gaan doen. Een van de gebouwtjes is gekraakt en opgeknapt en er staan keurig 49 strandstoelen in het gelid met tafeltje en parasol. Alles nagenoeg nieuw en netjes verzorgd . Twee voormalige stranddouches zijn in ere hersteld en hebben een degelijk cementen vloertje gekregen. De trotse eigenaar en eigenaresse hebben met schelpjes hun initialen en een hartje in het cement aangebracht. Dat moet toch geluk gaan brengen.

Ik ben vanmorgen hun eerste klant voor een verse kop echte cappuccino. Er hangen briefjes dat het gebruik van de strandstoelen geheel gratis is. Dat verwacht je niet. In de meeste landen ben je dan meteen je eerste 5 euro armer als je daarop plaatsneemt. De prijs van de koffie is weer wel onderhevig aan westeuropese normen. €2,70 voor een beker. Maar ook hier een duidelijk bordje dat een consumptie zonder kassabon NIET betaald hoeft te worden. (..) Kennelijk zijn dit maatregelen van de overheid die "zwarte" koffie e.d. moet ontmoedigen. En in die prijzen van de consumpties zit dan waarschijnlijk het gebruik van de strandstoelen inbegrepen. Ik maak daar geen gebruik van want mijn strandstoel staat al heerlijk uitgestald onder de luifel. Koffie kunnen we natuurlijk ook zelf zetten, maar ik steun graag de welwillende (horeca)ondernemer die hier zijn omzet bijeen scharrelt.

Op 20 meter afstand van waar we staan ontdek ik weer een open WiFi. Ook altijd handig en ook daar doen de Grieken niet moeilijk over. Of er zit geen password op, of ze zijn altijd bereidwillig het je te geven. Zeker als je er even bij gaat zitten en je een ijskoude Mythos of Fix laat aanrukken.

Inmiddels is de voorraad vlees op. Vandaag gaat het laatste de pan in en zodoende is er genoeg plaats in het vriesgedeelte voor enkele blikjes gerstenat. En deze zijn ondanks een buitentemperatuur van 37 graden wèl ijskoud. Het leven is verder zoals het zomaar gaat op een "camping". Beetje hangen, beetje lezen, beetje zwemmen. We hoeven nog net niet met een rol toiletpapier onder de arm naar die hokjes met die half open deurtjes. We wagen ons nog net niet aan het maken van plannen voor morgen. Dat zou al teveel inspanning zijn. ;)
Laif is bjoetifoel.