Griekse oudheden en een inbraak

Beau heeft een slechte nacht gehad en niet vanwege zijn hart, maar omdat hij vannacht zijn mand heeft moeten delen met een witte opdringerig teefje. Maar dat merk ik pas als ik om 6 uur de deur van het bussie open maak en me kapot schrik. Er ligt iets groots, wits op de plek waar ik onze harige zwarte verwacht. En die ligt een paar meter verderop te trillen, de held. De witte, het is nog een pup, is heel blij als ze me ziet en jaagt Beau weg als ik met de brokjes aan kom lopen. En hij laat het zich gevallen, maar dat gaat ons toch net te ver. Na nog een aantal gerichte aanvallen op Beau jagen we haar weg, maar ze komt steeds weer terug zodat we Beau maar in de bus laten eten. Maar die is te erg van streek en lust opeens niets meer.

Er zit dus niets anders op dan weg te rijden. Geer wil toch nog gaan proberen om te bungee jumpen op de brug over het kanaal van Korinthe, maar gelukkig voor mij en jammer voor hem is de zaak (net als voorgaande jaren) gesloten. Of hij het echt gedaan zou hebben is de vraag, ha ha! De brug met daaronder het diep uitgegraven kanaal is ook voor ons nog steeds een bezienswaardigheid, maar dat vinden de tientallen andere toeristen ook. Wat Geer de uitroep ontlokt van "wat doen die allemaal hier?" Voor hem is de brug het mooist als er niemand op staat, alleen hij dan, he:)

Volgens Bernd moeten we echt het oude Korinth bezoeken en dat komt goed uit want op deze prachtige plek liggen ook nog eens drie caches. En aangezien we de Travelbug van Beau en Bubble nog ergens moeten achterlaten is dit de uitgelezen plaats er voor. De opgravingen van het oude Korinth boeien ons in zover dat we het ook goed genoeg vinden om dit moois van achter het hekwerk te bekijken. Zoals een kennis vroeger zei als hij het over Griekenland had: "Steine, immer nur Steine". Maar de klim naar het kasteel van het oude Korinth is wel de moeite waard. We leggen Beau vast in de schaduw van het busje en klauteren in de brandende zon naar het hoog gelegen kasteel (ruïne) dat nog uit de Middeleeuwen stamt. Wij zijn de enigen die zich aan de klim wagen, de paar andere toeristen die er rond lopen bekijken, verstandig, alleen het lagere gedeelte. Maar het uitzicht over de bergen en de Korinthische golf is spectaculair. En hier laten we ook de TB van Beau en Bubble achter, hun avontuur start hier en ik ben benieuwd hoe lang het duurt eer de TB weer in Landgraaf terug is.

Vanuit Korinth rijden we richting Nafplio, de vroegere Griekse hoofdstad dat aan een prachtige baai ligt waar hoog boven op een top het kasteel ligt te pronken. In de heuvels zien we, verscholen tussen de olijf en sinaasappelgaarden een paar eenzame huisjes liggen. Voor Beau is het ondertussen ook weer tijd geworden om zijn poten te strekken en Geer heeft wel trek in een koud biertje. De huisjes lijken verlaten maar zien er keurig onderhouden uit. Ondanks de droogte staan de bloemen er fleurig bij. We zijn nieuwsgierig hoe het er aan de achterkant uitziet maar op het spijlenhek zit een groot slot. "Zullen we er gewoon overheen klimmen", vraag ik aan Geer. En die laat zich dat geen twee keer zeggen en staat binnen no time aan de andere kant. Nu ik nog, maar oh wat ben ik bang voor die spijlen die precies tussen..... vul zelf maar in. Ik denk nog heel even aan de jonge zoon van Romy Schneider die op precies eenzelfde soort hek werd gespiest. Brrrrr. Maar Geer vangt me op en dan kunnen we op verkenning gaan. Jammer dat de luiken gesloten zijn, maar je kunt zien dat er veel zorg aan is besteed. Kruiken met planten, leuke hebbedingetjes, blauwe stoeltjes en tafeltjes, een prachtige buitenkeuken met een goed gevulde ijskast. Moe van de inspanning nemen we het er van, Geer met een biertje en ik met nog een echte 7Up! Als tegenprestatie geven we de planten op het terras nog een flinke scheut water. Die in de tuin hoeven niks, want er staat een flinke regenbui aan te komen. Wegwezen dus. Maar nu we toch hier zijn kunnen we ook nog wel even ons eigen water in het busje bijvullen. En dan moeten we echt vertrekken, voordat de eerste regendruppels vallen klimmen we weer over het hek in ons eigen veilige huisje.
Bedankt Guido en Lilian voor jullie gastvrijheid, ook al waren jullie er alweer eens een keertje niet!!!

De avond sluiten we af in de haven van Nafplio waar we al vaker ons slaapplekje hebben gehad. Een beetje wandelen in het gezellige stadje en nog een hapje en drankje op een gezellig terrasje. Bootjes en cruiseschepen bekijken en ons vergapen aan al het moois rondom. Beau heeft weer zijn plekje buiten gevonden, die is er al aardig aan gewend dat hij de waakhond moet zijn als zijn baasjes de deur achter zich dicht trekken.