Rode bietjes met gebakken aardappeltjes
Door: Gerard
Blijf op de hoogte en volg Carry
13 Juni 2016 | Griekenland, Posidhonía
Ik ben tegen wil en dank geruime tijd getuige van het nachtleven van Levanti. We hebben een mooie plek uitgezocht en dat vinden de inwoners van dit stadje ook. Niet ver hier vandaan staat een soort prieel met tafel en bank die gretig bezocht wordt door ouders met kinderen. Gaan in Nederland de kinderen op zondagavond op tijd naar bed omdat het de volgende dag schooltijd is, dan hebben ze hier andere maatstaven. Tot 11 uur klieren ze nog vrolijk rond.
Daarna wordt de plek ingenomen door stelletjes die hun pitas gyros en andere vettigheid komen verorberen. Naar goed Grieks gebruik wordt geen gebruik van de afvalemmer maar blijft de rotzooi gewoon liggen. Op wat grotere afstand is een kademuur en die is zeer geschikt voor de hangjeugd. Mannetje of veertig vijftig met brommers motoren en golfjes met heel veel decibels in de boxen. Die houden het tot ongeveer 1 uur vol om daarna met slippende bandjes en een laatste groet op de claxon het veld te ruimen. Vervolgens komt een stelletje heel dicht naast ons staan. Het lijkt erop dat het tijd is om een wip te maken maar door het geopende raampje hoor ik de vrouw aan een stuk door babbelen. De man zit er braaf naast en die hoor ik niet eens. Aan de intonatie van de vrouwenstem is ook niet te horen dat hij inmiddels begonnen is met iets spannenders. Na een half uurtje lukt het de vrouw om mij in ieder geval in slaap te lullen. Over de afloop van dit onderonsje kan ik dus niet meer getuigen, maar ik sluit niet uit dat ze de man in kwestie ook richting Morpheus gekletst heeft. Maar om 5 uur word ik alweer wakker van mannen die hier hun echte hengeltje willen uitgooien. Beau, die buiten ligt probeert met een paar blaffen duidelijk te maken dat het ONZE plek is maar dat klinkt niet zo overtuigend. Meer van, “sorry mensen, ik bedoelde helemaal niet zo, maar ergens in mijn genen zit nog iets van waakhond”.
Dan hebben we ook nog wat mannen met een heuse boot die vlak voor ons via de aanhanger het water ingereden wordt. Inmiddels ben ik het bed uit gekropen en ga met Beau een ochtendwandelingetje maken. Car komt rond 7 uur weer bij kennis. Die heeft geen drol gehoord vannacht en prima geslapen. De vissertjes houden dapper vol, maar het blijft niks. Car vindt het zielig. (die heeft iets met Griekse vissertjes… ;)) Resoluut stapt ze na het ontbijtje op het drietal af met haar mobieltje in de aanslag en laat ze een foto zien. “O yos mou”, hoor ik haar trots zeggen en ze toont hen foto’s van Rick waar hij met een enorme karper in zijn handen staat. Ik hoor wat enthousiaste kreten uit de stoppelbaarden komen, maar of ze de mannen nou daar echt een plezier mee doet? Feit is dat ze het nu binnen 10 minuten voor gezien houden en afdruipen.
De plannen voor vandaag worden besproken. We laten Evvia (Évia) voor wat het is. De route over het eiland is verder erg bochtig en dat willen we Beau niet aandoen. Via de brug bij Chalkida verlaten we het eiland, nadat we eerst bij de Lidl de voorraad aangevuld hebben en we bij drie dierenartsen langs zijn gegaan om nog wat drugs voor Beau in te slaan. Die hebben ze hier kennelijk maar beperkt voorradig en Car gaat voor zekerheid. Onderweg krijgen we ze misschien niet meer, is haar logica en met een voorraad waarmee we een hele dierentuin plat krijgen verlaten we Chalkida.
We nemen, geheel tegen onze gewoontes in, de snelweg richting Korinthos. De Gieken hebben inmiddels door dat je met tolpoortjes één gat in de schatkist kunt vullen en te pas en te onpas mag ik dokken. Boven 2.20 m ben je vrachtauto dus met dit relatief kleine stuk betaal ik net zoveel als het hele stuk tolweg in Italië. Maar het is voor een goed doel. Beau wordt niet door elkaar geschud en met de airco aan wordt hij als een kampioen rondgereden. Regelmatig stoppen we als het gehijg weer overgaat in raspen. Half uurtje rust en dan gaat het prima.
We komen vandaag tot bij het kanaal van Korinte. Deze keer gaan we aan de noordkant het beroemde kanaal over. In 2010 hebben we ons boven op de brug aan de zuidkant aan dit knap staaltje graafwerk staan vergapen.
De brug waar we nu staan is geen hefbrug maar een zinkbrug. Nog nooit gezien zoiets. Het middenstuk laten ze bij het passeren van een schip afzinken naar de bodem. Dat gaat allemaal op zijn Grieks. Ruim van tevoren gaan de slagbomen dicht, zakt super traag het stalen gevaarte naar de bodem en varen de schepen zonder enige haast langs. Alles bij elkaar staat het verkeer zo’n 20 minuten tot een half uur stil. Maar niemand die hier aanstoot aan neemt. Lekker dat relaxte leventje.
Bij de Lidl heeft Car haar regelmatig terugkerende vreettrekje weer gekregen. Dan MOET er rode bietjes met gebakken aardappelen gegeten worden. En dát hebben we dan ook lekker gegeten. Beau ligt op zijn strandje naast de brug in het water. Heeft het prima naar zijn zin en een goede eetlust.
Route: Levanti - Chalkida - Athene - Korinthos.
Gereden 170 km
Coördinaten N 37.56.972 E 022.57.729
Daarna wordt de plek ingenomen door stelletjes die hun pitas gyros en andere vettigheid komen verorberen. Naar goed Grieks gebruik wordt geen gebruik van de afvalemmer maar blijft de rotzooi gewoon liggen. Op wat grotere afstand is een kademuur en die is zeer geschikt voor de hangjeugd. Mannetje of veertig vijftig met brommers motoren en golfjes met heel veel decibels in de boxen. Die houden het tot ongeveer 1 uur vol om daarna met slippende bandjes en een laatste groet op de claxon het veld te ruimen. Vervolgens komt een stelletje heel dicht naast ons staan. Het lijkt erop dat het tijd is om een wip te maken maar door het geopende raampje hoor ik de vrouw aan een stuk door babbelen. De man zit er braaf naast en die hoor ik niet eens. Aan de intonatie van de vrouwenstem is ook niet te horen dat hij inmiddels begonnen is met iets spannenders. Na een half uurtje lukt het de vrouw om mij in ieder geval in slaap te lullen. Over de afloop van dit onderonsje kan ik dus niet meer getuigen, maar ik sluit niet uit dat ze de man in kwestie ook richting Morpheus gekletst heeft. Maar om 5 uur word ik alweer wakker van mannen die hier hun echte hengeltje willen uitgooien. Beau, die buiten ligt probeert met een paar blaffen duidelijk te maken dat het ONZE plek is maar dat klinkt niet zo overtuigend. Meer van, “sorry mensen, ik bedoelde helemaal niet zo, maar ergens in mijn genen zit nog iets van waakhond”.
Dan hebben we ook nog wat mannen met een heuse boot die vlak voor ons via de aanhanger het water ingereden wordt. Inmiddels ben ik het bed uit gekropen en ga met Beau een ochtendwandelingetje maken. Car komt rond 7 uur weer bij kennis. Die heeft geen drol gehoord vannacht en prima geslapen. De vissertjes houden dapper vol, maar het blijft niks. Car vindt het zielig. (die heeft iets met Griekse vissertjes… ;)) Resoluut stapt ze na het ontbijtje op het drietal af met haar mobieltje in de aanslag en laat ze een foto zien. “O yos mou”, hoor ik haar trots zeggen en ze toont hen foto’s van Rick waar hij met een enorme karper in zijn handen staat. Ik hoor wat enthousiaste kreten uit de stoppelbaarden komen, maar of ze de mannen nou daar echt een plezier mee doet? Feit is dat ze het nu binnen 10 minuten voor gezien houden en afdruipen.
De plannen voor vandaag worden besproken. We laten Evvia (Évia) voor wat het is. De route over het eiland is verder erg bochtig en dat willen we Beau niet aandoen. Via de brug bij Chalkida verlaten we het eiland, nadat we eerst bij de Lidl de voorraad aangevuld hebben en we bij drie dierenartsen langs zijn gegaan om nog wat drugs voor Beau in te slaan. Die hebben ze hier kennelijk maar beperkt voorradig en Car gaat voor zekerheid. Onderweg krijgen we ze misschien niet meer, is haar logica en met een voorraad waarmee we een hele dierentuin plat krijgen verlaten we Chalkida.
We nemen, geheel tegen onze gewoontes in, de snelweg richting Korinthos. De Gieken hebben inmiddels door dat je met tolpoortjes één gat in de schatkist kunt vullen en te pas en te onpas mag ik dokken. Boven 2.20 m ben je vrachtauto dus met dit relatief kleine stuk betaal ik net zoveel als het hele stuk tolweg in Italië. Maar het is voor een goed doel. Beau wordt niet door elkaar geschud en met de airco aan wordt hij als een kampioen rondgereden. Regelmatig stoppen we als het gehijg weer overgaat in raspen. Half uurtje rust en dan gaat het prima.
We komen vandaag tot bij het kanaal van Korinte. Deze keer gaan we aan de noordkant het beroemde kanaal over. In 2010 hebben we ons boven op de brug aan de zuidkant aan dit knap staaltje graafwerk staan vergapen.
De brug waar we nu staan is geen hefbrug maar een zinkbrug. Nog nooit gezien zoiets. Het middenstuk laten ze bij het passeren van een schip afzinken naar de bodem. Dat gaat allemaal op zijn Grieks. Ruim van tevoren gaan de slagbomen dicht, zakt super traag het stalen gevaarte naar de bodem en varen de schepen zonder enige haast langs. Alles bij elkaar staat het verkeer zo’n 20 minuten tot een half uur stil. Maar niemand die hier aanstoot aan neemt. Lekker dat relaxte leventje.
Bij de Lidl heeft Car haar regelmatig terugkerende vreettrekje weer gekregen. Dan MOET er rode bietjes met gebakken aardappelen gegeten worden. En dát hebben we dan ook lekker gegeten. Beau ligt op zijn strandje naast de brug in het water. Heeft het prima naar zijn zin en een goede eetlust.
Route: Levanti - Chalkida - Athene - Korinthos.
Gereden 170 km
Coördinaten N 37.56.972 E 022.57.729
-
13 Juni 2016 - 22:39
Lilian:
Ja daar bij die verzonken brug zijn we ook geweest. Was heel raar toen we dit voor het eerst zagen. We hadden echt zoiets van waar is die brug naar toe...... -
14 Juni 2016 - 03:48
Jeanny En Kees:
Hoi alle 3 de reizigers we hebben weer genoten en gelachen van het verslag. Op deze wijze krijg je ons wel aan het lezen en lachen. Bedankt weer en een goede reis verder. ( misschien kan jij ook eens zo'n pilletje van Beau nemen.) Grt J&K -
14 Juni 2016 - 05:55
Joke:
hahahahahah Geweldig stukkie
-
16 Juni 2016 - 19:50
Yvonne Sormani-simons:
Een zinkbrug, dat lijkt me een geweldige belevenis om te zien. Ja Carry schrikt die vissers wel af als ze met een foto van een dikke vette karper op de proppen komt. Kan me voorstellen dat die gedacht hebben "laat maar zitten. de groetjes, die vangen we toch nooit."
Ja Geer nou kon je een getuige zijn van iets spannends en dan val je in slaap. Zal wel niet zo'n heet stel zijn geweest, anders had zij niet zo gekletst. Misschien wou ze wel niets met die vent en dacht "ik hou hem gewoon aan de praat'. Hoe dan ook, waar maak ik me nou druk om, hier in Nieuwenhagen? haha
Rode bietjes met gebakken aardappeltjes is heerlijk Carry, heb ik deze week toevallig ook gemaakt. ! -
16 Juni 2016 - 19:55
Yvonne Sormani-Simons:
Kijk!!!!Het lukt weer om een reactie te plaatsen. Op het werk kreeg ik mijn geschreven reacties niet geplaatst van de een op de andere dag. Of dat iets met beveiliging te maken heeft? Ik weet het niet. Ik heb trouw jullie leuke verhalen gelezen en er ook op gereageerd, maar zo vlug ik het stukje plaatste, was het foetsie !!
Ik kan me voorstellen dat jullie dachten dat ik van de aardbol verdwenen was of dat er iets aan de hand was. Nee hoor wees maar gerust. Alles is oké! Ik lees jullie verhalen en vanaf mijn thuiscomputer kan ik ook weer op jullie blogs reageren. Dus tot schrijfs !!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
