Zo stoned als een garnaal
Door: Gerard
Blijf op de hoogte en volg Carry
09 Juni 2016 | Griekenland, Istiaía
9 juni
Heerlijk weer een trio-nacht gehad in het bussie. Dat voelt toch een stuk beter. We slapen alledrie prima. Om half 7 lokt het zonnetje door de kieren van de gordijnen ons al naar buiten. Beau lijkt ook goed geslapen te hebben en doet wat honden moeten doen 's morgens. Dat geeft ons genoeg moed om onze biezen te pakken en richting Évia te rijden. Een niet al te lange rit en zo vroeg in de ochtend ook niet warm. Beau krijgt zijn hartpilletjes en van de dierenarts hebben we wat tranquillizers meegekregen zodat hij wat rustiger is tijdens de rit en ook eens gaat liggen. Beau verdomt het namelijk om tijdens het autorijden te gaan liggen en de hele tijd zitten kost natuurlijk ook extra energie. 5 pilletjes in een keer, maximaal 8, een half uur voor vertrek was het advies.
Beau slikt alles braaf, maar nog voor het half uur om is kijkt hij ons heel droppig aan. Zijn onderste oogleden hangen en hij heeft de blik van een "hush-puppie". En als hij de auto in wil klimmen vergeet hij dat hij ook achterpoten heeft en valt op zijn muil naar binnen. Met wat duwwerk krijgen we hem in zijn mand en daar gaat voor hem het licht uit. Geen beweging meer in te krijgen. Zooo rustig was nu ook weer niet de bedoeling.
In Glyfa nemen we de ferry naar Évia. Voor € 22,20 worden we in ongeveer een half uurtje overgezet. Aan dek is een wat vreemde dresscode. Sommige vrouwen trekken meteen hun broek uit en sjorren hun shirt omhoog. De overtocht zal kennelijk zonnig verlopen. Dat het ook gedistingeerder kan bewijst een ander door flatteus een parasolletje op te steken. Tot zover het opwindende leven aan boord ;)
Als we van boord gaan proberen we Beau weer op de been te krijgen. Hij sjokt wat onwillig mee met een wankele achterhand. Reageert afwezig en heeft de blik op "oneindig". Na een korte pauze heisen we hem weer naar binnen en zoeken ons geplande plekje op op de noordwestpunt van het eiland. "Hier was iets" volgens Car, maar wát weet ze zich niet meer te herinneren. In de reisgidsen wordt er niet over gerept maar we nemen de gok om ons door dat "iets" te laten verrassen. Het is niet zo ver en als we er aankomen zien we het meteen. Het "iets" is gewoon niets. Een kiezelstrand, wat bomen, kristalhelder water, mooi uitzicht op wat eilandjes en het vaste land en voor de rest RUST.
Helemaal goed. Niks meer aan doen. De tranquillizers van Beau blijven de hele dag hun werk doen.
Veel te heftig spul, dat geven we hem maar niet meer.
PS. Foto's komen later.
Heerlijk weer een trio-nacht gehad in het bussie. Dat voelt toch een stuk beter. We slapen alledrie prima. Om half 7 lokt het zonnetje door de kieren van de gordijnen ons al naar buiten. Beau lijkt ook goed geslapen te hebben en doet wat honden moeten doen 's morgens. Dat geeft ons genoeg moed om onze biezen te pakken en richting Évia te rijden. Een niet al te lange rit en zo vroeg in de ochtend ook niet warm. Beau krijgt zijn hartpilletjes en van de dierenarts hebben we wat tranquillizers meegekregen zodat hij wat rustiger is tijdens de rit en ook eens gaat liggen. Beau verdomt het namelijk om tijdens het autorijden te gaan liggen en de hele tijd zitten kost natuurlijk ook extra energie. 5 pilletjes in een keer, maximaal 8, een half uur voor vertrek was het advies.
Beau slikt alles braaf, maar nog voor het half uur om is kijkt hij ons heel droppig aan. Zijn onderste oogleden hangen en hij heeft de blik van een "hush-puppie". En als hij de auto in wil klimmen vergeet hij dat hij ook achterpoten heeft en valt op zijn muil naar binnen. Met wat duwwerk krijgen we hem in zijn mand en daar gaat voor hem het licht uit. Geen beweging meer in te krijgen. Zooo rustig was nu ook weer niet de bedoeling.
In Glyfa nemen we de ferry naar Évia. Voor € 22,20 worden we in ongeveer een half uurtje overgezet. Aan dek is een wat vreemde dresscode. Sommige vrouwen trekken meteen hun broek uit en sjorren hun shirt omhoog. De overtocht zal kennelijk zonnig verlopen. Dat het ook gedistingeerder kan bewijst een ander door flatteus een parasolletje op te steken. Tot zover het opwindende leven aan boord ;)
Als we van boord gaan proberen we Beau weer op de been te krijgen. Hij sjokt wat onwillig mee met een wankele achterhand. Reageert afwezig en heeft de blik op "oneindig". Na een korte pauze heisen we hem weer naar binnen en zoeken ons geplande plekje op op de noordwestpunt van het eiland. "Hier was iets" volgens Car, maar wát weet ze zich niet meer te herinneren. In de reisgidsen wordt er niet over gerept maar we nemen de gok om ons door dat "iets" te laten verrassen. Het is niet zo ver en als we er aankomen zien we het meteen. Het "iets" is gewoon niets. Een kiezelstrand, wat bomen, kristalhelder water, mooi uitzicht op wat eilandjes en het vaste land en voor de rest RUST.
Helemaal goed. Niks meer aan doen. De tranquillizers van Beau blijven de hele dag hun werk doen.
Veel te heftig spul, dat geven we hem maar niet meer.
PS. Foto's komen later.
-
10 Juni 2016 - 12:08
Joke:
Zielig voor beau, maar stiekem moest ik toch wel even lachen om het verhaal Misschien 2 pilletjes doen ipv 5 -
10 Juni 2016 - 22:10
Jeanny En Kees:
Los van de pilletjes hadden jullie een heerlijke rustige dag. Beau komt wel weer bij en dan lacht jullie het mooie weer toe. Grt en keep smiling.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
