Journey to the center of the Earth.

Helaas de laatste dag op dit super mooie eiland. Het weer zit gelukkig mee. Een stralend heldere blauwe hemel. De temperatuur op een aanvaardbare 5 graden en alleen op de hoger gelegen delen voelt het een stukje kouder door de wind.

We moeten vandaag ongeveer 280 km naar het noorden rijden om in het 'National Parc Snæfellsnes' te komen. Een streek met gigantische contrasten. De woest schuimende branding van de zee in de tientallen fjorden. Het pikzwarte strand, de gelige glooiende begroeiing overgaande in steile sneeuwwitte bergen met grillige toppen van de volop aanwezige kraters. Daartussen enorme lavavelden, soms ruwe grote brokken, of begroeid met een centimeters dikke laag mos waar je overheen loopt als op een verende tapijt

We hebben de keus om door de 5770 meter lange tunnel, die 165 meter diep onder de Hvalfjördur (Walvisbaai) door te rijden, of er omheen, maar dat is een omweg van 60 km. Dus die keuze is snel gemaakt, en voor 1000 kronen duiken we onder water.

Snæfelnes werd met nadruk genoemd door onze hoteleigenaresse als een "must see". En we zijn het roerend met haar eens. Wat een heerlijke ongerepte natuur. En niet te vergeten die schone lucht. Je kunt hier overal tientallen km's ver kijken. En dan de rust. Je hoort hier alleen de wind en de vogels ....en Car natuurlijk want die kan nooit lang stil zijn. ;)

Onze hobby GC brengt ons weer op de meest verrassende plekjes. De teksten op de site vertellen wat niet in de reisgidsen vermeld staat. De tijd gaat veel te snel. Zoals altijd komen we ook hier tijd te kort. Als we in een afgelegen hotel een kop koffie gaan drinken krijgen we van de waard nog meer tips waar we moeten gaan kijken. Om 16:00 uur nemen we echter een shortcut over de bergkammen terug naar het zuiden. Grotendeels een gravelweg, maar toch goed te berijden met ons VW-tje. De maximum snelheid wordt op borden optimistisch aangeduid met 80 km per uur, maar dat laat je hier wel uit je hoofd als je niet met wandelende nieren thuis wilt komen. En dan weer 280 km over doorgaans dezelfde wegen terug. Dat is dan weer jammer, of je moet het positief bekijken: je ziet alles nog een keer.
Dit is ook weer een land dat uitermate geschikt is om met een camper rond te toeren. Misschien toch nog maar eens op die manier doen dan?

Rond acht uur rijden we met rammelende magen Keflavik binnen. Snel een restaurantje opzoeken, de huurauto vol tanken en koffers pakken. Vannacht loopt om 3 uur de wekker af. 4 Uur zou ook prima kunnen maar miss Panic kan dat niet aan. Ik schik me inmiddels in die zenuwen tik van haar en neem mijn paar uur slaap voor lief. Car slaapt zoals gewoonlijk amper en nog voor de wekker afloopt dribbelt ze al door de kamer. Ruim te vroeg staan we bij het verhuurbedrijf voor de deur. Nog geen hond te zien. Na veertig minuten wachten, bellen we het noodnummer. We krijgen een slaperige man aan de lijn die beweert dat de auto pas om 5 ingeleverd zou worden. Maar hij komt eraan. We hebben tijd genoeg zegt hij nog als hij eindelijk arriveert. De blik in de ogen van Car maakt hem echter snel duidelijk dat zij het daar niet mee eens is. "Just five minutes to the airport" probeert hij nog. Foute opmerking nummer twee want hij haalt zich nog een verwijt op de hals van CC. Terloops krijg ik dan nog een sneer dat ik het niet in mijn hoofd moet halen om te zeggen dat het "Allright" is. Ik kijk wel uit. Ik beperk me tot een relativerende knipoog en geef de man een hand terwijl Car de vertrekhal instuift. We zijn ruim op tijd....dus...

We hebben onze "Journey to the center of the Earth", zoals we de reis naar IJsland eens mooi beschreven zagen, achter ons.
We hebben de zwavelige geur van de schoot van moeder aarde kunnen opsnuiven. We hebben haar hete sappen zien opborrelen. We hebben haar sneeuwwitte rondingen kunnen bewonderen. Vijf dagen zijn te kort voor al het moois dat dit stukje aarde te bieden heeft, maar dat wat we gezien hebben heeft grote indruk gemaakt. Een weerzien sluiten we dan beiden ook niet uit.