Een uitgelezen route door de Armea- en Crosiavalle

dinsdag 8 september

En dat is ie zeker, de route van vandaag. Door en door gelezen, uitgepluisd, de hoogtepunten zijn er uit gehaald, want vandaag worden er geen teksten uit het reisverslag van Andrea gekopieërd. Het enige dat we nadoen is het bezichtigen van de dorpjes die ons aanbevolen zijn. Henk wordt met "via"punten ingeprogrameerd en stuurt ons de eerste 40 kilometer langs de drukke zeeroute richting San Remo. Niks voor Geer die dit het liefst zou overslaan. Hij zucht dan ook van opluchting als we de bergen inrijden. Dicht bij de monding van de Valle Argentina ligt Taggia, waarvan de 16de-eeuwse muren een fascinerend middeleeuws dorpje verbergen. Het bussie laten we buiten het dorpje staan en we gaan te voet verder. Niks voor dames met hakken want de smalle steegjes zijn geplaveid met cobbelstones. Donker, kronkelig, omhoog, omlaag, kris krassend door de straatjes verkennen we dit leuke dorp. Verbazend dat hier in die oude krotjes met wankele deuren nog mensen wonen. Maar fotogeniek is het wel!
Na een uurtje houden we het voor gezien en rijden we door de bergen naar Triora. Dit oude Middeleeuwse dorp ligt boven in de Valle Argentina. Met de Ligurische Alpen die erachter oprijzen is dit echt een hele bijzondere plek. Het dorp staat bekend als het "dorp van de heksen" en is vooral befaamd vanwege de heksenprocessen uit de 16de eeuw. Het centrum getuigt nog steeds van middeleeuwse oorsprong met kleine steegjes, nauwe straatjes en huizen die opeengepakt staan aan kleine pleintjes. Het is een stuk toeristischer dan Taggia, en de namaakheksen staan overal verdekt opgesteld. Op veel plekken in het dorp worden restauraties verricht en het is niet voor het eerst dat ik mijn kop stoot tegen een steiger als er zoveel moois te zien is.
"Hier moet toch wel een cache liggen" zeg ik tegen Geer. Als hij op het mobje de app oproept zien we dat we er bovenop staan. Nou ja, 10 meter verderop dan. En dan is ie snel gevonden. Weer een smiley erbij:)
Beau is lekker in het busje blijven liggen, het is er niet echt warm, en hij heeft al genoeg inspanning moeten leveren vandaag met al die haarspeldbochten. En wij genieten op een bankje van het uitzicht op de bergen.

Nadat Geer even een tukkie heeft gedaan rijden we verder richting Baiardo. Henk heeft tot nu toe goed zijn best gedaan en we zien geen reden om hem te controleren als hij ons de weg opstuurt richting het zuiden. Maar die weg slingert wel erg lang, smal en kronkelig naar boven. Ik zie Geer zijn gezicht betrekken en hij moppert dat het een lieve lust is. Ik zal de woorden maar niet herhalen hier, maar van de route blijft niet veel over. En IK heb Henk ingeprogrammeerd:) Als we eindelijk na anderhalfuur Baiardo bereiken schijnt daar een lieflijk zonnetje en is bij ons het vriespunt genaderd.
Tot overmaat van ramp is er geen fatsoendelijke parkeerplaats te vinden en moet Geer het busje achterwaarts bergop rijden. "En nu zijn ook nog de koppelingsplaten naar de kloten" zegt hij "Ruik maar eens" We weten toch nog een klein plekje te vinden en lopen het dorpje in. Het ligt op 900 meter boven zeeniveau net voorbij de Ghimbergpas. Vanuit de pittoreske ruïne op de top heb je een schitterend uitzicht op de Zeealpen. Maar verder is het dorpje te klein, te stil en te vervallen om gezellig te zijn. Snel wegwezen dus.
De enige weg die naar Apricale loopt is smal en kronkelig en ik hou mijn hart vast elke keer als er een tegenligger komt. Want wie wijkt er uit? En waarom aan mijn kant waar het steil naar beneden gaat? Maar ik klaag niet, Geer moet het tenslotte doen en die is nog altijd een beetje uit zijn hum.
Gelukkig staan we na een half uur veilig en wel in Apricale. Wonder boven wonder is er naast het kerkhof de enige nog vrije parkeerplaats, weliswaar hardstikke scheef, maar we staan! Met de belofte om in het dorp een pizza te gaan eten lijkt de lucht weer geklaard. Er zijn maar twee restaurantjes geopend maar gelukkig serveert er eentje de beloofde pizza.

Vanavond de pizza en het biertje en morgen het dorpje verkennen en dan weer snel terug richting de zee. Daar zijn tenminste geen kronkelweggetjes te vinden:) Hoewel....

Route: Cervo-Imperia-San Remo-Taggia-Triora-Vignai-Baiardo-Apricale
Gereden kilometers: 108
Coördinaten: N 043.52776 O 007.39.788