Fietsen door Boedapest

Woensdag 9 april 2014

Als Geer gisteravond nog met het reisverslag bezig is lig ik al op een oor. Het waren ook twee spannende, doorwaakte nachten voor mij. Heel af en toe laat hij me nog een stuk van het verslag ter goedkeuring horen, maar ik kan niet meer opbrengen dan "Leuk!"
En dan val ik weer in een diepe, droomloze slaap.`
Maar om zeven uur zijn we klaarwakker en na een korte douche duiken we in het "vooronder" op zoek naar het ontbijt. Dat valt niet tegen , er staat een heel Europees en Engels ontbijtbuffet klaar waar we de rest van de dag op kunnen teren.
En dan gaan we opzoek naar een "rent a bike". Volgens de receptionist is er eentje net nieuw, driehonderd meter verderop aan de boulevard. Je hoeft er maar je creditcard in een automaat te laten verifiëren en je fietst zo met de gereedstaande fietsen weg. Helaas is er geen fiets en geen automaat te zien dus zit er niets anders op dan een andere verhuurder te zoeken die anderhalve kilometer verder weg zit. Met de stratenkaart is het verhuurkeldertje snel gevonden en de vriendelijke eigenaar vertelt ons dat we overal mogen fietsen, zelfs op de stoep is het toegestaan! We huren de fietsen voor drie dagen, maar mochten we hem eerder terug willen brengen dan krijgen we het geld terug. Zo makkelijk is dat hier. "I am happy when you bring it back in three days and I am even happy when you bring it earlier". Zegt hij met een grote vriendelijke glimlach en sjouwt de fietsen de trappen op en de kelder uit.
Het is heerlijk om niet meer zoveel te hoeven lopen, het zonnetje schijnt, de picknickspullen zitten in de rugzak en dus beginnen we uitgerust aan onze eerste fietsdag.
Het Parlementsgebouw ligt meteen om de hoek van de fietsenzaak en op het grote plein ervoor staan de wachters met een stalen gezicht onze fietscapriolen te bekijken. Ik krijg de neiging om vlak voor ze een flinke "smak" te maken om te kijken of ze uit hun rol vallen. Maar dat laat ik toch maar uit mijn hoofd met die huurfiets onder mijn kont:)
Langs de Danubepromenade rijden we naar de Kettingbrug die al meer dan 160 jaar de eerste vaste verbinding is tussen Buda en Pest. De caches die op deze route liggen moeten we natuurlijk ook even meepikken. En dat zijn er best veel hier langs de Donau.
Aan de overkant gaat de weg kronkelig en steil omhoog, met de fiets in de eerste versnelling komen we als oude trekpaarden boven aan op de Burchtheuvel van Buda waar we een schitterend uitzicht hebben over Pest en de Donau.
Het Burchtpaleis troont hoog boven de rivier. Hier resideren al lang geen koningen meer maar de Hongaarse Nationale Galerie presenteert hier werk van grote Hongaarse kunstenaars uit de 19de en 20ste eeuw. Wij zijn allebei niet zo van de musea en dus wandelen we door de tuinen en genieten van het uitzicht.
In de historische oude straatjes van de Burchtwijk is het heerlijk rustig in tegenstelling tot de drukte van de grote groepen toeristen rond het Vissersbastion. De zeven torentjes van dit Bastion symboliseren de zeven stammen van de Magyaren. De naam van het Bastion verwijst naar de vissers die ooit dit deel van de Burcht moesten verdedigen. Het bouwwerk heeft iets sprookjesachtigs .
We fietsen in het zonnetje aan de buitenrand van de Burchtwijk en komen dan toch uiteindelijk weer terecht in de gezelligheid van het Vissersbastion waar de muziek van een klein strijkorkest ons uitnodigt om te gaan zitten op het terrasje. Als ze horen dat we uit Nederland komen krijg ik van de violist meteen een hele lading liedjes over me heen en als ik de naam Andre Rieu laat vallen komt dat hele repertoire uit zijn viool. Hij vertelt dat hij al vier keer eerder met Andre op het podium heeft gestaan, in Nederland en in Budapest. En natuurlijk komt hij dan ook nog met een CD op de proppen en kan ik niet weigeren om deze te kopen:) Ik vind het stiekem ook wel mooie muziek!
Maar zo langzamerhand loopt de dag naar het einde en we moeten ook nog eens helemaal terug en dat BERGAF en STEIL en GLIBBERIG op die kleine kinderkopjes.
Het is spitsuur, dus druk, heel druk, en dus nemen we de raad van de fietsverhuurder ter harte en fietsen we op de stoep. Wel zo makkelijk en veilig. Aan de overkant in Pest zoeken we een klein restaurantje op en eten we voor de eerste keer Hongaarse goulash. Ik wil er niet teveel over uitwijden , maar ik vind die van mijzelf lekkerder:)
Als de avond valt wordt het koud en zoeken we de warmte van onze bootkamer op. Het was een lange, maar mooie dag en de vele kilometers heuvelachtig gebied is ons in de benen gaan zitten. Morgen zoeken we de mooie bezienswaardigheden van Pest op en anders wordt het weer een rondje cachen rond de Danubepromenade.