"God zou hier een enge ziekte oplopen..."

Het is nog erg vroeg als ik zwijgend mijn koffertje sta in te pakken. Gewoontegetrouw gaan diverse spullen in mijn rugzak, maar dan merk ik dat achter mijn rug die spullen er weer uitgehaald worden en in de koffer verdwijnen. "Hé laat dat, dat is niet handig", reageer ik ietwat geërgerd. Maar dan klinkt het een beetje schuldbewust: "Dat moet Geer, we nemen maar een stuks handbagage mee.
Dan valt bij mij het bekende kwartje pas. Handbagage?.... Dus we gaan..?
Ja , vliegen, vult ze snel aan. Die auto heb je alleen nodig om naar het vliegveld te rijden. Schiet nou maar op en vraag niet zo veel. Met een onbeholpen grijns om mijn mond doe ik wat gevraagd word en ondertussen probeer ik met mijn duffe kop de bestemming te achterhalen. Geen Duitsland dus, geen België, Frankrijk valt ook af. Misschien Lanzarotte???
Rij nou maar naar Eindhoven, daar merk je het wel.
Mijn paspoort en boardingcard zitten al in de bagage van Car en zij doet het incheckwerk bij de security. Ik hoef alleen maar braaf mijn spulletjes op de band te leggen. En dan wordt het wachten tot onze vlucht wordt omgeroepen. Op de monitor zie ik de vluchten voor de komende uren vermeld. Een deel valt al af, maar Riga, Skopje, Sofia, Marseille, Antalya, Malta en Budapest.... En dan herinner ik me de opmerking van Nicolle: "Ik hoop dat jij van zigeunerschnitzel houdt"... en dat pas het beste bij Boedapest natuurlijk! Een stralende glimlach van Car onderstreept het vermoeden. Hèhè het is gelukt. Ze had me nog de hint van Alex willen geven maar was bang dat ik er dan eerder achtergekomen zou zijn. Het was inderdaad een prachtige cryptische, dus ik heb hem nu maar gebruikt als titel voor dit stukje.
We vliegen met Wizz-air. Een soort Ryanair maar met beduidend meer beenruimte. Na nog geen twee uur landen we in Boedapest. We stappen in Airportshuttle die ons keurig tot voor de deur van het hotel zal afzetten. We zijn de laatste die eruit moeten en als de bus ergens in een straat stopt, horen we de chauffeur vragen: "Wich building?". "Building", stamelt Car? "We go to a boat!" Tergend langzaam draait de chauffeur zich om en mompelt, dat er hier geen boot is. Nee dat dat hadden wij ook al gezien ja. Lichte paniek in de ogen van Car die haar reservering te voorschijn haalt en daar staat inderdaad het adres op waar we nu staan. Ergens een foutje bij de online booking. Gelukkig weet de chauffeur het "BoatHotel Fortuna" in de Donau te liggen en met een zucht start hij zijn busje weer en tien minuten later staan we dan op de kade en ligt ons hotel voor vier nachten voor ons.
Het is omgebouwde rondvaartboot, met twee verdiepingen kamers, of moeten we nog steeds hutten zeggen. We kunnen pas om twee uur de kamer op, maar kunnen wel al onze bagage droppen. Niet erg, we vermaken ons wel. Op een steenworp afstand ligt de McDonnalds, dus ons eerste "Hongaarse" voedsel wordt een BigMac menu. Daarna lopen we de Margaretha brug over naar het Margitsziget-eiland dat midden in de Donau ligt. Het hele eiland is een reusachtig park waar het wemelt van de trimmers, en dagjesmensen, die op de honderden bankjes zitten of languit in het gras liggen te genieten van de zon. Wij doen mee! We slenteren wat langs het water, pikken natuurlijk een cache op en dommelen heerlijk languit op het gras, tussen de viooltjes. Ijsje hoort daar natuurlijk ook bij en we voelen ons binnen no time al helemaal in vakantiestemming.
We lopen nog even een supermarkt in voor wat drank en eten op de boot en zo rond vijf uur zoeken we onze kamer op. Eenvoudig, maar met prima bed en douche. Meer hoeft niet. We hebben uitzicht op de Donau en voor ons raam ligt nog een stukje dek waar het heerlijk toeven is. Op het hele schip is wifi, dus dat zit ook snor.
Morgen gaan we op zoek naar huurfietsen. Lopen is voor Car met haar hielspoor geen goed idee en we hebben gelezen dat Boedapest heel goed met de fiets te doen is.