Henaya rana fadare…

Nooit de meest enerverende dag om over te schrijven. Maar er moet nu eenmaal ook een olifantje zijn die het verhaaltje uitblaast.
Half vier moeten we ons bed uit want om half vijf zou de shuttlebus voorrijden. Voor Car loopt dan de wekker al om drie uur af….grrrr.
We zijn weer de eersten die beneden zijn en er staat een soort ontbijtje voor ons klaar op een dienblad.

Uiteindelijk komt de bus 20 minuten te laat..... en ja hoor er zijn meer mensen die mee moeten dan zitplaatsen.
Mustafa mompelt weer zoals gebruikelijk " sorry sorry "en begint met zijn telefoon te sms-sen, vermoedelijk om weer een taxi op te trommelen. Maar wij handelen het nu op zijn Hollands af. Dan maar bij elkaar op schoot. Het vliegveld is niet zo ver.

Als je denkt dat je in Marokko zonder bagage en met een instapkaart meteen kunt doorlopen naar de security dan heb je het mis. Een geüniformeerde meneer houdt ons tegen en stuurt ons terug naar in de incheckbalie van RyanAir om een stempel op het formulier te halen. Daar sta je dan weer in een rij van dezelfde mensen die hun koffer moeten inchecken. Wachten en schuifelen dus….
De geüniformeerde meneer is heel blij met de stempel en we mogen door naar de rest van de checkpoints.
Het wordt nu wel krap aan de tijd, maar ik heb nog tien minuten voor de “gate” sluit. Omdat ik beloofd heb nog wat stinkstokjes en reukwater in te slaan voor de thuisblijvers, toch nog even de taxfree shop in. De stokjes zijn zo gevonden maar van watertjes heb ik minder verstand. Gelukkig heb ik een foto van het flesje en de naam erbij en een aardige dame van de shop weet het dan zo te vinden. En dan weigert de betaalautomaat tot twee keer. “No problem” mompelt de cassiërre en wacht geduldig tot de verbinding wel tot stand komt. Car is minder geduldig, stuitert intussen en kijkt in de verte naar de rij voor de gate die langzaam korter wordt.
Ik probeer haar gedachte maar niet te raden…

De kist zit mudvol dus we moeten het nu doen met de “exclusieve RyanAir ruimte”. Maar niet geklaagd, na drie en een half uur staan we al in Eindhoven aan de grond. Er zijn ergere dingen en 'low budget' daar kies je voor, dat overkomt je niet.
Bij het verlaten van het vliegtuig kunnen nog net even zwaaien naar enkele van onze hotelgasten maar verliezen ze dan helaas al snel uit het oog. Vanaf deze plaats dan nog maar een hartelijke groet en bedankt voor jullie leuke gezelschap deze dagen.

Na een klein stukje taxi komen we bij onze eigen auto en zijn een uurtje later thuis…
En dan komt de nare realiteit. Een telefoontje naar het thuisfront leert ons dat Rieks gisteren is overleden.
Vandaag zitten we dus met de DELA om de tafel om de uitvaart te regelen.

Maar inmiddels hebben we dat ook achter de rug en kunnen we weer even terug denken aan de hectiek van de dagen ervoor. “Was het leuk”, horen we vaak? Ja hoor, kunnen we volmondig beantwoorden. Ook de ‘ongemakken’ moet je met een Marokkaans/Afrikaans oog bekijken. Juist DIE sfeer hebben we bewust opgezocht en ook gekregen. Helemaal goed dus.

Najat, ook nog bedankt voor de Dirhammetjes en de Marokkaanse les. ;)
Jeanny ook weer bedankt voor de liefdevolle zorg voor Beau.
En last but nog least: Joep en Adrie voor de zorg voor de schildpadjes!

PS: voor onze gezellige hotelgasten. Laat ons even jullie mailadressen weten dan krijgen jullie de site waar de rest van onze foto’s staan. Wel nog even wachten… Deze week nog even andere dingen aan ons hoofd.
Mijn emailadres is sjors51@hotmail.com