Expeditie Husky

Zondag 8 april 2012
Het enige dat vannacht ontbrak waren de berenvellen en andere vachten. Maar voor de rest was het Indinanengevoel compleet. De Tipitent is Spartaans. Er liggen twee matrassen met kusens en een slaapzak die gescheiden zijn door de cemtrumpaal van de tent. Car is het met die paal niet eens en sjouwt de matrassen naar een kant zodat we naast elkaar liggen. Voor de kou zegt ze.... maar ondertussen worden vanuit het bussie ook nog eens het hele beddegoed verhuisd. Kou hebben is dus onmogelijk geworden en dat hebben we ook niet gehad. Het wordt een echt tentnachtje. het waait flinkt en het zeildoek klappert om ons heen en als midden in de nacht ook nog eens een flinke bui losbarst dan is het tentgevoel kompleet. We krijgen echter een extra natuurdimensie. Met 18 honden om je heen heb je ook hiervan de geuren die onbelemmerd onder het zeildoek binnendringen. Maar we kunnen wat hebben. Husky's blaffen weinig maar huilen kunnen ze als de beste. Midden in de nacht schijnt er een reden voor geweest te zijn want met zijn achttienen startten ze zo'n huilmoment. Samen met de loeiende wind en het klapperend zeildoek geeft het me een echt Winnetoe-idee. Als dan ook nog mijn squaw dichter tegen mij aankruipt is het gevoel compleet. Het gehuil houdt net zo plotseling op al het begonnen is en we vallen weer snel en diep in slaap.
Na een goed ontbijt komt dan de huskytocht . We zijn vanmorgen met een klein groepje. Nog twee jonge Vlamingen gaan mee. Dus één kar en twee steps en 6 honden, Jarko, Jelki,Judas Jetske Jino en Karamel sleuren ons over de dijken en tussen de schorren en slikken door. Wij hoeven slechts aan te moedigen met het het internationale "hophophop" maar als het omhoog gaat of over wat moeilijker terrein dan helpen we ze met onze beenspieren. Onze begeleider William is schitterende figuur. In zijn instructie vooraf schetst hij op humoristische wijze de "gevaren" die we onderweg gaan tegen komen. De honden willen nog wel eens van hun koers afwijken om een sloot in te duiken of om een gevecht aan te gaan met andere honden. Dan is het zaak om de de kar snel op de rem te gooien en en het spul bij hun nekvel te grijpen. We hebben het allemaal mee gemaakt, maar door adequaat ingrijpen hebben we het droog gehouden en zijn vechtpartijen uitgebleven. Voeg daarbij een lekker paaszonnetje en een mooie omgeving en onze dag kan niet meer stuk. Als we terug komen staan er weer twee dampende pannen soep te wachten en ook weer broodjes en brood. Uiteraard worden eerst de honden uitgespannen en verzorgd voordat wij aan de beurt zijn. Maar ook deze klus is leuk. Als wij daarna aan de maaltijd zitten liggen de honden helemaal op een drolletje al in een diepe slaap.
Mijn verrassingstocht is weer helemaal geslaagd en ook aan het glunderende gezicht van Car is af le lezen dat ze genoten heeft. De middag vullen we nog met een lekkere wandeling (en geocache) in de "Zwarte Polder". Daarna zoeken we weer het erf op van Wouter en Mieke om de nacht (dit keer in het bussie) door te brengen.
Operatie Husky volbracht en we zijn helemaal voldaan. Het was super!

PS: We zitten in Groede, een gehucht in de buurt van Breskens (Zeeuws Vlaanderen)