Peloponnesos

Maandag 19 september

Vandaag begint de finale van onze vakantie. De Peloponessos. We hebben nog 13 dagen voordat we moeten inschepen voor de overtocht naar Italië. De oversteek naar de Peloponnesos kunnen we doen via de 5 km lange brug bij Patras die beide streken met elkaar verbind. Voor die 5,8 km moeten we wel even € 12,90 afrekenen aan tol. Maar dan kunnen we wel zeggen dat we over der langste hangbrug van Europa hebben gereden. We willen natuurlijk wel waar voor ons geld dus sukkelen we met een gangetje van 50 km per uur over de brug terwijl we links rechts en ook naar boven foto's nemen om de gigantische hangconstructie vast te leggen. Aan de overkant even een stop omdat daar ook een cache bij een oud kasteel moet liggen. Helaas, de laatste tijd zit het met cachen niet mee. De cache blijkt binnen de omheiningen van de burcht te liggen, maar op maandag is de zaak gesloten.

We laten Patras, waar we over 13 dagen de boot op moeten rechts liggen, en proberen buiten de autosnelweg (tolweg) om onze weg te vinden naar Diakopto. Via de tolweg is dat geen probleem en wordt alles keurig aangegeven, maar binnendoor wordt het weer een doolhof. We slingeren langs de kust via verharde en ook onverharde weggetjes zo goed en kwaad mogelijk oostwaarts. Het enige houvast dat we hebben is dat we de zee links van ons moeten houden. De GPS geeft alleen de hoofdweg (tol) aan dus daar hebben we niet zoveel aan. Geregeld rijden we ons vast op doodlopende stukken en dan proberen we maar weer een ander pad. Wel komen we op die manier bij erg mooie stukjes strand, dus tussendoor nemen we nog af en toe een duik. Ondanks dat het voor geen meter opschiet is het wel lekker zo, want het is weer bloedje warm.

Uiteindelijk bereiken we dan toch Diakopto. Hier hebben we voor vandaag ons eindpunt. Morgen willen we hier met een tandradtreintje de bergen in naar het op 700 meter hoger gelegen Kalafryta. We kopen alvast de kaartjes maar tot onze teleurstelling krijgen we te horen dat Beau niet mee kan. Wel dan gaan dus eerst op zoek naar een plekje waar hij morgen rustig een paar uurtjes in de schaduw kan staan. Uiteindelijk gaan we op rust op het strand van Diakopto. Helaas niet alleen. Nog een tiental campers staan hier. Voornamelijk Duitsers, die zich natuurlijk weer met alles moeten bemoeien. Nog voor dat Beau een stap richting het water gezet heeft komen ze aanlopen om te vertelen dat de hond niet in zee mag. Dat wisten we dus al van vorig jaar maar ook dat dat een van de regeltjes is waar geen hond (letterlijk) zich aan stoort. Zoals zovele regels in Griekenland. Het verkeer is daar een goed voorbeeld van. Snelheid, gordel, helm, drank, kinderen met twee drie als passgier op motoren en scooters. Parkeren doe je overal waar plaats is en ook geen plaats is. (Kortom Miranda zou hier overspannen worden;))

Maar deze Duitser meent ons toch het 'Gesetz' van Griekenland te moeten bijbrengen. Ik laat het langs me afglijden en wuif hun Verwarnungen over Festnemen durch Polizei luchtig van me af, maar Car is duidelijk over de zeik. Voortaan gaan we niet meer bij anderen staan krijg ik te horen. Alleen nog eenzame baaitjes. Nou vooruit maar, dat zou wel kunnen lukken de komende tijd, gezien onze ervaringen vorig jaar.

Route: Nafpaktos-Patras-Aiyio-Diakopto
Gereden kilometers: 81