Stranddag
Door: Carry
Blijf op de hoogte en volg Carry
18 September 2011 | Griekenland, Náfpaktos
Zondag 18 september 2011
Zondag -rustdag. Dat is wat wij ervan maken vandaag. Rustig opstaan, wel weer vroeg, zwemmen, ontbijten, zonnen en weer zwemmen. We staan heerlijk rustig met het busje aan het eind van de kleine boulevard, bijna tegen de rotsen aan. Maar ook voor de Grieken is het zondag en dus stranddag en al snel komen er een paar families bij, inclusief opa's en oma's!
Door Beau hebben we altijd aanspraak, of de mensen zijn heel vriendelijk of ze lopen met een grote boog om ons heen. Nu ook weer, Geer zit voor het busje en schrijft het reisverslag, als een van de opa's op hem afstapt en een praatje over de hond begint te maken. In het Grieks natuurlijk, maar dat is niet Geer's sterkste kant dus gaat het verder in gebroken Engels. Ondertussen houdt oma mij in de zee aan de praat en vertelt honderd uit.
Een paar zinnen kom ik wel met haar mee, maar dan moet ook ik het opgeven. Met 1,5 jaar Griekse les kom je niet ver en dan nog moet je het eigenlijk dagelijks kunnen spreken.
Als ik eindelijk met goed fatsoen uit het water kan vertrekken en goed en wel lig te bakken komt opa ons iets laten zien met een grijns van oor tot oor. Ze hebben een hele zak zeeegels gevangen en zijn die nu door midden aan het snijden. Of we even willen komen kijken en misschien ook proeven? Ik vind het al vies om te zien hoe het arme dier wordt doodgeknepen laat staan dat ik het ook nog moet eten! Maar Geer probeert het toch, het smaakt zout, zoet en het is zo glibberig als een oester! Heeft hij vandaag tenminste zijn verse vis gehad. Tegen wil en dank moet ik er na enig gesmeek van opa's kant ook aan geloven, ik doe het, maar ben blij als ik het ding door mijn keel heb! IK, die zich ieder jaar opgeeft voor het TV programma: Expeditie Robinson! Ik zou er omkomen van de honger! Maar de opa's hebben lol over het gezicht dat ik erbij trek en dus hebben die ook weer wat te vertellen thuis, net zoals ik nu ook doe!
Rond het middaguur breken we de boel op om verder richting Patras te rijden. Helaas komen we onderweg weer zoveel mooie baaitjes tegen en aangezien het weer flink warm is stoppen we om in zee af te koelen. Geen straf hoor! Een paar flinke onweersslagen doet na een tijdje de temperatuur ietsjes dalen maar dan nog komen we niet onder de 33 graden uit! De paar regendruppels die vallen zijn alweer opgedroogd eer ze de huid raken. Toch betrekt het een beetje en daar zijn we niet rouwig om.
Tegen zessen rijden we richting Nafpaktos, de oude Venetiaanse vesting troont ver boven de stad uit. De vesting heeft de vorm van een uitdijende hoepelrok en wordt gekroond door een Venetiaans-Turkse citadel. Ik loop nog even met Beau naar boven om van het uitzicht te genieten, jammer genoeg is de burcht gesloten en kom ik dus niet verder dan de poorten. Maar het is de moeite van de klim wel waard! De pieren van de haven steken als de scharen van een kreeft in zee. Een prachtig gezicht.
Even buiten Nafpaktos zetten we het busje aan het strand, een kilometer of 6 van de brug naar Patras. Daar moeten we morgen overheen om naar de Peleponessos te rijden, maar tevens is het ook de stad waar we over 14 dagen aan boord gaan van het schip dat ons terug naar huis voert. Even nog niet aan denken, nog ruim 2 weken om te genieten.
Route: Ayii Pandes-Nafpaktos
Gereden kilometers: 74
Zondag -rustdag. Dat is wat wij ervan maken vandaag. Rustig opstaan, wel weer vroeg, zwemmen, ontbijten, zonnen en weer zwemmen. We staan heerlijk rustig met het busje aan het eind van de kleine boulevard, bijna tegen de rotsen aan. Maar ook voor de Grieken is het zondag en dus stranddag en al snel komen er een paar families bij, inclusief opa's en oma's!
Door Beau hebben we altijd aanspraak, of de mensen zijn heel vriendelijk of ze lopen met een grote boog om ons heen. Nu ook weer, Geer zit voor het busje en schrijft het reisverslag, als een van de opa's op hem afstapt en een praatje over de hond begint te maken. In het Grieks natuurlijk, maar dat is niet Geer's sterkste kant dus gaat het verder in gebroken Engels. Ondertussen houdt oma mij in de zee aan de praat en vertelt honderd uit.
Een paar zinnen kom ik wel met haar mee, maar dan moet ook ik het opgeven. Met 1,5 jaar Griekse les kom je niet ver en dan nog moet je het eigenlijk dagelijks kunnen spreken.
Als ik eindelijk met goed fatsoen uit het water kan vertrekken en goed en wel lig te bakken komt opa ons iets laten zien met een grijns van oor tot oor. Ze hebben een hele zak zeeegels gevangen en zijn die nu door midden aan het snijden. Of we even willen komen kijken en misschien ook proeven? Ik vind het al vies om te zien hoe het arme dier wordt doodgeknepen laat staan dat ik het ook nog moet eten! Maar Geer probeert het toch, het smaakt zout, zoet en het is zo glibberig als een oester! Heeft hij vandaag tenminste zijn verse vis gehad. Tegen wil en dank moet ik er na enig gesmeek van opa's kant ook aan geloven, ik doe het, maar ben blij als ik het ding door mijn keel heb! IK, die zich ieder jaar opgeeft voor het TV programma: Expeditie Robinson! Ik zou er omkomen van de honger! Maar de opa's hebben lol over het gezicht dat ik erbij trek en dus hebben die ook weer wat te vertellen thuis, net zoals ik nu ook doe!
Rond het middaguur breken we de boel op om verder richting Patras te rijden. Helaas komen we onderweg weer zoveel mooie baaitjes tegen en aangezien het weer flink warm is stoppen we om in zee af te koelen. Geen straf hoor! Een paar flinke onweersslagen doet na een tijdje de temperatuur ietsjes dalen maar dan nog komen we niet onder de 33 graden uit! De paar regendruppels die vallen zijn alweer opgedroogd eer ze de huid raken. Toch betrekt het een beetje en daar zijn we niet rouwig om.
Tegen zessen rijden we richting Nafpaktos, de oude Venetiaanse vesting troont ver boven de stad uit. De vesting heeft de vorm van een uitdijende hoepelrok en wordt gekroond door een Venetiaans-Turkse citadel. Ik loop nog even met Beau naar boven om van het uitzicht te genieten, jammer genoeg is de burcht gesloten en kom ik dus niet verder dan de poorten. Maar het is de moeite van de klim wel waard! De pieren van de haven steken als de scharen van een kreeft in zee. Een prachtig gezicht.
Even buiten Nafpaktos zetten we het busje aan het strand, een kilometer of 6 van de brug naar Patras. Daar moeten we morgen overheen om naar de Peleponessos te rijden, maar tevens is het ook de stad waar we over 14 dagen aan boord gaan van het schip dat ons terug naar huis voert. Even nog niet aan denken, nog ruim 2 weken om te genieten.
Route: Ayii Pandes-Nafpaktos
Gereden kilometers: 74
-
19 September 2011 - 14:12
Susan:
jeetje nog 14 dagen!!!!
verschrikkelijk wat zijn jullie lang weg zeg.
het is niet eerlijk!
Je zou denken dat je nu geen enkele vakantiedag meer over hebt na die reis.
maar jou kennende begin je straks weer te vertellen waar je weer van plan bent heen te gaan!
En ik hier maar werken werken!
Er is iets leuks gebeurd hier.
mijn buurman Frits is drie jaar geleden een hond kwijt geraakt.
gestolen uit zijn tuintje door een wraakactie van zijn ex.
Een paar dagen geleden werd hij opgebeld, ze hadden zijn hond in Kerkrade gevonden.
Leuk he, zag hem net lopen, helemaal gelukkig.
Dat je zo'n zee egel hebt gegeten, jakkie.ziet er zo snotterig uit.
Ja, de expeditie is weer leuk, ben het aan het volgen.
de afvallers moeten nu naar een grot vol vleermuizen!! Er zijn al twee mensen uit het spel gestapt door die grot.
nou meisie de groetjes weer en geef beau maar een dikke knuffel -
19 September 2011 - 17:12
Miranda:
hey mensjes,
heerlijk hoor om jullie reisverslagen te lezen ;), alleen die foto van Geer naakt :( had Beau niet iets meer naar links kunnen zitten, zodat hij de foto wat meer in beslag zou nemen haha, maar dat jullie zeeegel proeven iiiieeeeekkkk, ik kwam al aan het kokhalzen toen ik de inhoud zag, knap hoor van jullie, nog heel veel fun, en geniet en neem a.u.b. wat zon mee terug ;)
dikke knuf x -
19 September 2011 - 17:30
Denise:
Hmm, dat had ik ook wel geprobeerd zo'n zee-egel. Sprinkhaan lukt ook, dus...
Als het op oester lijkt is het welfs xbest lekker lijkt me?
xxx -
19 September 2011 - 17:31
Denise:
Excuses voor de typefouten btw. Zit geen edit-knop op...
-
19 September 2011 - 17:43
Bertie:
Hoi vakantievierders, heerlijk om weer al die verslagen te lezen en ook nog met die prachtige foto's erbij.
Gerard, bij een foto komt maar steeds weer dat ene liedje bij me op dat een andere Zitterdse
jong ooit zong: De tango van het blote kontje. :>))
Groetjes Bertie -
19 September 2011 - 17:49
Christina Smith:
Wij zouden naar Portugal vertrekken maar mijn man Herman viel van een ladder, 3 ribben gebroken. We moesten onze reis helaas afzeggen. Ik geniet nu van jullie reisverslag waarvoor hartelijke dank. Merken jullie daar iets van de financiële onrust?. Ik hoop voor de Grieken dat men hen niet laat vallen!. Wij wensen jullie een heel mooie voortzetting van de reis en behouden terugkeer. Hier de groetjes uit België waar het droog maar erg fris is. -
19 September 2011 - 21:22
Jacques:
Leuk om zo een graantje met te pikken uit het dagelijkse leven van de Grieken. Nou Carry, jij als Griek-o-fiel moet je toch alles in je leven een keer meemaken. Dus zo'n zeeegeltje verschalken moet kunnen!
sio ag
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
