Delphoi

Zaterdag 17 september

Delphi dus voor ons westerlingen. We zijn er weer vroeg bij vanmorgen. Gisteren hebben we gezien dat de poorten van het oude Delphi om 8 uur open gaan en hebben we ook kunnen zien dat de parkeerplaatsen met schaduw beperkt zijn en omdat Beau niet naar binnen mag moeten we die in de auto achterlaten en dan is een plaatsje in de schaduw natuurlijk wel lekker. Met de dakluiken wagenwijd open de ramen op kierstand en de zonwering allemaal naar beneden blijft te temperatuur prima binnen. Een hostes van het museum komt ons nog keurig vertellen dat voor deze plaats een parkeerverbod geldt en dat de politie bonnen schrijft, maar het voordeel voor Beau weegt niet op tegen een eventuele parkeerbon, dus ik laat hem lekker staan en bedank haar vriendelijk voor de waarschuwing waarna ze schouderophalend weer terug naar haar plekje in de schaduw gaat. (eigenwijze kuttoeristen ook)

Als wij om half negen tegen de hellingen van deze historische steenverzameling opkruipen wordt het al snel zweten geblazen. De zon schijnt alweer onbarmhartig. We hebben wel lekker de ruimte om alles goed te bekijken en te fotograferen. Op dit tijdstip zijn nog niet de honderden toeristen aanwezig die straks met busladingen tegelijk gedropt worden.
Rustig kuierend vergapen we ons aan de resten van deze stad die tegen de berg Parnassis ongeveer 700 voor Christus gebouwd is. Volgens de Grieken toen zou dit het middelpunt van de aarde zijn. Want Zeus had dit zo vastgesteld door twee adelaars vanaf de twee uiteinden van de wereld te laten uitvliegen en toen deze twee beesten elkaar kruisten werd dit als middelpunt van de aarde aangemerkt en natuurlijk ga je daar dan wat moois van maken. Zet er dan nog een orakel neer en je hebt een topattractie die nog heden ten dage geld in het laatje brengt. Dat moet de efteling nog maar eens gaan waarmaken.

Maar effin, ook wij verbazen ons weer hoe ze het allemaal met de primitieve middelen van toen gebouwd hebben. Je hebt er wel een goede fantasie voor nodig en de tekeningen en beschrijvingen van het foldertje want het blijft natuurlijk een ruïne. In 1906 hebben ze het "Schathuis van Athene" hersteld dat gebouwd was na de slag bij Marathon. Dit gebouw ziet er dus ook nog als een bouwwerk uit. Via de 'heilige weg' slenteren we omhoog langs de tempel van Apollo en de zuil van Koning Biththynië naar het hoogst gelegen bouwwerk het 'Stadion'. Hier werden de vierjaarlijkse Pythische spelen gehouden en zaten er zo'n 7000 holigans langs de randen van dit 200 meter lange strijdtoneel hun favoriet aan te moedigen.

Ik ga nog even op zoek naar 'het orakel' maar deze dame die het allemaal zo goed wist (onder invloed van geïnhaleerde dampen uit een kloof) is nergens meer te vinden. de kloof met dampen ook niet zodat we na twee uur geheel nuchter weer afdalen richting de uitgang en ik me straks weer braaf laat leiden door het 'Orakel van de Kakert' die noch steeds voor mij het licht brengt bij het lezen van de onmogelijk wegbewijzeringborden.

We komen nu de verwachte busladingen toeristenvolk tegen die we al verwacht hadden. Geen plekje steen is nu meer te fotograferen zonder dat er vaak een potsierlijk geklede japanner op zit. Om de beurt fotograferen ze elkaar op exact dezelfde plek.

Nog even het nieuwe Delphi in om brood te kopen en TOCH die ring die Car zo graag wilde hebben maar gisteren te duur vond (na afpingelen). Ook dit is een steeds terugkerend iets. Car ziet iets, wil het hebben. Ze roept daarbij zo vaak "Leuk, oh wat leuk, kijk toch eens Geer mooi he" dat zelfs een verkoper die geen woord Nederlands verstaat heel duidelijk door heeft dat deze dame er helemaal aan verknocht is en hij niet zo ver met de prijs hoeft te zaken om haar over de brug te krijgen. Steevast verrekt het ze dan de 'bottem price' te betalen en loopt weg om de volgende dag toch weer naar binnen te lopen. Na een kwartiertje is ze nu terug met een brood, haar ring en gelukkig gezicht.

Het is inmiddels bloedheet geworden en we we rijden naar de kust voor verkoeling. In een 'leuk stadje' volgens de kaart rijd ik me vast in het centrum en met ingeklapte spiegels wurm ik me er weer uit en gaan we op zoek naar een ander. We vinden een dorpje, prima plek bij het water en gaan op rust. Bij het restaurantje schuin tegenover hebben ze ijskoud, Nederlands bier, voor maar € 1,50 per halve liter. Helemaal blij zakken we de avond en nacht in met alle ramen en luiken wijd open, want de temperatuur van 37 graden overdag wil niet verder zakken onder de 25 gr.

Route: Delphoi-Ithea-Galaxidi-Ayii Pandes
Gereden kilometers 53