Bergen, meren en caches
Door: Carry
Blijf op de hoogte en volg Carry
14 April 2011 | Frankrijk, Parijs
Dag 6; Route Grand Ballon-Col de la Schlucht-Gerardmer-Epinal-Nancy-Metz-Luxembourg-Luik Maastricht-Landgraaf
Al heel vroeg zijn we uit de veren, het is net half 8 als ik al aangekleed en wel buiten sta. Beau vindt op deze uitgestrekte berg zijn weg zelf wel en ik zorg voor het ontbijt. Broodjes en drinken wordt in de rugzakken gepakt en dan kunnen we vertrekken. De caches die Gerard wil gaan zoeken staan in de GPS en vol goede moed lopen we richting het meer van de Grand Ballon dat volgens het boekje 400 meter dieper ligt, op 20 minuten lopen. Maar dat valt even tegen: na 1 uur dalen zien we in de diepte het meer liggen en als ik dan bedenk dat we die hele weg straks klimmend terug moeten zakt de moed me even in de schoenen. Het laatste stuk nemen we wat afkortingen in plaats van het normale pad en al glijdend komen we eindelijk aan de rand van het meer uit. Beau ligt er al snel in, soms zou ik willen dat ik ook hond was!
De stuwdam die in het meer ligt werd gebouwd door de beroemde Vauban. Maar in 1740 kon de dam de druk van het water niet meer aan en stortte in!
Daar is nu niets meer van te zien. Het meer ligt er in het zonnetje lieflijk bij. Alleen aan de koude wind die er staat merk je dat je toch op een grote hoogte bent. Het meer ligt namelijk op 956 meter hoogte!.Na wat klauterpartijen langs het meer is de cache, met behulp van Beau, heel snel gevonden, dus voor Gerard alvast een goed begin van de dag. Dan begint de lange weg terug naar boven die via smalle, kronkelige bospaadjes loopt.
De 400 meter hoogteverschil die overbrugt moet worden valt niet mee, maar na een tijdje bereiken we al puffend de weg die nog een heel stuk naar boven voert waar het busje staat. Gerard besluit nog een paar caches te gaan zoeken, maar ik hou het voor gezien en loop kreunend en steunend met Beau naar het busje terug.
Na 1,5 uur staat Gerard met een big smile voor mijn neus: hij heeft er nog twee gevonden, maar het was verschrikkelijk zwaar. En aangezien die andere vier alleen te bereiken waren via dalen en klimmen en grote rotspartijen leek het hem niet verstandig om verder te gaan omdat we ook nog een lange rit voor de boeg hebben! Het zweet loopt hem nu al langs het hoofd; ik ben blij voor hem, maar opgelucht dat ik niet mee ben gegaan. Soms moet je er gewoon mee stoppen!
Het is vroeg in de middag als we richting huis vertrekken, het is nog ongeveer 550 km, en we willen toch een beetje op tijd thuis zijn.
We nemen de iets langere , maar veel mooiere route, en die voert ons hoog door de Vogezen door pittoreske dorpjes en meren die op een schilderij lijken. We passeren een aantal bekende skigebieden die er nu verlaten bij liggen. Het enige dat nog herinnert aan de winter is de sneeuw die op veel plaatsen langs de kant van de weg ligt. Na een paar uur genieten van al dit moois komen we op de autoweg die ons al vrij snel richting het noorden voert.
Al heel vroeg zijn we uit de veren, het is net half 8 als ik al aangekleed en wel buiten sta. Beau vindt op deze uitgestrekte berg zijn weg zelf wel en ik zorg voor het ontbijt. Broodjes en drinken wordt in de rugzakken gepakt en dan kunnen we vertrekken. De caches die Gerard wil gaan zoeken staan in de GPS en vol goede moed lopen we richting het meer van de Grand Ballon dat volgens het boekje 400 meter dieper ligt, op 20 minuten lopen. Maar dat valt even tegen: na 1 uur dalen zien we in de diepte het meer liggen en als ik dan bedenk dat we die hele weg straks klimmend terug moeten zakt de moed me even in de schoenen. Het laatste stuk nemen we wat afkortingen in plaats van het normale pad en al glijdend komen we eindelijk aan de rand van het meer uit. Beau ligt er al snel in, soms zou ik willen dat ik ook hond was!
De stuwdam die in het meer ligt werd gebouwd door de beroemde Vauban. Maar in 1740 kon de dam de druk van het water niet meer aan en stortte in!
Daar is nu niets meer van te zien. Het meer ligt er in het zonnetje lieflijk bij. Alleen aan de koude wind die er staat merk je dat je toch op een grote hoogte bent. Het meer ligt namelijk op 956 meter hoogte!.Na wat klauterpartijen langs het meer is de cache, met behulp van Beau, heel snel gevonden, dus voor Gerard alvast een goed begin van de dag. Dan begint de lange weg terug naar boven die via smalle, kronkelige bospaadjes loopt.
De 400 meter hoogteverschil die overbrugt moet worden valt niet mee, maar na een tijdje bereiken we al puffend de weg die nog een heel stuk naar boven voert waar het busje staat. Gerard besluit nog een paar caches te gaan zoeken, maar ik hou het voor gezien en loop kreunend en steunend met Beau naar het busje terug.
Na 1,5 uur staat Gerard met een big smile voor mijn neus: hij heeft er nog twee gevonden, maar het was verschrikkelijk zwaar. En aangezien die andere vier alleen te bereiken waren via dalen en klimmen en grote rotspartijen leek het hem niet verstandig om verder te gaan omdat we ook nog een lange rit voor de boeg hebben! Het zweet loopt hem nu al langs het hoofd; ik ben blij voor hem, maar opgelucht dat ik niet mee ben gegaan. Soms moet je er gewoon mee stoppen!
Het is vroeg in de middag als we richting huis vertrekken, het is nog ongeveer 550 km, en we willen toch een beetje op tijd thuis zijn.
We nemen de iets langere , maar veel mooiere route, en die voert ons hoog door de Vogezen door pittoreske dorpjes en meren die op een schilderij lijken. We passeren een aantal bekende skigebieden die er nu verlaten bij liggen. Het enige dat nog herinnert aan de winter is de sneeuw die op veel plaatsen langs de kant van de weg ligt. Na een paar uur genieten van al dit moois komen we op de autoweg die ons al vrij snel richting het noorden voert.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
