Herinneringen en meer

Donderdag 23 september 2010

Route: Pandeleimonas-Platamonas-Trikala-Kalambaka-Meteora

Voor mij waren de laatste dagen herinneringen ophalen aan de belevenissen van de afgelopen jaren, het weerzien met geliefde bekenden en nog zoveel meer.
Op weg naar Platamonas overviel me , net als voorafgaande jaren, toch het op weg zijn naar thuiskomen. Een gevoel dat ik nog steeds niet anders kan omschrijven. Platamonas was natuurlijk ook de plaats waar ik naartoe vluchtte als het thuis allemaal niet zo lekker liep.
Het dorpje zelf, de omgeving, de schildpadden, het werken bij Bernd, dat alles heeft me er altijd doorheen gesleept.
Het weer weggaan vanmorgen vond ik dan ook weer even moeilijk, maar eenmaal onderweg in het busje trok dat gevoel al snel weer weg.
Wakker worden in Pandeleimonas, het oude dorp, zoals de Grieken zelf zeggen, was al een hele belevenis. Het uitzicht vanaf de berg naar beneden, over de zee, de dorpen Leptokarya, Skotina, het Olymposgebergte en in de verte Litochora was fenomenaal. Het oude dorp zelf had ik al een keer of 7 gezien, maar voor Gerard was dit voor het eerst. Maar nu was het net alsof ik het zelf ook de eerste keer zag, Wat eens een vervallen krottendorp was waar geen een huisje meer overeind stond, zag je nu de vooruitgang doordat alles weer in oude stijl wordt gerenoveerd. Natuurlijk moest er door Gerard ook weer een cache worden gezocht, helaas werd hij niet gevonden, hoe goed we ook zochten. Na ja, Gerard dan, ik sta klaar met het fototoestel!!
Na wat gedronken te hebben op het terras waar we gisteren nog met de hele groep hebben gegeten, reden we terug naar Platamonas om daar nog wat boodschappen te doen en wat foto´s te maken. Nog snel even de laatste berichten geplaatst, en dan gaat het op weg naar Meteora, 200 km verder westwaarts het binnenland in.
De rit hier naar toe is erg eentonig, kale landschappen, droog en dor en warm.
Ik ga hier nu de 6de keer naar toe en had me vorig jaar voorgenomen dat dat de laatste keer zou zijn. Maar ik kan deze plek Gerard niet onthouden, zo mooi is het daar en ook ik geniet elke keer weer. De natuurlijke zandstenen torens van Meteora (hangende rotsen) werden voor het eerst als religieus toevluchtsoord gebruikt toen de kluizenaar Barnabas zich er in 985 na Chr. zich in een grot terugtrok. Rond 1350 bouwde Neilos, prior van het Stagai-klooster, er een kerkje. Spoedig daarna stichtte de monnik Athanasios, van de berg Athos, op een van de vele rotsformaties het klooster Megalo Meteoro. Er volgden nog 23 kloosters maar de meeste zijn eind 18de eeuw in verval geraakt. In de jaren 20 hakte men trappen in de rotsen om de resterende 6 kloosters toegankelijker te maken. Nu wonen er weer nonnen en monniken.
Als we er op aanrijden hoor ik Gerard alleen maar zeggen: Maak foto's, maak foto's!
Waarom laat hij MIJ ook niet in zijn busje rijden dan kan hij zelf foto's maken!
We lopen er nog even wat rond en dan zoeken we en plaatsje op een plateau met uitzicht op 4 kloosters. De ondergaande zon maakt het plaatje af!

Gereden kilometers: 337