Stranddag

Vrijdag 10 september 2010.

Route: Kalo Nero-.Kyparisia-Marathopoli-Romanos

De ochtend is weer net zo mooi als alle andere ochtenden en vanuit ons bussie lopen we weer zo de zee in voor onze ochtendduik. Alleen draait de wind in ras tempo van zeewind naar landwind. Niet dat dat iets zegt over het weer maar wel over de lucht. Op een meter of veertig staan namelijk twee overvolle vuilniscontainers. Geen plek om nog langer te blijven staan en we besluiten dan ook richting Pylos te gaan rijden. Nog even de Lidl om wat nieuwe blikken bier en ander proviand in te slaan en dan met een gezapig tempo langs de kust verder zuidwaarts. We hebben geen haast dus gaande weg laten we ons verlokken door een bordje "paralia" dat bij ons strand betekent. Via allerlei kronkelweggetjes en een paar gehuchtjes komen we dan plotseling op een walhalaplek voor campers uit. Niet alleen een prachtig strand maar ook rotspartijen van lavastenen, waardoor je zo'n 7 meter boven het maaiveld uitkomt en een prachtig uitzicht hebt over de zee en het achterliggende land. Hoewel op sommige plaatsen het zand best rul is, lukt het me met een flinke aanloop boven op de rotspartij te rijden. Helemaal goed. We kijken elkaar aan en weten dat we vandaag Pylos niet meer zullen halen. Stoelen buiten en met een heerlijke zeebries is het in de zon prima uit te houden. Wel goed smeren want de zon is hier onbarmhartig fel. Rest van de dag en avond wordt besteed met luieren, zwemmen drinken en lekker eten. Tijdens de avondwandeling richting een nabijgelegen baai met strandcafé komen we natuurlijk weer aan de praat met Grieken. Beau is meestal de aanleiding maar vervolgens overstelpt Car deze argeloze Grieken met zoveel intimiteiten over de hond dat een verder gesprek onvermijdelijk is. Deze keer blijken ze ook een aardig mondje Engels te kunnen dus het gesprek kan ook ergens over gaan deze keer. Car heeft weer wat nieuwe woordjes Grieks van de dame geleerd en we hebben wat tips gekregen waar we beslist ook moeten gaan kijken deze vakantie. Ik ben echter bang dat we tijd te kort komen. Zeker als we de tijd moeten gaan meetellen die Car nodig heeft om de weg te gaan vragen. "Even goed lezen wat op dat bord staat" betekent meestal dat ze de auto uitspringt en de eerste en de beste autochtoon aanklampt met een "Jasoe" waarna ze 10 minuten staan te ouwehoeren en ik op zijn minst verwacht dat we zoveel informatie hebben dat we de eerste uren gewoon kunnen rijden zonder kaart. Maar meestal is het antwoord als ze weer instapt: "Ja klopt gewoon rechtdoor/rechtsaf/linksaf. (doorstrepen wat niet van toepassing is) en kunnen we weer verder. Gevolgd door: "verdorie nou heb ik nog niet gevraagd of hier ook schildpadden zitten". (..)
Maar eerlijk is eerlijk, ik heb aan haar een hele goede copiloot en ben blij dat ik die rare tekens op de borden niet zelf hoef te ontcijferen. Nadat ze weer een stel zwerfhondjes heeft weten te lokken (en gevoederd) valt snel de duisternis en moeten we naar binnen want de wind is fel aangewakkerd en maakt het zonder zon best wel fris, maar het slaapt heerlijk zo.

gereden: 53 km