Delayed....

Als we ruim op tijd afgezet worden op Maastricht-Aachen airport, of voor ons gewoon vliegveld Beek, lijkt het allemaal voorspoedig te gaan. Niet druk, geen rij voor de security en binnen no-time zitten we in de vertrekhal. De schermen laten keurig zien dat we om 21:15 uur gaan vertrekken. Veel meer vluchten zijn er niet meer, maar het valt ons wel op dat een vlucht naar Alicante "gecanceld" is. En dan duurt het erg lang voor we kunnen boarden. Maar plotseling komt er toch beweging. Even maar, want als we met zijn allen voor de deur naar het platform gedreven zijn, blijven de deuren dicht en loopt de temperatuur in de hal behoorlijk op. Om 21:30 uur staan we er nog en dan klinkt het door de speakers dat onze vlucht tot onbepaalde tijd uitgesteld wordt i.v.m een staking van de luchtverkeersleiders in Frankrijk..... Hebben wij weer.
Nadere info volgt, is de "hoopvolle" slotzin. Iedereen weer terug uit die snikhete hal en zoekend naar een zitplaats. We stellen het thuisfront op de hoogte dat we misschien toch weer opgehaald moeten worden, want het is nog maar de vraag tot hoe laat we kunnen landen in Porto, àls we al kunnen vliegen.
Na ruim een uur krijgen we een A4-tje waarop staat welke financiële rechten we kunnen ontlenen aan onze vertraging. Heel verhaal, maar al snel blijkt dat dit overmacht is voor Ryanair, dus er valt niks te halen.
Dan plotseling het bericht dat we toch nog om 23:00 uur gaan boarden. Om het spannend te maken blijft vervolgens de kist meer dan 10 minuten aan het begin van de startbaan staan, maar dan gaan we toch eindelijk, om 23:50 uur brullend de lucht in om na 2 uur en 10 minuten op de nagenoeg uitgestorven luchthaven Francisco Sá Carneiro in Porto te landen
Het is even zoeken naar de Metro, maar een rondhangende local, die ons duidelijk maakt amper Engels te spreken, maar wel véél tijd heeft, loodst ons keurig door de gangen en liften en helpt ons ook nog bij de kaartjesautomaat. Voor € 2,50 wordt een kaartje gekocht en staan we even later op het perron. Nog een stel uit Nederland en vijf Engelsen. Voor de rest is het er akelig leeg. En dat blijft ook zo. Inmiddels is er nog een hele blije backpacker uit Nederland bijgekomen en die komt bij ons informeren of we er zeker van zijn of er nog wel metro's rijden. Kennelijk zien we er bereisd uit met onze grijze koppies en wekt dat vertrouwen. We moeten het antwoord echter schuldig blijven en vertrouwen erop dat onze bereidwillige 'local met véél tijd' ons niet voor niks een kaartje heeft laten kopen. En die anderen staan er ook toch niet voor niets.??? Of denken die hetzelfde over ons? We steken de koppen bij elkaar en komen tot de conclusie dat we hier voor Jan met de korte naam / John with the short name staan.
De überblije backpacker besluit vrolijk dat hij gaat kijken of er wel nog bussen rijden maar ik neig toch echt meer naar een taxi. Als ik voorstel om met zijn allen één taxi te nemen naar het centrum en zo de kosten te delen, maak ik hem nog blijer. De Engelsen groeperen zich in een taxi en wij nemen een volgende, na even uit voorzorg te informeren wat het grapje gaat kosten en of hij gedeelde ritten accepteert. Ongeveer 20 a 25 euro, belooft hij ons. De backpacker vindt het ook prima en we worden na een half uurtje rijden keurig tot voor ons hotel afgeleverd. Onderweg heeft onze medepassagier ons verteld dat hij vanaf Porto naar Santiago de Compostella te gaat lopen, omdat hij dat vorig ook gedaan had maar toen vanuit Frankrijk was vertrokken. Hij schijnt ergens in de buurt van ons hotel een heel erg low buget hostelletje te hebben en hoopt er nog terecht te kunnen. Geboekt heeft hij niets. Hij doet alles zoals het onderweg uitkomt en ziet wel. Dit is zijn manier van blij en gelukkig zijn, en gezien zijn hele voorkomen lukt hem dat aardig. Ik moet hem wel nog even uitleggen waarom het in Portugal één uur vroeger dan bij ons is, maar dat begrijpt hij na enige verbazing ook en merkt vrolijk op dat we dan toch nog mooi een uur gewonnen hebben op de vertraging. Als wij bij ons hotel aankomen staat er € 22,- op de teller Als ik hem voorstel dat wij € 20,- voor onze rekening nemen wordt hij nog blijer en druk zwaaiend en breed lachend neemt hij afscheid.

Wij moeten de hotelbaas wakker bellen. Slaperig en murmelend leidt hij ons naar ons kamertje op de derde verdieping en maakt ons duidelijk dat het papierwerk morgenvroeg wel komt. Dan kunnen we eindelijk op bed ploffen in op ons piepkleine kamertje. We voelen ons meteen thuis. Het heeft nagenoeg de afmetingen van ons bussie. Nou ja, 35 cm langer en 40 cm breder. En de vloer loopt zo scheef dat we als we in het bussie hadden gelegen ik de zaak op blokken hadden gezet. Ik val als een blok in slaap. Car heeft daar altijd wat meer moeite mee....Het is inmiddels 03:30 uur. `