Een eerste verkenning.

Pfff wat een nacht. Als we rond half vier eindelijk het bed in kruipen verwacht ik niet anders als dat ik als een blok in slaap val. Naast me hoor ik Geer al lichtjes snurken, die is onder zeil. Bij mij spookt er nog teveel door de kop en ik zie het nog zes uur worden. Dan val ik in een diepe slaap totdat de stad ontwaakt op een tijdstip waarop ik normaal ga werken. Ik probeer nog even vol te houden maar om kwart voor acht (in Nederland een uur later ) ben ik alweer klaar wakker.
Geer wordt ook al langzaam wakker, die heeft zijn "gewone uurtjes " geslapen. Onze magen knorren en al snel zakken we een verdieping naar beneden om ons te laten verrassen voor het ontbijt. Er staan 5 tafeltjes in de ontbijtzaal voor die paar gasten die het hotel kan herbergen. Een uitgebreid ontbijt zoals we dat in Istanbul hadden zullen we wel nooit meer ergens aantreffen, maar we kunnen de honger stillen.

En dan is het tijd om de stad te gaan verkennen. Het zonnetje schijnt waterig maar de voorspelde regen blijft gelukkig uit. Ons hotel ligt in de rua de Santa Catharina, de meest bekende winkelstraat van Porto en aan het begin van het historisch centrum. Op dit tijdstip nog vrij rustig maar ik kijk mijn ogen uit naar de vele winkels. Maar winkelen kunnen we in Nederland ook, dat is toch al niet zo aan mij besteed . Het gaat hier echt berg op, berg af en al snel voelen we dat in de kuiten. De kleurrijke straatjes en steegjes waar de was aan de lijnen te drogen hangt doen ons denken aan de foto's uit de reisgidsen. We laten ons bij een van de toeristcentre's uitgebreid informeren over wat Porto allemaal te bieden heeft en boeken voor twee dagen de Hop on -Hop off bus waarbij een boottocht en een bezoek aan de port-kelders is inbegrepen.

Als we langs de funicular lopen zie ik op mijn mobieltje dat hier een cache moet liggen. Onze eerste in Portugal, die kunnen we niet laten liggen. Als Geer aan het zoeken is stopt er opeens een politieauto naast ons met daarin drie grijnzende agenten. Er wordt een raampje naar beneden gedraaid en de Portugese collega van Geer zegt lachend dat we op de juiste plek aan het zoeken zijn. Dus die kennen het spelletje en hebben hier vast al vaker toeristen zien zoeken. En inderdaad heeft Geer het doosje binnen een mum van tijd gevonden. Met de duim omhoog rijden ze verder.
Over de hoge Luiz-brug , die ontworpen is door een leerling van Gustav Eifel lopen we naar de overkant waar we in een parkje onze vermoeide voeten en benen kunnen laten rusten. Het uitzicht op de oude stad aan de overkant is prachtig, Het zonnetje schijnt en zet al die gekleurde huisjes in een mooi licht.
Na een tijdje lopen we weer naar beneden, de terrasjes aan de oevers van de Douro lonken. Er is veel te zien en hele groepen Fado zangers, violisten, en living-statue's vermaken het publiek. Maar we zijn moe en door de smalle straatjes lopen we aan het eind van de middag (en dan weer bergop) richting ons hotel.
Even een uurtje op bed en dan weer bergaf richting een eettentje. we hebben allebei niet veel honger, daar zijn we nu te moe voor. Dus duiken we het eerste beste restaurantje in dat we tegen komen en bestellen het menu van de dag. Een kleine schotel met frietjes, rijst, groenten en kip met champignonroomsaus en een drankje erbij. En dan hebben we voor vijf euro de maag weer vol. Morgen uitgebreider, dan hopen we toch te zijn uitgeslapen.

En dan weer de berg op, richting hotel. En alsof we vandaag nog niet genoeg hebben gelopen moeten we ook nog eens vijftig treden op naar onze kamer. Pfff.... Slapen nu.