De zuidelijke kuststreek van de “Duim"

Maandag 27 mei 2013

We hebben heerlijk geslapen op deze onverwacht rustige plek. Maar als Geer al heel vroeg staat te genieten van het uitzicht op het eiland Hydra en de omringende kleinere eilanden, word ik opeens geroepen. “Car, Car kom eens snel, er staat een oud vrouwtje naar me te gebaren en ik snap er niets van. ” Net alsof ik met mijn vijf woordjes Grieks zo’n snel sprekend oud vrouwtje kan verstaan.
Wat ik er van begrijp is dat we hier lekker mogen zwemmen (moeten we wel 20 meter van een steile rots afspringen) koffie kunnen we ook hebben, mag allemaal, maar er moet wel voor betaald worden.
Maar aangezien we hier helemaal niet willen blijven staan gooien we snel de deuren dicht en zonder een kop thee te hebben gedronken vertrekken we met een onopgeruimd busje richting een strandje waar we kunnen ontbijten en de dag doorbrengen.
Maar aan deze kant van de kust is er nergens een leuk strandje te vinden. Dus rijden we een dorpje in dat uit niet meer bestaat dan een boulevard aan zee, een taverne en vijf huizen. Voor ons goed genoeg : we kunnen ontbijten, zwemmen, zonnen en bedenken wat we vandaag gaan doen.
In elk geval moeten er boodschappen gedaan worden, het bier van Geer is op en er moet brood op de plank komen.
In Ermioni, een vrij groot dorp, vinden we een supermarkt, maar waar ik in de Lidl altijd zo klaar ben, is het hier flink zoeken. Vlees is er in elk geval niet te krijgen, daarvoor moeten we naar een ander dorp.
Dus vanavond flans ik maar weer wat in elkaar. Wat een geluk dat Geer zo makkelijk is wat eten betreft.

Omdat we na die stress van gisteravond niet zo veel zin hebben om nog wat te doen, , gaan we op zoek naar een plekje om de rest van de dag door te brengen.
Fiep (onze navi) laat ons een cache zien in de buurt van een strand. En dat blijkt de moeite waard. Al ligt dat strand wel diep onder aan de rotsen en moeten we alle troep die we voor een middag nodig hebben mee naar beneden sjouwen.
Ondertussen blijft het busje trouw boven aan de rotsen op ons wachten.
Geer haalt zijn snorkelspullen tevoorschijn en verdwijnt een hele tijd uit zicht.
Beau ligt in de schaduw op hem te wachten en ik vermaak me ondertussen met zonnen, zwemmen en lezen.
Tegen de avond zoeken we een plekje voor de nacht en komen we terecht in de duurdere, betere buurten van het zuiden van de “Duim”
En hoewel de prijzen van de huizen hier in de honderdenduizenden euro’s moeten lopen, zijn de stranden niet zo schoon als elders. En ook het vele afval doet niet denken aan een omgeving waar onze Koning en Koningin hun huis hebben gekocht.
Daar gaan we morgen naar op zoek, tenslotte is dat niet meer dan twintig kilometer hier vandaan.


Route: Vlacheiko-Pigadia-Ermioni-Petroothalasa
Gereden kilometers: 50
GPS: N 37.19.996 E 23.10 980