Arm schaap

Ondanks de warme zwoele nacht, het kwik is niet beneden de 27 gr geweest, hebben we toch lekker geslapen. Beau buiten zoals al zovelen nachten en wij met alle ramen wijd open en zonder lakens in Adam en Eva costuum. En we zijn niet aangerand, ten minste, als dat wel zo is dan zijn we er doorheen geslapen. ;)
Om half 7 spoel ik de nacht van me af in een nagenoeg rimpelloze zee. Er staat geen zuchtje wind als de zon vanuit het water naar boven kruipt. Griekenland lijkt zijn adem in te houden en maakt zich op voor wéér een 40-plus dag.

We gaan vroeg op pad. Vandaag gaan we toch echt de bergen. In Sambatiki zeggen we de kust langs de Argolische golf vaarwel en klimmen het Parnonas gebergte in. Een prachtige route door de Dafnonkloof. We wanen ons weer alleen op de weg. Kilometers rijden zonder dat we ook maar iemand tegenkomen. Op deze route ligt ook de moni Elonis. In 2010 hebben we deze vrome monniken al eens met een bezoek vereerd maar het lijkt ons leuk nog eens wat godsvruchtigheid op te snuiven. We draaien dus even van de route af en verbazen ons ineens hoeveel auto's er langs het smalle weggetje geparkeerd staan als we de toegang naderen. Ach ja, het is zondag en diverse Grieken hebben dit gebedshuis opgezocht om aan hun zondagsplicht te voldoen. Als we het lange pad en de trappen afdalen naar het klooster horen we de monotone zangtonen van de priester al aanzwellen. We schuifelen het kleine kerkje binnen en zijn getuige van de Grieks-orthodoxe gebedsdienst. Als de opperpriester een groot boek openslaat en zich met een voor ons onverstaanbare tekst tot de gelovigen richt gaat iedereen op de knieën en sommigen gaan zelfs nagenoeg helemaal plat. Dat gaat mij als overtuigd atheïst toch iets te ver. Ik ben bereid semi devoot mijn hoofd te buigen uit respect voor alle goden op deze aardkloot en mijn gedrag en kleding aan te passen, maar daar blijft het toch wel bij. We staan dicht bij de uitgang en schuifelen weer naar buiten waar we getuigen zijn van een schaap dat via de trappen naar beneden wordt geleid. Het zit vol in de vacht, maar alleen zijn halsstreek is geschoren..... Kennelijk voelt hij zijn lot naderen, wat hij laat regelmatig een straaltje lopen van de zenuwen. Gelukkig hoeven we niet getuige te zijn van dit "offer".

We vervolgen de prachtige route. Wat mij betreft een van de mooiste routes die we in Griekenland hebben gereden. Na 30 km vanaf de kust komen we door het pittoreske bergdorpje Kosmas. Ondanks dat we geen hond op de route zijn tegengekomen, bruist het in dit dorpje van de gezellige drukte. In de schaduw van de vele bomen op het plein in het centrum pauzeren we en zoeken een terras op voor een lekker frappé. Nog even de benen strekken voor een cache bij een kapelletje en dan weer verder westwaarts richting Sparti. Hier zijn we tijdens onze eerste Griekse reis ook al geweest en daar heb ik Car toen bij het ziekenhuis af moeten leveren omdat ze doodziek was. Na wat infusen, (te weinig gedronken) kregen ze haar weer op de been en konden we gelukkig onze reis vervolgen.

Na Sparti moeten we het Taigetos gebergte over richting Kalamata. Ook deze weg , die we nog niet eerder gereden hebben, staat op de kaart aangegeven als landschappelijk mooie route en dat is hij zeker. We genieten. Maar wel met de raampjes dicht en de airco op standje hoog. We merken pas goed hoe heet het is als we onderweg in een stadje stoppen om onze watertank bij te vullen. De warmte slaat als een warme deken over ons heen. De thermometer laat 40 graden zien en dat terwijl de zon flink gesluierd is door bewolking. De pauzes houden we op hoogte. We tikken de 1300 meter aan en dat scheelt een paar graden vergeleken met de dalen.

Via Kalamata rijden we langs de kust nog even naar het zuiden op zoek naar een verkoelend plekje langs de zee. Maar dat hebben kennelijk alle inwoners van deze middelgrote stad ook gedaan. Wat is het druk!!! We moeten nog ongeveer 15 km zuidelijker rijden om een parkeerplaats te vinden langs een van de vele stranden, maar het lukt ons om ons er tussen te wringen. Busje mooi in de schaduw. En dan is het heerlijk om te zien hoe het strand in de loop van de avond leegloopt en wij er als enige bezit van kunnen nemen. Onder de bomen maken we vandaag ons eigen terrasje en eigen potje. Beau heeft de slingertocht door de bergen goed doorstaan. Baddert lekker even in zee, eet met veel smaak zijn bak leeg en oogt tevreden. Wij ook...

PS: Zoals elke keer vinden wij het weer leuk dat jullie massaal meelezen en de stukjes voorzien van aardige reacties. Door een onwillige mailserver kan ik jullie niet mailen om even persoonlijk contact op te nemen. Zelfs in de VS worden we gevolgd! Bedankt Jeanny en Kees en jullie ook een super goede reis.! We hebben nog gezocht naar een blog van jullie, maar vinden alleen oude.

Route: Tyrou - Sambatiki - Kosmas - Geraki - Sparti - Kalamata - Akrogiali.
Gereden: 185 km
Coordinaten: N36.57.230' E022.08.682'