Mijn reis is verpest !!

Donderdag 11 juni 2015

Het had leuk kunnen zijn. Maar de voortekenen waren gisteren eigenijk al duidelijk aanwezig. En nu heb ik de pest in. Zwaar de pest in. Ik kan veel hebben maar hoe diep kun je gekrenkt worden. Dacht dat ik toch nummer één was, maar het geflirt van gisteren op het strand was al krenkend. Dat zalvende toontje, die aandacht trekkerij. Ik weet niet of, en hoelang ik dit ga trekken. Ook ik heb mijn trots. Vier weken gaat het goed en dan die laatste week moet nog even vreemd gegaan worden. Ja, VREEMD !! Iets anders kan ik dit niet noemen. Tjee, wat heb ik het er moeilijk mee. Vanmiddag barstte de bom en heb ik geheel tegen mijn gewoonte in mijn tanden laten zien en flink van me afgebeten. En dan ben ik notabene ook nog degene die niet zo moeilijk moet doen. Grrrrr.

Maar laat ik even mijn point of view duidelijk maken want het verhaal van mijn baasje van gisteren was natuurlijk een totaal gekleurde versie.

Zoals zo vaker hier was het ook voor mij gezellig. Genoeg plaatselijke hanghonden, die altijd wel het gezellige snuffelen waard zijn. Maar laat er nou één mormel tussen zitten. Ene die net komt kijken, een turf hoog, geen baard in de keel en bloed irritant. Omdat ik niet op het strand mag schijten en dat toch wel stiekem wel eens wil doen, moet ik aan lange lijn. OK, kan ik mee leven omdat ik dan lekker rustig onder de bomen in de schaduw kan liggen. Maar dan moet dat MORMEL me wel met rust laten! Ik haat het als ze met die scherpe tandjes in mijn oren en staart wil bijten. En néé, dat noem ik niet spelen!

Er is een aardig knulletje van een jaar of vijf die me helpt en het mormel steeds komt wegslepen. Als ik zie dat hij hem opsluit in de auto van zijn ouders ben ik hem zeer dankbaar. Mooi, opzouten!

Maar dan gaat mijn baasje onderhandelen met die ouders die het mormel er weer uitgegooid hebben en néé he, even later komt ze trots met het kreng aanlopen. En dan krijgt hij ook nog MIJN riempje om zodat hij niet meer kan weglopen en dat aardige jongetje mag niet meer met hem slepen.
En dan komt het ergste…. Als ze gaan slapen wordt het mormel ingeladen ook nog en mag op MIJN bed slapen. Niet dat ik daar ga liggen (te warm) maar het gaat hier om het principe. Ja toch?

Gelukkig is het kreng moe van dat gesjouw overdag en gaat slapen en laat mij verder met rust. Maar dan moet toch weer twee keer vannacht de deur open en gaan we naar buiten. Mormel moet piesen. En dat terwijl hij notabene vlak naast me op het matje heeft zitten zeiken. Daar wordt geen woord zelfs over gerept. Dat moet ik eens doen!

Vanmorgen heb ik even de hoop dat hij alsnog overboord wordt gezet. Maar nee hoor. En dat terwijl mijn volwassen vriendjes er ook zijn en deze vind ik veel leuker en interessanter.
Vooral die blonde, strak in het vel en geen hangtieten. Even denken ze namelijk dat dit wel eens de moeder zou kunnen zijn. Nou mooi niet hoor, dat zie ik zo. Dan lubbert het.
Ik doe nog een poging om het mormel in te ruilen voor die blonde met die strakke tieten, maar die gunnen ze amper een blik waardig en wordt afgescheept met een paar brokken. Net als ik… brokken…droge… die harde. Terwijl het mormel brokken pap krijg! Omdat hij nog zo klein is….tsssk. Opzouten naar je moeder zou ik zeggen. Aan de tiet dan. Maar kennelijk laat niemand van de familie zich zien, zodat het “ zielig gehalte” van die kleine alleen maar toeneemt.

Gisteren is er “ familie overleg” geweest met ene Suus en Rick. Ja diezelfde waar ik een weekje mocht logeren een paar maanden geleden. En mij betrekken bij dat overleg ? Ho maar… Beautje wordt mooi niks gevraagd. Kennelijk zijn die twee mij ook ontrouw want mormel gaat als we in Nederland zijn daar waarschijnlijk wonen. Nou fijn, dan zie ze MIJ daar nooit meer.
Een opluchting is het wel. Hij gaat tenminste niet mee naar de Kakert. En drie-hoog bij die andere baas zit er waarschijnlijk ook niet in. Trouwens, de sukkel van een turf hoog kan niet eens fatsoenlijk een stoeprandje nemen. En dan 44 treden… laat me niet lachen.

En dan gaan we rijden. Nog steeds niet mijn favo bezigheid, maar zolang ik mijn vaste plekje kan innemen tussen die twee is het wel te doen. En verdomd, dat mormel vindt het nog leuk ook. “Hij gedraagt zich keurig zeg” hoor ik die twee weer tegen elkaar zalven.

In Ammoudia mogen we eruit. Mijn plek!! Hier heb ik een paar jaar geleden een troep straathonden aangevoerd en hebben we luid blaffend een rondje dorp gemaakt. LOL !!
Maar nu is er geen hond te zien verdomme. Waar zijn je vrienden als je ze nodig hebt.
En dan is de maat vol. Als hij weer een poging doet om mijn staart en oren te piercen is het welletjes. Ik verlies mijn zelfbeheersing en laat mijn tanden zin en grauw hem een paar keer flink toe. Het levert me een grote bek op van die twee bazen, maar het mormel snapt het nu wel.

“Rustdag”, hoor ik die twee zeggen… morgen die kutboot op… samen met dat mormel. Pffff.


Route: Plataria -Syvota - Parga - Ammoudia.
Gereden: 60 km
Coordinaten: N 39 14.185’ E 020 28.788’