Een dag met een gouden randje

Woensdag 27 mei 2015

Natuurlijk moet Car en Beau nog op strooptocht voordat we we de Pignosdelta achter ons laten. Ik hou me bezig met de huiselijke beslommeringen en bekijk tevens het nieuws op de TV waarin Limburg uitgebreid aan de orde komt in verband met de problematiek rond de motorbendes. Het is echter letterlijk een ver van mijn bed probleem geworden, al zijn mijn collega’s er druk mee.
Het verkeersongevalletje van Rick op zijn brommertje gisterenavond heeft me meer bezig gehouden, maar gelukkig is dat ook zonder noemenswaardig letsel afgelopen.
Als we door het grote roestige hek rijden laten we voor die aardige boerenfamilie van gisteren nog een briefje achter.

En dan op weg naar Platamonas. Omdat we de tolwegen vermijden slingeren we ons weer door kleine dorpjes en gehuchtjes. Heerlijk is dat. Voor ons is dit Griekenland op zijn best. Het authentieke Griekse leven. De rust, de eenvoud alsof hier de tijd stilstaat. Vriendelijke begroetingen van de bewoners die je daarna verbaasd nakijken; een praatje komen maken als je bij een waterplaats je tank staat te vullen, of een brood koopt bij het plaatselijke bakkertje.

Zo stuiten we ook op een bont versierd huis langs onze route. Het lijkt wel de Griekse Gaudi, of als ik daarmee het kunstzinnige gedeelte van de lezers kwets, een eftelinghuisje. Een oude baas (82 jaar) heeft zijn hele huisje volgeplakt met schelpen en andere zaken. Geen plekje is onbenut gelaten tot het plafond en de dakpannen aan toe. Zijn levenswerk waar hij aan begon toen hij zijn werkzaamheden in Duitsland als zwembadschoonmaker beëindigde. De ‘Bestätiging’ van zijn laatste werkgever heeft hij trots op een van de buitenwanden een ereplaatsje gegeven, samen met wat foto’s waar hij nog vlijtig “an die Arbeit is”. En dat hij nog lang niet versleten is laat hij zien met dit unieke stukje huisvlijt. Uiteraard nodigt hij ons binnen en vertelt trots zijn verhaal. Door zijn werk in Duitsland spreekt hij nog prima Duits. De man geniet zichtbaar als wij zijn werk waarderen en is in zijn nopjes als we een kleine “Spende” in het bakje bij het toegangspoort achterlaten. De charmeur in hem is met zijn 82 jaar nog niet verdwenen en als we afscheid nemen plukt hij nog een roos van zijn prachtige rozenstruik en overhandigt die aan Car. Twee glunderende gezichten ;).

En dan komt Platamonas. Voor mij een ‘normaal’ vissersdorp annex toeristenplaats zoals er zoveel zijn in Griekenland. Voor Car is dit een soort thuiskomen. De jaren die zij hier eerder was zijn voor haar heel bijzonder en emotioneel. Zoveel herinneringen, zoveel geluk maar ook veel tranen. Geduldig luister ik naar de verhalen en de herinneringen, ook al heb ik die inmiddels al vaker gehoord. Uiteraard gaan we langs bij Jorgos en Ilse, die nog steeds het hotel/restaurantje runnen, waar Car in al die jaren zo vaak gelogeerd heeft. De ontvangst is allerhartelijkst, zoals in al die jaren. Als Car vertelt dat ze inmiddels een trotse oma is geworden, komt Jorgos aanlopen met zijn kleinzoon. En dat de kleine dan het middelpunt wordt is begrijpelijk. Tussendoor eten we ook nog heerlijk en ik zie Car van top tot teen genieten. Glanzende lachende ogen die zich soms ook vullen met tranen als de herinneringen en de emoties de overhand krijgen.
Ik, als relatieve buitenstaander, hou me bezig met de taferelen vast te leggen met de camera en te zoeken naar Wifi’s. Dat gaat dit jaar een stuk makkelijker dankzij Nanda. Van haar hebben we haar inlogcode en password gekregen waardoor we overal toegang hebben op de wifi’s van de provider waar zij klant van is. Soortgelijk als wij in Nederland hebben bij bijvoorbeeld KPN of Ziggo. Dat werkt prima. Nogmaals super bedankt Nanda!

Nog vol van de ontmoeting met Jorges, Ilse en Ilja lopen we terug naar het haventje van Platamon, waar we de nacht gaan doorbrengen. Als we een oude man op zijn brommertje uit de haven zien wegrijden zet Car het op een gillen. Onmiddellijk gaat de ouwe in de remmen en ik hoor hem “ Catharina” roepen nog voordat hij helemaal tot stilstand is gekomen. Dan volgt opnieuw een emotioneel weerzien. Ze vallen elkaar spontaan in de armen. Voor mij is het duidelijk, dit kan alleen een van de vissertjes zijn. Het is Nikkos die zijn oude ‘vakantievriendin’ nog niet vergeten is, ook al is het alweer 4 jaar geleden dat ze elkaar voor het laatst ontmoet hebben. Car tovert snel de foto’s van die tijd tevoorschijn, maar Nikkos vindt dat het weerzien morgenvroeg voortgezet moet worden. Dan zal hij weer samen met zijn broer Jannis, na een nachtelijke visvangst, op het oude vertrouwde plekje met zijn bootje in de haven binnenlopen.
Car’s dag, kan niet meer kapot. Een dag met een gouden randje.

Route: Pinjos delta - Stomio - Paliopyrgos - Platamonas.
Gereden: 29 km
Coördinaten slaapplek N39 59.545’ E022 37.581’