Evritania

Donderdag 21 mei 2015.

Ik ben vroeg wakker omdat ik een goed idee heb. Later blijkt dat het idee toch minder uitvoerbaar dan ik dacht. Maar om half acht zit ik al buiten. Tien minuten later sloft ook Car langs me door om een ochtendbad te nemen in de nagenoeg rimpelloze zee. Als het eureka bij mij uitblijft ontbijten we samen en bespreken de route voor vandaag.
We verlaten het mooie Lefkas en steken in principe van de westkust naar de oostkust. Dat lijkt simpel maar dan moet je de route niet door Car later uitstippelen. Een paar km’s rijden we over een snelle, maar ook drukke doorgaande weg langs de Ambrakische Golf ,die door Miep het navigatiesysteem wordt aanbevolen, maar dan neemt Car het resoluut over. “Hier links Geer.” is het commando naast me. “ Weet je het zeker Car” is mijn overbodige reactie. “Doe nou maar”, klinkt het weer naast me. Miep probeert het nog een paar keer door “Maak een U-bocht te roepen” maar ook die wordt door mijn co-piloot het zwijgen opgelegd. En dan rijden we over over rustige weggetjes door het mooie Evritania. Diverse meren zien we dan weer links en dan weer rechts naast ons door glijden. Diverse stops voor fotomomentjes dienen zich aan. Maar Car bromt bij elke foto dat ze de zon mist. Het is licht bewolkt vandaag en dat vindt Car niet bij Griekenland passen en zeker niet bij foto’s. Mij maakt het niet uit. De temperatuur is zo’n 25 graden en dat stuurt best goed. Het Kastraki meer is ook met bewolkt weer een plaatje en omdat het zo stil op de weg is kun je er met een rustig gangetje langs tuffen, zonder steeds opgeduwd te worden door haastige Grieken.
Wel blijft het uitkijken geblazen om de talloze gaten in de weg en de flinke rotsblokken en puin te omzeilen. Midden op de rijbaan rijden is meestal de beste plek omdat je dan de kapotte rijgoten kunt mijden. Maar dat doen de tegenliggers ook. Maar omdat iedereen snapt waarom je in het midden rijdt, gaat dat best wel goed. Soms is een gedeelte van de rijbaan ook totaal weggespoeld, maar we treffen ook een plek waar het asfalt juist door een een grondverschuiving enkele meters omhoog geduwd is. In Nederland zou zo’n weg meteen worden afgesloten en gerepareerd maar hier volstaan ze door simpelweg wat rotsblokken als pylonen te gebruiken om je geleidelijk om het gevaar heen te leiden. Geen weg om met duisternis te rijden in ieder geval. Car vindt het spannend maar zo lang ik ver genoeg van de afgrond afblijf blijven de kreetjes uit.
“Ik heb deze weg als eens gereden”, grijnst ze. Als ik verbaasd naar rechts kijk, vervolgt ze met: “Helemaal op Google Earth, om te kijken of het wel ging”.
Ik geloof haar meteen. Car die al maanden voorpret heeft met een vakantiereis. Die kaarten kapot heeft vóór we vertrekken en waar reisgidsjes al beduimeld zijn en vol met post-it zitten als reminders.
Het schiet dus voor geen meter op vandaag maar het is wel móói ! Evrytania is niet voor niks de dunbevolkte en ruigste provincie van Griekenland. Om kwart voor 6 hebben we (pas) 159 km gereden.
We zijn aangekomen bij het Kremaston meer. Griekenland grootste stuwmeer. En hier moeten we een brug over. Maar niet voordat we hier een cache gaan zoeken. Deze cache ligt hier al 5 jaar en is nog maar 5 keer gevonden. (GC2J4K1 Gefyra Tatarnas, voor de kenners.) Op 24 augustus 2013 is deze voor het laatst gevonden, dus het wordt de hoogste tijd dat we hem uit zijn schuilplaats halen. Dat valt niet mee, want de natuur heeft inmiddels elke spoor uitgewist en wat stekelige planten bemoeilijken het nog eens extra. Maar het lukt. De plastic zak rond het doosje valt spontaan uit elkaar. En dan moeten we de brug over. Het is hier zo stil dat we baldadig worden. Midden op de brug stoppen. Uitstappen. Rustig een fotootje maken. Het kan allemaal. geen kip te zien.
Aan de andere kant van de brug vinden we een mooi slaapplekje bij een verlaten Taverne met zicht op de brug. Het is inmiddels 21:00 uur als ik dit stukje tik en er zijn drie voertuigen gepasseerd… Dat de taverne failliet is dus geen wonder.

Ik worstel nog even met mijn “goede idee” van vanmorgen vroeg. Kennelijk heeft het nog een dag moeten rijpen want wat vanmorgen niet lukte, lukt nu wel ineens. Eind goed al goed. Onder oorverdovend krekel gezang gaat hier langzaam het licht uit.

Route: Episkopos - Lefkas - Amfilochia - Stratos - Kastriki - Podagora - Petrona - Triklino - Gefyra Tatarnas.
Coordinaten slaapplek N38.58407’ E021.29.620.