Sissidag
Door: Carry
Blijf op de hoogte en volg Carry
23 Maart 2011 | Oostenrijk, Wenen
Als ik vanmorgen aan de receptioniste vraag hoe ver het lopen is naar Schonbrunn, het paleis van Sissi,word ik verwonderd aangekeken en wordt mij te kennen gegeven dat dat niet te doen is: "Viel zu weit!!!" Ja maar, vraag ik, hoe VER is het? Ze haalt Google Maps te voorschijn en als ze het heeft uitgeprint zegt ze dat het 4,4 km is!! Als ik vertel dat we zondags wel 15 km lopen vraagt ze heel verwonderd of ik dan meedoe aan de marathon? Nee hoor, onze gewone zondagswandeling! Als ik dan ook nog Mia`s leeftijd en die van mij moet verklappen staat ze helemaal met grote ogen te kijken! Maar goed, we vertrekken vol lol en staan na bijna 1,5 uur lopen(en winkels bekijken) voor het prachtige Schonbrunn, de zomerresidentie van de keizerlijke familie die jaarlijks 1 miljoen(!!) toeristen trekt. Gelukkig is het op deze voorjaarsdag niet zo druk en kunnen we op ons gemak door de prachtige paleistuinen wandelen, zonder dar er elke keer iemand voor onze fotolens loopt. Het weer is schitterend, iets minder dan gisteren, maar nog volop zon zodat ik af en toe, voor de foto, mijn jas en trui kan uitdoen! De parken zijn in de stijl van Franse tuinen aangelegd. De dierentuin hier laten we links liggen, tenslotte zijn we daar niet voor gekomen. Na uren door het park te hebben gedwaald besluiten we om het paleis van binnen te gaan bezichtigen. We krijgen een `audiotour` ( een soort walkman waarmee je door het drukken op knoppen uitleg krijgt in wat voor soort kamer je loopt) in de handen geduwd en dan kunnen we! Wat een pracht en praal in al die kamers, maar wat ook een ongezellige bedoening moet dat vroeger geweest zijn. Zelfs met 16 kinderen, zoals het keizerlijk paar had, moeten ze elkaar toch vaak kwijt zijn geweest! En mobieltjes waren er toen nog niet! Het nemen van foto's is strikt verboden maar ik kan het toch niet laten om af toe stiekem de ontspanknop van mijn camera, die achteloos voor mijn buik bungelt, in te drukken. Na een hele dag door parken en paleizen te hebben rondgeneusd gaan we rond half vijf op huis (hotel) aan. We lopen naar het dichtstbijzijnde metrostation, dat nog drie kwartier verderop is en dan is het maar vier haltes naar het hotel. Dat zouden we dus echt niet meer te voet gehaald hebben. We zijn blij als we binnen zijn en dan nog de moed op kunnen brengen om later nog even buiten de deur iets te gaan eten.