Wasdag, pechdag en nog meer ongemakken
Door: Gerard
Blijf op de hoogte en volg Carry
14 September 2010 | Griekenland, Gýtheio
13/14 september 2010.
Na zoveel dagen onderweg moet er ook eens gewassen worden. We staan naast/op een verlaten camping aan de rand van het dorpje Acheos Andros en hebben een waterkraan incluis douches binnen handbereik. Ideaal om dan eens kleren te wassen. Tussen twee bomen spannen we 10 meter drooglijn en na een half uurtje hangt 1 meter wasgoed van mij te drogen en 9 meter van Car. Nog genoeg tijd om de zee in te duiken en rustig aan in te pakken want voor de rest van de dag staat op de planning om de bergen in te trekken en de Byzantijnse vestigingen te gaan bezoeken in het plaatsje Mystrás net iets noordelijk van Sparti.
Maar het liep allemaal iets anders helaas. Nadat we alles keurig hadden ingeruimd en zo'n 10 km onderweg waren kwam een penetrante lucht ons steeds vaker in de neusgaten. Een blik naar achteren en toen wisten we het zeker. Dit betekende zeik! Maar deze keer dus ook nog eens letterlijk. Een stroompje "water" liep vanuit de douche/wc cabine de rest van de bus binnen. Nee he!! Het chemisch toilet bleek te lekken. Daar sta je dan langs de kant van de weg met rollen keukenpapier en een dweil de zaak zo goed als mogelijk op te soppen. Het "lek" bleek gelukkig een slecht afdichtende rubber manchet te zijn en dat kon ik snel verhelpen maar het rook daarna allesbehalve fris. De droogloopmaten in de bus hadden inmiddels aardig was vocht geabsorbeerd en moesten grondig schoongemaakt worden. Bovendien was ik zelf na de reparatie ook toe aan een douchebeurt, dus we draaien om en gaan retour naar ons eerdere overnachtingsplekje waar we driftig in de weer gaan met een tweede was- en dweilronde. Na een uurtje hebben we de hele zaak, incluis ons zelf, weer helemaal 'spic en span' en doen we een tweede vertrekpoging richting de bergen die oostelijk van ons opdoemen. Inmiddels lopen we aardig achter op ons schema en we besluiten niet meer de bergen in te rijden maar voor de nacht net voor Kalamata het anker uit te gooien op wat lijkt een aardig rustig strand met bijbehorend geïmproviseerd haventje. En dan blijkt de jeugd dit ook een leuk plekje te vinden maar vinden ze "rust" maar niks. Met een enorme geluidsinstallatie in de auto's worden we onder de Griekse popmuziek geblazen. Maar na een uurtje kiepert er eentje een lading drank naar buiten en maakt daarbij zo'n vreselijke geluiden dat de drie anderen hem daarbij bezorgd ondersteunen. Daarna houden ze het voorgezien en kunnen we toch gaan slapen. Maar het wordt een onrustige nacht. Car heeft al een paar dagen zeurende maagpijn en nu gaat het ècht pijn doen. Bovendien lijkt het erop dat ze koorts heeft. Ik lig zonder laken en zij ligt te rillen onder een dekbed. Regelmatig zijn we dan ook wakker en met wat pillen probeert ze de pijn wat te onderdrukken en proberen we toch iets te slapen
De volgende dag blijkt een wat bewolkte dag te worden. Niet zo heet dus. Ideaal om de bergen in te trekken richting Sparti. Een prachtige rit. Het is super rustig op de weg, dus we kunnen lekker ons tempo zelf bepalen zonder opgeduwd te worden. Stoppen op de rijbaan om rustig een vergezicht te bekijken of een foto te nemen is geen enkel probleem. Wat wel een probleem wordt is de maag van Car. Ze wordt steeds stiller en wrijft steeds vaker over haar maag en buik. Als we bij de Mystras zijn aangekomen doet ze een dappere poging om mee te gaan hoewel ze zich hondsberoerd voelt. De Mystras ligt op een uitloper van het ruige Taÿgetos-gebergte waar we zojuist overheen gereden zijn. Het bestaat uit een bovenstad en een benedenstad, die elk afzonderlijk te bezoeken zijn. Wij besluiten eerst de bovenstad te doen. Het is nog een aardige klim naar boven en ze moet steeds vaker rusten omdat de pijn in golven opkomt. Dan gaat het helemaal mis. Ze moet overgeven en het beetje eten en drinken van vanmorgen komt eruit. Eenmaal terug bij het bussie is ze ook nog eens aan de diarree en dat moet je hier niet hebben want uitdroging ligt dan ook op de loer. Voor het bezoeken van de benedenstad heeft ze geen puf meer en ik ga in mijn eentje dit deel bekijken. Jammer voor haar want de benedenstad is meer nog dan de bovenstad zeer de moeite waard. Je kunt er gemakkelijk een paar uur ronddolen en de overblijfselen van de Byzantijnse kunstwerken (fresco's) zijn in de diverse kerkjes nog goed bewaard gebleven. Nadat ze een uurtje geslapen heeft en de pijn nog niet minder is besluiten we een arts op te zoeken.
Sparti is een redelijk grote plaats met een ziekenhuis en we melden ons daar. Het is een klein streekziekenhuis en het interieur is minstens 30 jaar oud. Het ziet er allemaal wat groezelig uit. Stukken uit muren en deuren en het interieur is duidelijk bij elkaar geraapt. Om ons heen staan hangen, zitten andere patienten. Even wachten krijgen we te horen, maar binnen 5 minuten ligt Car echter op de onderzoekstafel en krijgt meteen een vochtinfuus ingebracht. Tevens wordt intraveneus een medicijn tegen de pijn toegediend. De bloeddruk blijk aan de lage kant te zijn bovendien. Er worden bloedmonster afgenomen voor verder onderzoek en na wat drukproeven op Carry's buik door de arts die knap pijnlijk bleken, besloot hij voor de zekerheid ook een röntgenfoto te laten nemen. Daar ging ze dan in de rolstoel met een infuusstandaard naar de volgende afdeling. Nou ja afdeling.... Het waren allemaal kamertjes vlak bij elkaar en de artsen hadden een soort multifunctionele taak leek het. Een soort "House" maar dan zonder stok, beoordeelde alles samen met nog twee assistenten. Ook de andere patiënten werden tussendoor geholpen en ook het commentaar over en weer was voor iedereen te horen. Privacy nul dus. Maar "onze House"sprak keurig Engels en was heel behulpzaam en vriendelijk. Tussen de onderzoeken door mocht ik het papierwerk doen want de rekening moest cash betaald worden en ze accepteerden geen creditcards. Toch maar even de alarmcentrale van Menzis in Nederland gebeld want met al die onderzoeken rekenden we toch wel op de nodige kosten. Tevens was het niet uitgesloten dat Car opgenomen zou moeten worden als de bloedtests daar aanleiding toe zouden geven. We krijgen via de alarmcentrale een dossiernummer toe ge-smst. Met een "welgemeend" beterschap en als we vragen hebben kunnen we weer bellen.
Na zo'n twee en een half uur komt dokter House met de diagnose. Op de röntgen zijn geen akelige dingen te zien en uit het bloedonderzoek is alleen naar voren gekomen dat er een ontsteking aan de gang is en het vermoedelijk een combinatie is met een maag/darm infectie. Antibioticakuur dus in combinatie met pijnstillers en anti-kots-pillen. Dan een dieet van drie dagen witte rijst en gekookte kip en veel (thee) drinken.
Met een recept, een brief voor de verzekering, de bloeduitslag en een röntgenfoto naar de "afdeling" administratie. Op de eerste verdieping stond een mobiele pinautomaat waar we geld konden trekken werd ons te verstaan gegeven. Toen we de rekening zagen moesten we even naar elkaar grijnzen..... € 83,40,- . !!. Daar krijgen we in Nederland de hond nog niet een voor ingeënt bij de dierenarts. Daarna liepen we allebei zichtbaar opgelucht naar het bussie. Nog even naar de apotheek en voor € 12,- hadden we ook alle medicijnen. Nog even een klein stukje rijden en dan weer een plaatsje voor de nacht opgezocht in Githeo. Carry is nog onder een hoedje te vangen en duikt snel onder de wol. Ik eet nog wat brood, kijk TV en vier de goede afloop met wat glaasjes Ouzo. Ook goed voor de bacteriën, want ik moet zorgen dat ik nu gezond blijf. Morgen trekken we door een gebied dat wel het mooiste deel van de Peloponnesos genoemd wordt. Eerst nog even Githeo verkennen wat dat is volgens Giudo en Lilian een van de leukste plaatsjes hier.
Route: 13/9 Aghios Andreas - Kalamata. 68 km
14/9 Kalamata - Mystras - Sparti- Githeo 125 km
Na zoveel dagen onderweg moet er ook eens gewassen worden. We staan naast/op een verlaten camping aan de rand van het dorpje Acheos Andros en hebben een waterkraan incluis douches binnen handbereik. Ideaal om dan eens kleren te wassen. Tussen twee bomen spannen we 10 meter drooglijn en na een half uurtje hangt 1 meter wasgoed van mij te drogen en 9 meter van Car. Nog genoeg tijd om de zee in te duiken en rustig aan in te pakken want voor de rest van de dag staat op de planning om de bergen in te trekken en de Byzantijnse vestigingen te gaan bezoeken in het plaatsje Mystrás net iets noordelijk van Sparti.
Maar het liep allemaal iets anders helaas. Nadat we alles keurig hadden ingeruimd en zo'n 10 km onderweg waren kwam een penetrante lucht ons steeds vaker in de neusgaten. Een blik naar achteren en toen wisten we het zeker. Dit betekende zeik! Maar deze keer dus ook nog eens letterlijk. Een stroompje "water" liep vanuit de douche/wc cabine de rest van de bus binnen. Nee he!! Het chemisch toilet bleek te lekken. Daar sta je dan langs de kant van de weg met rollen keukenpapier en een dweil de zaak zo goed als mogelijk op te soppen. Het "lek" bleek gelukkig een slecht afdichtende rubber manchet te zijn en dat kon ik snel verhelpen maar het rook daarna allesbehalve fris. De droogloopmaten in de bus hadden inmiddels aardig was vocht geabsorbeerd en moesten grondig schoongemaakt worden. Bovendien was ik zelf na de reparatie ook toe aan een douchebeurt, dus we draaien om en gaan retour naar ons eerdere overnachtingsplekje waar we driftig in de weer gaan met een tweede was- en dweilronde. Na een uurtje hebben we de hele zaak, incluis ons zelf, weer helemaal 'spic en span' en doen we een tweede vertrekpoging richting de bergen die oostelijk van ons opdoemen. Inmiddels lopen we aardig achter op ons schema en we besluiten niet meer de bergen in te rijden maar voor de nacht net voor Kalamata het anker uit te gooien op wat lijkt een aardig rustig strand met bijbehorend geïmproviseerd haventje. En dan blijkt de jeugd dit ook een leuk plekje te vinden maar vinden ze "rust" maar niks. Met een enorme geluidsinstallatie in de auto's worden we onder de Griekse popmuziek geblazen. Maar na een uurtje kiepert er eentje een lading drank naar buiten en maakt daarbij zo'n vreselijke geluiden dat de drie anderen hem daarbij bezorgd ondersteunen. Daarna houden ze het voorgezien en kunnen we toch gaan slapen. Maar het wordt een onrustige nacht. Car heeft al een paar dagen zeurende maagpijn en nu gaat het ècht pijn doen. Bovendien lijkt het erop dat ze koorts heeft. Ik lig zonder laken en zij ligt te rillen onder een dekbed. Regelmatig zijn we dan ook wakker en met wat pillen probeert ze de pijn wat te onderdrukken en proberen we toch iets te slapen
De volgende dag blijkt een wat bewolkte dag te worden. Niet zo heet dus. Ideaal om de bergen in te trekken richting Sparti. Een prachtige rit. Het is super rustig op de weg, dus we kunnen lekker ons tempo zelf bepalen zonder opgeduwd te worden. Stoppen op de rijbaan om rustig een vergezicht te bekijken of een foto te nemen is geen enkel probleem. Wat wel een probleem wordt is de maag van Car. Ze wordt steeds stiller en wrijft steeds vaker over haar maag en buik. Als we bij de Mystras zijn aangekomen doet ze een dappere poging om mee te gaan hoewel ze zich hondsberoerd voelt. De Mystras ligt op een uitloper van het ruige Taÿgetos-gebergte waar we zojuist overheen gereden zijn. Het bestaat uit een bovenstad en een benedenstad, die elk afzonderlijk te bezoeken zijn. Wij besluiten eerst de bovenstad te doen. Het is nog een aardige klim naar boven en ze moet steeds vaker rusten omdat de pijn in golven opkomt. Dan gaat het helemaal mis. Ze moet overgeven en het beetje eten en drinken van vanmorgen komt eruit. Eenmaal terug bij het bussie is ze ook nog eens aan de diarree en dat moet je hier niet hebben want uitdroging ligt dan ook op de loer. Voor het bezoeken van de benedenstad heeft ze geen puf meer en ik ga in mijn eentje dit deel bekijken. Jammer voor haar want de benedenstad is meer nog dan de bovenstad zeer de moeite waard. Je kunt er gemakkelijk een paar uur ronddolen en de overblijfselen van de Byzantijnse kunstwerken (fresco's) zijn in de diverse kerkjes nog goed bewaard gebleven. Nadat ze een uurtje geslapen heeft en de pijn nog niet minder is besluiten we een arts op te zoeken.
Sparti is een redelijk grote plaats met een ziekenhuis en we melden ons daar. Het is een klein streekziekenhuis en het interieur is minstens 30 jaar oud. Het ziet er allemaal wat groezelig uit. Stukken uit muren en deuren en het interieur is duidelijk bij elkaar geraapt. Om ons heen staan hangen, zitten andere patienten. Even wachten krijgen we te horen, maar binnen 5 minuten ligt Car echter op de onderzoekstafel en krijgt meteen een vochtinfuus ingebracht. Tevens wordt intraveneus een medicijn tegen de pijn toegediend. De bloeddruk blijk aan de lage kant te zijn bovendien. Er worden bloedmonster afgenomen voor verder onderzoek en na wat drukproeven op Carry's buik door de arts die knap pijnlijk bleken, besloot hij voor de zekerheid ook een röntgenfoto te laten nemen. Daar ging ze dan in de rolstoel met een infuusstandaard naar de volgende afdeling. Nou ja afdeling.... Het waren allemaal kamertjes vlak bij elkaar en de artsen hadden een soort multifunctionele taak leek het. Een soort "House" maar dan zonder stok, beoordeelde alles samen met nog twee assistenten. Ook de andere patiënten werden tussendoor geholpen en ook het commentaar over en weer was voor iedereen te horen. Privacy nul dus. Maar "onze House"sprak keurig Engels en was heel behulpzaam en vriendelijk. Tussen de onderzoeken door mocht ik het papierwerk doen want de rekening moest cash betaald worden en ze accepteerden geen creditcards. Toch maar even de alarmcentrale van Menzis in Nederland gebeld want met al die onderzoeken rekenden we toch wel op de nodige kosten. Tevens was het niet uitgesloten dat Car opgenomen zou moeten worden als de bloedtests daar aanleiding toe zouden geven. We krijgen via de alarmcentrale een dossiernummer toe ge-smst. Met een "welgemeend" beterschap en als we vragen hebben kunnen we weer bellen.
Na zo'n twee en een half uur komt dokter House met de diagnose. Op de röntgen zijn geen akelige dingen te zien en uit het bloedonderzoek is alleen naar voren gekomen dat er een ontsteking aan de gang is en het vermoedelijk een combinatie is met een maag/darm infectie. Antibioticakuur dus in combinatie met pijnstillers en anti-kots-pillen. Dan een dieet van drie dagen witte rijst en gekookte kip en veel (thee) drinken.
Met een recept, een brief voor de verzekering, de bloeduitslag en een röntgenfoto naar de "afdeling" administratie. Op de eerste verdieping stond een mobiele pinautomaat waar we geld konden trekken werd ons te verstaan gegeven. Toen we de rekening zagen moesten we even naar elkaar grijnzen..... € 83,40,- . !!. Daar krijgen we in Nederland de hond nog niet een voor ingeënt bij de dierenarts. Daarna liepen we allebei zichtbaar opgelucht naar het bussie. Nog even naar de apotheek en voor € 12,- hadden we ook alle medicijnen. Nog even een klein stukje rijden en dan weer een plaatsje voor de nacht opgezocht in Githeo. Carry is nog onder een hoedje te vangen en duikt snel onder de wol. Ik eet nog wat brood, kijk TV en vier de goede afloop met wat glaasjes Ouzo. Ook goed voor de bacteriën, want ik moet zorgen dat ik nu gezond blijf. Morgen trekken we door een gebied dat wel het mooiste deel van de Peloponnesos genoemd wordt. Eerst nog even Githeo verkennen wat dat is volgens Giudo en Lilian een van de leukste plaatsjes hier.
Route: 13/9 Aghios Andreas - Kalamata. 68 km
14/9 Kalamata - Mystras - Sparti- Githeo 125 km
-
15 September 2010 - 07:46
Tamara:
Hee Carry
Wat balen zeg dat je ziek bent!! Laat je maar goed vertroetelen!
Blij dat het niks ernstigs is, hoop dat je er gauw bovenop bent -
15 September 2010 - 07:50
Mir:
tjee zeg , jullie maken wat mee....wens carry beterschap.....is toch zonde ziek op vakantie, blijven schrijven geer, heerlijk om te lezen :D -
15 September 2010 - 08:05
Jose:
Hey Lieve Car en natuurlijk Gerard..
Wat een ellende....doen jullie wel voorzichtig.
En Gerard..wel Car goed verzorgen hoor...en anders toch even een paar daagjes rust in lassen.....
Pas goed opelkaar...xxxxxxjose -
15 September 2010 - 08:22
Fran S:
Nou, Gerard dat is wat een vrouw ziek op vakantie. Ik en ook Bertie (mijn vrouw) hebben dat ook een keer meegemaakt. Mijn darminfectie was te wijten aan het drinken van water van de zgn waterman in Marokko tijdens een trip met onze toenmalige VW camper.
Maar maak je geen zorgen Car is een echter surviveler en is er weer snel bovenop. Veel sterkte met jullie 2. en beterschap met Carry.
Hygiene is erg belangrijk en voorzichtig met water drinken is onze ervaring.
Succes verder!
Carry: Gwenny heeft van de vroedvrouw nog minimaal 2 weken. -
15 September 2010 - 09:19
Sabine:
Beterschap Carry!!
gr -
15 September 2010 - 09:57
Lenie En Jozef:
Carry Wij wensen je vlug
Beterschap,van Lenie en Jozef -
15 September 2010 - 11:10
Alex:
He Carry,
het schijnt dat schildpaddensoep goed werkt bij jouw ziektebeeld;-)
We hopen dat je snel weer op de been bent en verder kunt genieten. Groeten van Han. -
15 September 2010 - 11:47
Susan:
he Carry en gerard
Wat een pech..............
Veel beterschap en doe het kalm aan he.
liefs en een dikke knuffel -
15 September 2010 - 12:29
Charlotte En Bert:
Hoi luitjes,
Carry, wat een pech. Wij wensen jou van harte beterschap.
Laat je maar lekker verwennen door Gerard, maar vergeet desondanks niet te genieten.
Liefs,
Charlotte en Bert -
15 September 2010 - 13:13
Miranda:
gerrem Carry,
laat je maar lekker verzorgen door Geer, dat is hem wel toevertrouwd.hoop dat je snel weer op de been bent, knuffels vanuit Maastricht
-
15 September 2010 - 18:41
Annemieke:
Hoi jullie beide
Gelukkig is het niet ernstig maar neem toch maar even de tijd om aan te sterken want het kan soms hard aankomen zo'n bacterie. Gerard vertroetel haar maar dan is ze snel weer op de been.
Groetjes aan jullie allebei en ik kijk uit naar het volgende verslag.
Annemieke -
15 September 2010 - 19:29
Frans:
Hoi luitjes, eindelijk weer even tijd om wat verhalen van jullie te lezen, ben je ziek!!. Gelukkig dat je even naar het ziekenhuis bent geweest en de uitslag niet echt zorgwekkend is. Beterschap en geniet van jullie mooie reis. Wij werken wel hoor!! Doeiii.. -
16 September 2010 - 06:04
Karin:
Hi, Carry,
Lees met veel plezier je reisverslag tot op vandaag. Snel beter worden hoor. Witte Rijst kun je hier ook eten.
Maar je lekker laten vertroelen in een knus bedje heeft ook wat!
Beterschap Piet en Karin -
16 September 2010 - 09:24
Jacques:
Ziet er niet zo best uit Carry. Zorgt Gerard wel een beetje goed voor je?Zo niet, dan gooi je hem maar van die hoge berg af wat de Spartanen eeuwen geleden ook deden. Hoop dat het inmiddels weer wat beter gaat. Samen op stap en samen iets delen is leuker dan ziek op je nest liggen weg te teren. Toch een fijne voortzetting van jullie reis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
