Weerzien in Lefkas

Maandag 18 mei 2015

Gisteravond hebben we de dag afgesloten met een etentje in een kleine Griekse taverne. Daar zijn er hier veel van in dit leuke kleine dorpje aan het strand. Ver hoeven we dus niet te lopen. Het enige probleem dat er is: We zijn allebei vergeten te pinnen toen we uit de haven van Igoumenitsa vertrokken. En pinnen: dat kennen ze in deze restaurantjes niet! En dan moeten we er ook nog eentje hebben waar ze wifi hebben omdat we meteen van de gelegenheid gebruik willen maken om het reisdagboek online te zetten. Twee problemen dus. Het eerste restaurantje zegt wel WIFI te hebben maar geen pinapparaat. Dus maar verder proberen. Ook in het tweede restaurantje: Wel WIFI, geen pin, maar overheerlijk Grieks eten! En meteen er achteraan: “ Maar om de hoek staat een bankomat” Tja dan heeft het eerste restaurantje dus pech. In zo’n klein gehucht is het wel afwachten of er überhaupt geld in de la zit, maar we hoeven er tenslotte geen miljoen uit te trekken en dus staan we een paar minuten later met een paar flappen in de hand. De eigenares van het restaurantje straalt ons tegemoet als we bij haar binnen lopen. We zijn de eerste klanten. Van het seizoen of van de dag? Het zou zomaar eens van het seizoen kunnen zijn. Binnen no time staat er een heerlijke Griekse salade op tafel, tzatziki, brood (dat je nooit hoeft te bestellen maar er wel altijd als vanzelfsprekend bij op tafel wordt gezet) de vleesspiesjes en natuurlijk een grote koude Mythos voor Geer. Heel wat anders dan het eten op de boot, brrr.
De Wifi is net zo snel als dat het eten lekker is. Dus in no time staan ook de reisverslagen er op en kunnen we na een lange eerste dag ons bussi opzoeken. Nou ja zoeken, hij staat op het strand, 100 meter verderop en is niet over het hoofd te zien.

Als we om half acht wakker worden straalt de zon ons al tegemoet. In Nederland is het koud , hebben we gehoord, maar je krijgt tenslotte wat je verdient:)
Stoeltjes naar buiten en de dag kan beginnen. Beau heeft het water al opgezocht en ligt heerlijk te rollen in de golven. Wat voor hem leuk is maar voor ons minder, want het zand waar hij zich naderhand in droog rolt ligt straks allemaal in het bussie.
Geer houdt zich bezig met het uitzoeken hoe de foto’s voor het reisverslag moeten worden verkleind en ik heb een prachtig boek dat uit moet zodat ik het vanavond aan Nanda kan afgeven.
Tegen de middag rijden we door de delta het kleine Amoudia uit want vanavond hebben we een afspraak in Lefkas. Nanda, de dochter van Henk, een goede vriend van mij en inmiddels ook van Geer, woont in Lefkas met haar Griekse man Vangelis. En het toeval wil dat Henk er dit keer ook eens is als wij in Griekenland rondtoeren. We hebben een grote doos vol spullen voor Nanda meegenomen uit Nederland en die willen we zo langzamerhand wel eens kwijt zodat wij weer wat meer plaats krijgen in het bussie:)
Henk zit al een uur te wachten in het restaurant waar we hebben afgesproken, nee, wij zijn niet te laat maar hij wilde ons niet mis lopen. Hij is al anderhalve week hier op het eiland en dat kun je zien aan zijn kleur. Nanda is nog aan het werk en komt een half uurtje later binnenvallen. De begroeting is allerhartelijkst, het is twee jaar geleden dat we elkaar voor het eerst en laatst hebben gezien.
Zoals het een echte Griek betaamt komt Vangelis weer een half uur later en ook hij geeft ons een warm welkom. En zoals het overal in Griekenland gaat komt het eten pas om half tien op tafel.
Ik heb er op gerekend dus wij hebben al wat kleine hapjes in het bussie gegeten. Die afkomstig zijn uit de grote levensmiddelenmand die Geertje mij nog vlak voor vertrek toestopte (voor mijn verjaardag). Lekker Geertje, we hebben er al heel wat van gesmuld! Bedankt!

Terwijl de Mezes (Griekse voorgerechten)op tafel worden gezet kletsen we lekker bij en krijgen we nog heel wat goede tips van Nanda over Lefkas en de omgeving. Zij woont al negen jaar hier en werkt als hostess. Ook Vangelis bemoeit zich met het gesprek. Het gaat hem goed af in het Nederlands, beter dan mijn Grieks:) Maar dat is niet zo verwonderlijk als je met een Nederlandse getrouwd bent. Ik heb tenslotte maar twee jaar Griekse les gehad en als je dat niet bijhoudt vergeet je het ook weer net zo snel als dat je het geleerd hebt.

Na de Mezes komt het “echte” eten op tafel. Pfff, de porties zijn hier heel wat groter dan op de boot en zo verschrikkelijk lekker. Het bier en de wijn vloeit rijkelijk (mijn cola ook) maar uiteindelijk wordt het toch tijd om op te stappen. Met de belofte dat we deze week wel nog even langs komen om het huisje en de beestenboel van Nanda en Vangelis te komen bewonderen. Dat gaan we zeker doen. Maar eerst nog even genieten van dit prachtige eiland waarvan we lang nog niet alles hebben gezien.
Nanda, Vangelis en Henk: Bedankt voor de gezellige avond, het eten( waarover Geer nog een hartig woordje met je wil wisselen omdat je zo stiekem de rekening hebt betaald) en voor de leuke tips die je ons hebt gegeven. Bedankt!

Route: Amoudia - Preveza - Lefkas
Gereden: 91 km
slaapplek : N38.50.119' E020.42.207'