Een hele lange dag op zee

Vrjjdag 7 juni 2013

Het blijft vreemd om wakker te worden en niet te weten of het dag of nacht is. De meeste, en ook onze hut heeft immers geen ramen. Maar na een snelle blik op het mobje zien we dat het 6 uur is.
Geen idee dus ook hoe het weer is en wat je moet aantrekken, een vest, een topje, lange of korte broek ?
Dus zit er niets anders op dan snel een douche te nemen en dan naar het dek te gaan. De zon schijnt, het is stralend weer. Er is niets anders dan water om ons heen te zien in tegenstelling tot gisteravond toen we nog omringd werden door al die mooie Griekse eilanden.
Ik heb de koelbox ingepakt met allerlei lekkere dingen en dus eten we uitgebreid aan dek.
Zo langzamerhand wordt de rest van de boot ook wakker en wordt het steeds drukker aan dek. Wij hebben een heerlijk strategisch plekje uitgezocht waar we EN in de zon En in de schaduw kunnen zitten. Beau ligt heerlijk ontspannen naast ons, ook hij heeft inmiddels zijn plekje aan boord gevonden.
Een bus schoolkinderen van een jaar of 16 die ook de overtocht maken liggen, onder het wakend oog van een begeleidende non, in hun niemandalletjes aan de rand van het zwembad te zonnen. En omdat zij het blijkbaar ook erg warm ervan krijgt zien we dat ze stiekem haar schoenen uit trekt. De rest houdt ze keurig aan:)
De rest van de dag verloopt lekker relaxed, we lezen wat, dommelen en zonnen.
Ook de kapitein van de Olympia heeft volgens mij een relaxdagje want we varen pas om half 8 de haven van Ancona binnen, 2,5 uur later dan gepland.
Vlak voordat we aanmeren moeten diegene die met een auto de overtocht maken al naar de garages. Normaal wordt dit een kwartier van tevoren omgeroepen , maar nu besluiten we om al iets eerder naar beneden te lopen.
Als we 6 dekken lager aankomen staan we met nog 2 andere stellen voor een gesloten garagedeur. We horen en voelen dat de boot aanmeert en achter de gesloten deur heerst al een hoop bedrijvigheid. Er komen steeds meer mensen de trap af en ook die staan ongeduldig te wachten.
Na 20 minuten wachten en even zoveel keren aan de deur gerammeld te hebben, gaat eindelijk de sleutel om en kunnen we naar binnen. De vrachtauto's, campers en bedrijfsauto's zijn zo geparkeerd dat er nauwelijks meer dan 60 centimeter plaats tussen is om je doorheen te wringen. En dat met tassen, hond en wat nog meer.
Maar gelukkig is het niet zo ver naar het busje en kunnen we na een klein kwartiertje de rij vrachtauto's volgen die achteruit rijdend van boord moeten.
Ik blijf het vakmanschap vinden hoe ze dat elke keer weer zonder brokken voor elkaar krijgen.
Omdat die honderden vrachtauto's, campers en gewone auto's allemaal zo snel mogelijk de autoweg op willen en er vanaf de haven maar een weg naartoe leidt, staan we wel een tijdje stil eer alles goed en wel op gang is.
Na een snelle hap bij een wegrestaurant rijden we nog een flink stuk over de saaie Italiaanse autoweg en houden we het om een uur of 11 voor gezien.
Morgen en overmorgen de rest.

Route: Ancona-San Pietro Terme
Gereden kilometers: 196
GPS : N 44.25.723 E 011.36.005


PS: Helaas weigert de site onze foto's te accepteren, dus de plaatjes moet je er maar bij denken. :(