En we gaan (willen) nog niet naar huis
Door: Carry
Blijf op de hoogte en volg Carry
05 Juni 2013 | Griekenland, Patras
Woensdag 5 juni 2013
De laatste morgen aan de Beach van Kalogria doen we net als de voorgaande drie dagen helemaal niets dan zonnen, zwemmen, luieren en lezen. Ik ben bijna door al mijn Margrieten en Libelle's heen. En ik had er toch zeker vijftig bij me. Ik had ze opgespaard voor de vakantie, ook al omdat ik thuis toch bijna niet meer tot lezen kom.
Maar vandaag moeten we toch echt boodschappen doen, we hebben geen brood meer en om weer een dag knackebrood te eten, daar hebben we geen zin in.
Maar eerst maak ik nog een lange wandeling met Beau door het duingebied en dennenbos achter het strand. Ik wil er zeker van zijn dat ik geen enkele schildpad gemist heb. Maar hoe we ook speuren en zoeken, we vinden helemaal niets meer. Nog geen skeletje! Maar ik heb ook eigenlijk niet de illusie dat hier nog iets in leven is na die verschrikkelijke brand van twee jaar geleden. Hoe zouden die langzaam lopende dieren zich ook in veiligheid hebben moeten brengen met een snel om zich heen slaand alles vernietigend vuur?
Na de wandeling pakken we het boeltje in en wordt Beau ontdaan van alle zand en klitten die hij de laatste dagen verzameld heeft. Niet dat dat veel helpt want de rest van de dag willen we toch nog op een strand in de buurt van Patras doorbrengen.
Iets voorbij Kalogria ligt hoog boven op een heuvel een vesting uit de Byzantijnse tijd (Aroxos Castle, open van 8 tot 3, entree gratis) en omdat we er al drie keer voorbij gereden zijn vinden we het nu toch echt de hoogste tijd om ( op het heetst van de dag! ) eens even te gaan kijken.
De klim naar boven is steil en vermoeiend maar het uitzicht over de achterliggende kilometers lange delta, de zee en de bergen aan de overkant is schitterend mooi. De geluiden van de vele kikkers, vogels en andere diersoorten is het enige dat je hier boven hoort.
Dit gebied behoort tot een van de vele Nationale Parken van Griekenland.
Het is al lang na het middaguur als we verder rijden langs de kust richting Patras.
De stranden zijn hier niet meer zo mooi, er ligt veel aangespoeld hout op
de kust maar we vinden toch nog een leuk plekje op zo'n 15 kilometer van Patras. Aan de overkant de hoge kliffen van Kato Vassiliki, waar we eerder deze vakantie ook twee dagen doorbrachten.
We zien de veerboot van Minoan Lines in de verte voorbij varen en aanmeren in de haven van Patras, dus komen we er niet onderuit om aan morgen te denken als ook wij weer terug moeten. Maar op het moment dat ik dit stukje schrijf zien we hem nog steeds aangemeerd liggen en dat terwijl hij al een uur eerder had moeten vertrekken. Staken ze misschien?
En net op het moment dat ik dit stukje wil beëindigen hoor ik Beau op twee meter afstand van mij, achter een klein struikje een beetje piepen en zie ik hem met zijn poot schrapen. In de veronderstelling dat er weer een kikkertje zit of een van de vele sprinkhanen typ ik rustig verder. Totdat hij me met een oorverdovend gejank tot opstaan maant en wat zie ik: Een schildpad! Midden op het strand, op twee meter afstand van de zee loopt daar een oerlelijk , maar voor mij het mooiste dier dat ik hier in Griekenland kan tegenkomen, Grieks mannelijk exemplaar :)
Als ik hem oppak trekt hij meteen zijn kop en poten in, hij is vast niet gewend aan vrouwelijke handen en aan jankende honden.
Hij is broodmager en nadat we hem van alle kanten gefotografeerd en bewonderd hebben (ondanks dat hij zo lelijk is) breng ik hem naar de overkant van de weg waar een groter stuk natuurgebied is en waar hij minder kans heeft om nog eens zo'n groot zwart bakbeest tegen te komen. (En dan heb ik het maar niet meer over die zwijmelende mezelf!)
Natuurlijk kan ik het niet nalaten om nog even het hele strand af te zoeken naar nog meer exemplaren, maar jammer genoeg vinden we er geen meer.
Op deze laatste avond gaan we naar het enige restaurantje dat aan dit strand ligt. We zijn de enige gasten, en wij willen natuurlijk dit verslag online zetten dus vraagt Geer of ze WIFI hebben. Het antwoord komt meteen: "We have fish and meat"
En aangezien we met fish and meat niet op het internet kunnen, zullen we moeten wachten totdat we morgen in een dorpje komen waar we niet hoeven te eten maar wel kunnen internetten.
Route: Kalogria-Lakopetra-Kato Achaia beach.
Gereden kilometers: 29
GPS: N 38.09.252 E 021.33.447
De laatste morgen aan de Beach van Kalogria doen we net als de voorgaande drie dagen helemaal niets dan zonnen, zwemmen, luieren en lezen. Ik ben bijna door al mijn Margrieten en Libelle's heen. En ik had er toch zeker vijftig bij me. Ik had ze opgespaard voor de vakantie, ook al omdat ik thuis toch bijna niet meer tot lezen kom.
Maar vandaag moeten we toch echt boodschappen doen, we hebben geen brood meer en om weer een dag knackebrood te eten, daar hebben we geen zin in.
Maar eerst maak ik nog een lange wandeling met Beau door het duingebied en dennenbos achter het strand. Ik wil er zeker van zijn dat ik geen enkele schildpad gemist heb. Maar hoe we ook speuren en zoeken, we vinden helemaal niets meer. Nog geen skeletje! Maar ik heb ook eigenlijk niet de illusie dat hier nog iets in leven is na die verschrikkelijke brand van twee jaar geleden. Hoe zouden die langzaam lopende dieren zich ook in veiligheid hebben moeten brengen met een snel om zich heen slaand alles vernietigend vuur?
Na de wandeling pakken we het boeltje in en wordt Beau ontdaan van alle zand en klitten die hij de laatste dagen verzameld heeft. Niet dat dat veel helpt want de rest van de dag willen we toch nog op een strand in de buurt van Patras doorbrengen.
Iets voorbij Kalogria ligt hoog boven op een heuvel een vesting uit de Byzantijnse tijd (Aroxos Castle, open van 8 tot 3, entree gratis) en omdat we er al drie keer voorbij gereden zijn vinden we het nu toch echt de hoogste tijd om ( op het heetst van de dag! ) eens even te gaan kijken.
De klim naar boven is steil en vermoeiend maar het uitzicht over de achterliggende kilometers lange delta, de zee en de bergen aan de overkant is schitterend mooi. De geluiden van de vele kikkers, vogels en andere diersoorten is het enige dat je hier boven hoort.
Dit gebied behoort tot een van de vele Nationale Parken van Griekenland.
Het is al lang na het middaguur als we verder rijden langs de kust richting Patras.
De stranden zijn hier niet meer zo mooi, er ligt veel aangespoeld hout op
de kust maar we vinden toch nog een leuk plekje op zo'n 15 kilometer van Patras. Aan de overkant de hoge kliffen van Kato Vassiliki, waar we eerder deze vakantie ook twee dagen doorbrachten.
We zien de veerboot van Minoan Lines in de verte voorbij varen en aanmeren in de haven van Patras, dus komen we er niet onderuit om aan morgen te denken als ook wij weer terug moeten. Maar op het moment dat ik dit stukje schrijf zien we hem nog steeds aangemeerd liggen en dat terwijl hij al een uur eerder had moeten vertrekken. Staken ze misschien?
En net op het moment dat ik dit stukje wil beëindigen hoor ik Beau op twee meter afstand van mij, achter een klein struikje een beetje piepen en zie ik hem met zijn poot schrapen. In de veronderstelling dat er weer een kikkertje zit of een van de vele sprinkhanen typ ik rustig verder. Totdat hij me met een oorverdovend gejank tot opstaan maant en wat zie ik: Een schildpad! Midden op het strand, op twee meter afstand van de zee loopt daar een oerlelijk , maar voor mij het mooiste dier dat ik hier in Griekenland kan tegenkomen, Grieks mannelijk exemplaar :)
Als ik hem oppak trekt hij meteen zijn kop en poten in, hij is vast niet gewend aan vrouwelijke handen en aan jankende honden.
Hij is broodmager en nadat we hem van alle kanten gefotografeerd en bewonderd hebben (ondanks dat hij zo lelijk is) breng ik hem naar de overkant van de weg waar een groter stuk natuurgebied is en waar hij minder kans heeft om nog eens zo'n groot zwart bakbeest tegen te komen. (En dan heb ik het maar niet meer over die zwijmelende mezelf!)
Natuurlijk kan ik het niet nalaten om nog even het hele strand af te zoeken naar nog meer exemplaren, maar jammer genoeg vinden we er geen meer.
Op deze laatste avond gaan we naar het enige restaurantje dat aan dit strand ligt. We zijn de enige gasten, en wij willen natuurlijk dit verslag online zetten dus vraagt Geer of ze WIFI hebben. Het antwoord komt meteen: "We have fish and meat"
En aangezien we met fish and meat niet op het internet kunnen, zullen we moeten wachten totdat we morgen in een dorpje komen waar we niet hoeven te eten maar wel kunnen internetten.
Route: Kalogria-Lakopetra-Kato Achaia beach.
Gereden kilometers: 29
GPS: N 38.09.252 E 021.33.447
-
06 Juni 2013 - 11:52
Katinka:
Hoi kids! Ik zat al klaar achter de ipad om jullie berichtje binnen te krijgen!!! Supertiming! Moet er niet aan denken dat jullie morgen (vandaag) alweer teruggaan... Alsof mijn vakantie ook alweer voorbij is... Maar hoera hoera: ook hier schijnt de zon eindelijk! Dus jullie komen gelukkig niet in de regen terug! :-):-):-) jullie reisverslagen blijven altijd weer even heerlijk! Het is genieten ten top, vooral ook omdat jullie allebei zo kleurrijk en levendig alles op papier kunnen weergeven... Ik zou zomaar op een stoeltje naast jullie kunnen zitten en alles zelf kunnen zien, wat jullie ook zien! Dank je wel! Rij voorzichtig terug en geniet ook van jullie laatste vakantiedagen! Xxx -
06 Juni 2013 - 14:55
:
Ik ben ervan overtuigd dat jullie een hele mooie vakantie hebben gehad. Tjonge wat hebben jullie op mooie desolate strandfeestje gestaan. Wat zullen jullie moeten afkicken en ook die lieve goeie Beau. Verder rest mij nog te zeggen.......een behouden terugreis. En.......blijven schrijven he, als je een keer niets weet laat je het Beau toch doen....... -
06 Juni 2013 - 14:56
:
Tja.....geen strandfeestjes, of wel? Ik schreef gewoon strandjes hoor. -
07 Juni 2013 - 16:30
Yvonne Sormani:
Jongens, wat hebben jullie weer een mooie vakantie gehad!! En gelukkig op de valreep nog een schildpad. Het heeft zo moeten zijn Carry. Geniet van de laatste dagen en een goede reis terug naar huis, waar we de verhalen met geluid kunnen bewonderen. Groetjes
P.s. Beau had ik op de foto haast niet meer herkend.ha ha, die Griekse strandjutter!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
