Op Griekse bodem

Maandag 5 sept 2011
Vandaag heeft 'de chauffeur' een makkie gehad en kan ik me niet meer verschuilen achter de smoes dat ik te moe ben van het rijden om nog te schrijven. Ik heb lekker geslapen en vanmorgen relaxed kunnen wakker worden en rustig ontbeten aan dek. Het belooft weer een hete dag te worden als onze boot tussen de eilanden doorvaart en we om 11:10 uur aanmeren in Igoumenitsa. We zijn nu snel van boord want we staan redelijk vooraan. We zetten koers richting Ioannina. De eerste verkeersborden sturen ons de snelweg op en meteen gaan we van zeeniveau een flink stuk de hoogte in. Het enige verkeer dat we zien is afkomstig van de boot. Voorde rest lijkt de snelweg leeg. Een verademing als je het vergelijkt met de hectiek op de Italiaanse wegen. Cruisecontrole aan en ook de airco, want het is ver boven de 30 graden, maar het is relaxed rijden. Plotseling doemen er borden 'Tol' op. Dat stond niet aangegeven toen we de snelweg op reden? Maar dan blijkt dat de tolpoortjes (nog) niet bemand zijn en kunnen we gewoon verder rijden zonder de beurst te hoeven trekken. Tja we hadden graag een bijdrage aan het tekort van Griekenland willen schenken, maar dan moeten ze wel iemand bereid vinden om het geld aan te nemen.

Zoals gewoonlijk zit Car naast me met 3 kaarten op schoot en wijst me weer vol overtuiging de weg. Vorig jaar had ik nog een rotsvast vertrouwen in haar aanwijzingen maar nu ik haar wat langer ken weet ik dat haar zelfverzekerdheid niet altijd betekent dat ze het ook werkelijk weet. Niet bij elke richtingverandering gaat het dan ook meteen goed maar na wat keren komen we uiteindelijk toch aardig in de richting. "Prespameren" staat in het routeboek en die richting rijden we dan ook uit. Maar door het geneus in de kaarten komt Car erachter dat we vlak langs de Vikoskloof rijden. Dit was vorig jaar het einddoel van onze reis, maar omdat het toen flink regende hebben we de afdaling in de kloof toen niet gedaan. Een vragende blik is voldoende om mij van de koers af te brengen en we zetten via smalle bergweggetjes koers richting de kloof. De eerste afwijking van ons reisplan is hiermee een feit, maar we hebben tenslotte vakantie en het zal heus niet de laatste wijziging zijn.
We kiezen nu een ander dorpje dan vorig jaar om onze wandeling te beginnen en rijden naar Vikos. Het dorpje blijkt meer een gehucht, met een kerkje, wat huizen en niet onbelangrijk twee leuke restaurantjes en een kroeg. Tevens is dit dorpje het einde van de weg. De plek waar we ons busje kunnen stallen is achter de kerk op een soort pleintje en van daaruit hebben we een heerlijk uitzicht over de omgeving. Het is te heet om nog te wandelen en de rest van de middag luieren we lekker en slenteren we wat door het gehuchtje en naar het uitzichtpunt waar we een schitterende blik kunnen werpen in de kloof. Het beloofd morgenvroeg een heerlijke wandeling te worden.
Als we na wat biertjes ook honger krijgen slenteren we naar het restaurantje dat we uitgekozen hadden om onze magen te laten vullen. Maar kennelijk hebben ze hier niet meer op klanten gerekend want het is nu gesloten. Nummer twee blijkt wel nog open maar een menukaart is niet meer voorhanden omdat het einde seizoen is. De eigenaar ratelt in rap Grieks even snel een zootje gerechten op en dat blijkt toch meer dan voldoende te zijn voor ons om te kiezen. Heerlijk rustig (we zijn de enige klanten) met een prachtig uitzicht vanaf het terras sluiten we de dag af met een lekkere Griekse maaltijd met Mythos bier. Dag één op Griekse bodem is heerlijk relaxed begonnen. We zitten nog lang buiten en het enige geluid zijn honderden krekels. Langzaam doezelen we weg de nacht in. De Griekenlandreis 2011 is nu echt begonnen.

Route Igouminitsa-Ioannina-Vikos..
Gereden 136 km.