De Vikoskloof

dinsdag 6 september 2011

Het gehuchtje was dood en dood stil toen we het licht uitdeden en onze ogen sloten. Maar na middernacht werd het kennelijk zéér onveilig in Vikos. Tenminste als je de plaatselijke honden mocht geloven. Toen er een begon met blaffen nam de rest het aanvalssein over en werd de verdedigingstactiek luidkeels aan elkaar over gebracht. Dit hebben ze zo de hele nacht volgehouden volgens Car. Ik persoonlijk kon er goed doorheen slapen maar Carry heeft tegen wil en dank mee gewaakt vannacht en was vanmorgen niet helemaal uitgerust.

Het is lekker afgekoeld en om 08:30 dalen we de Vikoskloof in. Er ligt nog een cache op de route dus die pikken we mee. Volgens de informatie op de bordjes in het dorpje zouden we na ongeveer 30 minuten beneden zijn waar een een leuk oud kapelletje zou staan en waar een bron zou ontspringen. Uiteraard stond verder niks meer aangegeven zodat we eerst twee keer een verkeerd zijpad kiezen en na heel wat extra geklim de juiste te pakken hebben. Inmiddels is de temperatuur weer naar de 30 graden gestegen en we zijn blij dat we lekker bij het water kunnen afkoelen. Heel helder water dat zo uit de grond omhoog komt maar daarom ook steenkoud. Toch even flink doen en snel uit de kleren voor een duik. Maar langer dan een halve minuut hou ik het toch niet uit. Het doet gewoon pijn aan je hele lijf en je blijft naar adem snakken. Na weer lekker op temperatuur te zijn gekomen en het puistje weer een piemel is geworden wacht ons weer de tocht naar boven. Inmiddels staat de zon vol op onze lijven te branden en zijn we blij dat we boven zijn, doorweekt van het zweet. Gelukkig is er de waterkraan met slang dus kunnen we de verhitte lijven afkoelen. Dan een lekker koel biertje gevolgd door een siësta. Later in de middag gaan we weer op pad richting het noorden met als uiteindelijke doel de Prespameren. Mooie route langs en door de bergen die de grens vormen met Albanie. Maar er komen zware onweerswolken opzetten en het begint flink tekeer te gaan. Uitkijken geblazen want de weg ligt bezaaid met keien en soms complete modderstromen waar we maar stapvoets doorheen kunnen rijden. Inmiddels zijn we heelhuids aangekomen in Kastoria, waar we een leuk plekje gevonden hebben voor de nacht, vlak langs het meer. Hopelijk hier geen honden, zodat we goed kunnen slapen.
We zijn inmiddels wat foto's aan het uitzoeken dus als we een goede wifi verbinding vinden gaan we proberen wat foto's te uploaden.

Route: Vikos-Konitsa-Neapoli-Kastoria.
Gereden 166 km.

PS: we hebben 22 foto's geplaatst, maar mogelijk staan ze niet allemaal bij de juiste dag. Volgende keer doen we meer ons best. ;)