Sightseeing Sevilla

Maandag 14 januari 2018
Willen we op tijd een plekje hebben dat niet te ver van de stad ligt, moeten we vroeg weg.
Zonder ontbijt vertrekken we al om 8 uur vanaf onze slaapplek. En dat hebben we geweten: de maandagochtend spits zorgt voor een flinke file, het lijkt wel of ieder Spanjaard op dat tijdstip op de weg zit. Stapvoets sluiten we aan bij elk voertuig dat richting de stad moet. Maar wat een geluk dat we het adres van een parkeerplaats voor campers hebben. En dat wéér dankzij de ap van “ campercontact”. Geen gevloek van Geer vanwege het zoeken naar een plekje in zo’n grote stad, nee, gewoon de aanwijzingen van “Henk” volgen.

In de straat waar we moeten zijn zien we een grote parkeerplaats waar al een paar campers staan. Die van ons zetten we er naast en dan pas zien we dat we op de verkeerde plek zijn. Er is geen bewaking, zoals op de site vermeld staat en je hoeft ook geen ticket te kopen. “ Beetje link hier, “ zegt Geer. Die heeft de inbraak van 30 jaar geleden nog in zijn achterhoofd. En dat was bijna op dezelfde plek als waar wij nu staan. We kijken nog eens goed op de kaart en dan zien we dat we 250 meter verder moeten zijn. Een omheinde parkeerplaats en de man in het hokje waar we het ticket van krijgen geven meteen een geruststellend gevoel.

20 Minuten later lopen we al door het centrum van Sevilla. In het vroege zonlicht staan honderden koetsjes voor het rijk versierde Palacio de Espana al te wachten op toeristen die zo gek zijn om 45 euro neer te tellen voor een ritje van een half uur.
In de halve cirkel van het Palacio hebben alle 51 provincies van Spanje een nis met historische gebeurtenissen op tegeltableaus. Blauw-wit versierde bruggen verbinden het gebouw met de hoge torens. Ondanks het vroege tijdstip, het is pas half tien, drommen de vele Japanse toeristen om elkaar heen om maar zoveel mogelijk selfies te maken.

Een aanrijding met een auto zul je hier niet krijgen, de binnenstad is autovrij. Maar de honderden koetsjes komen wél van alle kanten. Op een enkele tram en wat fietsers na, is dit het enige vervoermiddel in de binnenstad.

Wij kuieren op ons gemak door de vele straatjes en gezellige pleintjes. Ontelbare kerken en paleizen, met als hoogtepunt de gotische Kathedraal die op 2 na het grootste kerkgebouw is van Europa.
Gebouwd tussen 1402 en 1506 staat hij sinds 1987 op de werelderfgoedlijst van Unesco.
Er staan honderden mensen in de rij die allemaal naar binnen willen, wij hebben Baloe bij ons, dus dat is geen optie.
Maar ook van buitenaf blijft er, genietend op een bankje in de zon, genoeg te bewonderen.

Volgens onze reisgids moeten we beslist naar de Metropol Parasol, een panoramisch wandelpad boven het oude centrum. Toen op dit 19de eeuwse marktplein Romeinse resten werden gevonden veranderde het plan voor een parkeergarage in een gewaagd parasol-project. We kruisen de halve stad door en dan zien we van veraf het witte, gewelfde wandelpad, maar waar geen mens op te zien is. Het is aan alle kanten hermetisch afgesloten, géén idee waarom.


Het is al laat in de middag als we, al geocachend, door het immens grote, Parque Mariá Luisa met zijn vele fontijnen, watervalletjes en prieeltjes terug naar het busje lopen. Onderweg krijgen we nog een paar reclamefolders voor een flamenco avond in de handen geduwd. Maar na bijna 15 kilometer slenteren zijn we blij dat we onderuit kunnen.
Ik maak nog een pan chicken-teriaky en dan op de plaats rust.

Maar dan begint het alsnog te kriebelen: toch terug naar de stad? Toch naar een flamenco-show?
Als je in Sevilla bent hoort dat er natuurlijk wel bij. Baloe laten we achter, waken hoeft hij niet op dit bewaakte terrein, hij mag slapen.

En dan begint het rondje door de stad weer: waar was die authentieke flamenco show? We weten het allebei niet meer, steegje na steegje, straat na straat. Geen idee! Navraag in een paar winkels ze flamenco jurken verkopen levert ook niets op.
Dan maar terug naar het kroegje achter de Kathedraal waar een bord buiten staat met “flamenco show“. Volgens ons weliswaar niet de authentieke, maar volgens de uitbater moeten we echt komen kijken. Voor 15 euro per persoon krijgen we een uur lang dans en muziek en zijn ook nog drie gerechten van de kaart inbegrepen.
De keus is snel gemaakt, die andere vinden we toch niet meer. We kunnen nog net een tafeltje voor twee krijgen, het kroegje is met ongeveer 50 zitplaatsen volgeboekt.
En de show is volgens ons niet- kenners toch echt authentiek. Een gitarist, een zangeres die vol overgave haar liedjes brengt en een flamenco danseres die danst alsof zo dadelijk de stier de arena binnenkomt. Het geluid dat haar schoenen op de vloer maakt is oorverdovend. Helaas voor mij is haar jurk niet zo bling bling als de jurken die ik in de winkels heb zien hangen. Een lange zwarte rok met een rood franje hesje. Dan zullen we toch nog eens naar Sevilla terug moeten als hier de feria wordt gehouden. Dan schijnt iedereen in de meest feestelijke, kleurige kleding rond te lopen.

De drie gerechten die bij de prijs zijn inbegrepen, zijn meer dan we verwacht hebben. Geer bestelt nog een liter sangria en ik, die nooit een druppel drink, tetter lekker mee. Maar na het eerste glas voel ik het al. Ijsblokjes weer iknormaal altijd uit mijn drank, maar deze laat ik toch maar zitten.
Na de show wankel ik aan de sterke arm van Geer, een beetje tipsi naar het busje terug.
Volgens Geer is een dronken vrouw een engel in bed, maar helaas voor hem slaapt deze engel al zodra ik het dekbed over me heen trek. Ruim 20 kilometer slenteren door Sevilla en een halve liter sangria eisen zijn tol.

Route: Dos Hermanas- Sevilla
Gereden kilometers: 15
Coördinaten slaapplek: N 37°.22.359, W 005°.59.628’