Paarden in de stad

Donderdag 11 januari 2018

Het is nog geen vijf minuten lopen naar de de rijschool, maar voor de zekerheid heb ik toch maar de wekker gezet. Vlug het ontbijt naar binnen schrokken en dan op weg naar het loket waar de tickets worden verkocht. Voor de rijschool staan de koetsjes al klaar om die enkele toerist die door Jerez loopt over te halen een ritje te maken. Baloe mag gratis mee, zegt hij grinnikend. En net zo grinnikend zegt hij, dat als ik een ticket voor de show wil hebben, ik nog minstens een uur moet wachten voor het loketje open gaat. Pfff, ben ik daar zo vroeg voor opgestaan.

Om dat uur te overbruggen lopen we nog even de stad in om een paar caches te zoeken. Intussen heb ik Geer zo gek kunnen krijgen dat hij een ticket voor mij gaat kopen. Tenslotte krijgt hij, als “ pensionada” 10 euro korting! Daar moet hij dan wel zijn paspoort voor laten zien, want de man achter het loket gelooft niet dat hij de “pensionada” leeftijd al heeft bereikt. Maar misschien had die zijn brilletje niet op, of hij wilde gewoon een goede beurt maken:)

Als we terug bij de camper komen staat de “ echte” bewaker van het terrein voor onze neus. Hij heeft tenminste een geel hesje aan en komt heel wat normaler over dan die sloeber van gisteravond. Hij informeert heel vriendelijk of we hier blijven staan en of we dan misschien een paar euro voor hem hebben. Geer keert zijn beurs om en ook bij mij rollen er wat munten uit mijn zak. Één muntje komt hij na een paar minuten lachend terug brengen met de woorden: “ no espanol” Waar heb ik dat eerder gehoord?

En dan is het voor mij tijd om naar de rijschool te gaan. Er is nog even een penibel moment als ik mijn ticket laat zien aan de controleur, verbeeld ik het me of kijkt hij me echt iets te onderzoekend aan? Op het ticket staat natuurlijk ” pensionada” vermeld en dat ik dat nog niet ben mag duidelijk zijn:) Gelukkig laat hij me zonder verdere opmerkingen door en kan ik genieten van alles in en rond deze mooie locatie. In de buitenring wordt al flink getraind en in de tredmolen lopen een aantal Andalusieërs hun dagelijkse rondje. In een van de bijgebouwen zitten een paar mannen die hoofdstellen voor de paarden maken, terwijl iets verderop een aantal koetsen worden tentoongesteld.

Ik heb een ticket voor een plek op de eerste rij, dankzij die “pensionada” die 10 euro korting kreeg:) en zit dus met mijn neus vooraan. De mooie hal waar voor 1600 mensen plaats is, is nog niet voor de helft gevuld.
De show is prachtig, de Andalusieërs dansen, de muziek is opzwepend. Het werk aan de hand is indrukwekkend mooi, er zijn heel wat jaren werk aan vooraf gegaan voordat de paarden, die dit eigenlijk al van nature in zich hebben, deze kunsten kunnen laten zien. Vooral de Levade en de courbette, waarbij het paard op de achterhand gaat staan en deze daarna met een flinke trap naar achteren gooit, is schitterend om te zien.
Een carousselgroep van 10 Andalusiërs met hun berijders is het sluitstuk van deze bijna twee uur durende show. Met veel verhalen kom Ik terug bij de camper waar Geer en Baloe lekker in de zon zitten te genieten.

Gisteren zijn we Cadiz voorbij gereden omdat we naar Jerez wilden vanwege de paarden, maar de stad moet volgens de reisgids meer dan de moeite waard zijn om te bezoeken. En omdat we van Gerda en Riet de tip hebben gekregen dat het een prachtig strand heeft waar je ook nog mooi kunt staan om te overnachten, besluiten we om terug te rijden. Een klein half uur later genieten we van het brede witte strand aan de Atlantische oceaan. Baloe rent de longen uit zijn lijf nadat hij een paar dagen met ons door witte dorpjes heeft moeten sjokken. Morgen moet hij weer aan de lijn als wij ouwe meuk gaan bekijken.

Route: Jerez de la Frontera- Cadiz
Gereden kilometers: 59
Coördinaten slaapplek: N 36.28.829. W 006.15.752